ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]

Chapter (15) Z+U လူလိမ္/ လူလိမ်

Zawgyi

လူလိမ္

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ" လီေက်ာင္းက ရန္ထင္းသည္ ပုစြန္ကင္လည္းမယူ စကားလည္းမေျပာဘဲ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏ ။ လီေက်ာင္းက သူ႔မ်က္ႏွာကို ယံုၾကည္ခ်က္မရွိစြာ ထိလိုက္ၿပီး "ငါ့မ်က္ႏွာမွာ ထူးဆန္းတဲ့အရာတစ္ခုခု ရွိေနလား။" ဟုေမးလိုက္သည္။

"ဟုတ္တယ္။" ရန္ထင္းက ပုစြန္ကင္ကို ယူကာ အေဝးကို ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဘာမ်ားလဲ" လီေက်ာင္းသည္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုထိလိုက္ျပီး ဖုန္းကို ထုတ္ကာ ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း ဘာမွမေတြ႔ခ့ဲပါ ။

"ထင္းထင္း ၊ မင္းမွာ ဒီေလာက္မ်က္ခုံးထူထူနဲ႕ မ်က္လုံးၾကီးၾကီးေတြ ရွိေနမယ္လို႔ ငါမထင္ခဲ့မိဘူး။ မင္းက ဒီပံုစံန့ဲ လူေတြကို လွည့္စားနိုင္လိမ့္မယ္။"

ရန္ထင္းက ေခါင္းငုံ႕ကာ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ပုစြန္ကိုစားလိုက္သည္။

"အ့ဲဒီမွာ မင္းရဲ႕အလွရွိတယ္။" က်န္းေရွာင္ယြမ္သည္ လီေက်ာင္း၏နဖူးကိုရိုက္ျပီး အရက္တစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္သည္။

"မစၥတာရန္၊ ဒါကငါတို႔ ပထမဆုံးေတြ႕ဆုံတာပါ ။ ေက်ာင္းေက်ာင္းက ဒီကိုမလာခင္ မင္းကိုအရက္မတိုက္ရဘူးဆိုျပီး ငါ့ကို သတိေပးထားတယ္။ အ့ဲဒါေၾကာင့္ ဝိုင္အစား လက္ဖက္ရည္ ေပးမယ္ ။ ဒီကေလးက ေျဖာင့္မတ္ျပီး ရိုးရွင္းတ့ဲစိတ္ဓါတ္ရွိတယ္ ။အကယ္၍ အနာဂတ္မွာ သူက မင္းကို စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မိရင္ ေက်းဇူးျပဳျပီး သည္းခံေပးပါ။"

ရန္ထင္းသည္ ယြမ္အနည္းငယ္သာ က်သင့္ေသာ ေဆးဖက္ဝင္လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ကိုင္ကာ က်န္းေရွာင္ယြမ္၏ခြက္ႏွင့္ တိုက္ျပီး ေျဖလိုက္သည္။ "လီေက်ာင္းက အရမ္းေကာင္းပါတယ္။"

က်န္းေရွာင္ယြမ္က ရယ္ေမာကာ "ငါက သူ႕ေအးဂ်င့္ဆိုေပမ့ဲ သူ႔ကို ငါ့ရဲ႕ညီေလးတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံခ့ဲတယ္။ ကံမေကာင္းစြာန့ဲ သူက လြန္ခဲ့တ့ဲႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ေက်ာ္ၾကားမႈတစ္ခုမွ မရခ့ဲဘူး။ အနာဂတ္မွာ မင္းတစ္ခုခု လိုအပ္ရင္ ငါ့ကိုေျပာပါ၊ ငါ တတ္နိုင္သေလာက္ ကူညီပါ့မယ္။ "