Zawgyi
လေရာင္
"ငါက သံပုရာသီးစားတာကို မုန္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ငါ့ပါးစပ္ထဲကို သံပုရာသီးေတြ ရက္ရက္စက္စက္ ထိုးထည့္ခံလိုက္ရတယ္။"
က်န္းခိြဳက္က စားပြဲခံုကို မွီေနျပီးေနာက္ ၾကက္ေသြးထိုးခံရသလို အလြန္တက္ၾကြသြား၏။ " ေက်ာင္းေက်ာင္း၊ မင္းအစ္ကိုမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းျပတ္လပ္ေနတာဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ ဖုန္းဆက္ေမးေပးလို႔ရမလား။"
လီေက်ာင္းက သူ႕ဖုန္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ "ဒီလို သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ိဳးကို မ်ွမသံုးနိုင္ပါဘူး။"
"ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ဒီေလာက္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္သင့္ဘူး။"
"တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာက ေပ်ာ္႐ႊင္ဖို႔ပဲ။"
တကယ္တမ္းတြင္ အေပ်ာ္ဆုံးသူမ်ားမွာ ပရိုဂရမ္အဖြဲ႕ ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ မနာလိုစရာေကာင္းေသာ္လည္း အပ်က္သေဘာမေဆာင္သည့္ ေပါက္ကြဲေစတတ္ေသာ ကိစၥမ်ိဳးကို သေဘာက်ၾက၏။ ဘယ္သူက ဒီလိုသူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးကို မလိုခ်င္ဘဲ ေနမွာလဲ။
"ငါ မွတ္မိျပီ။" က်န္းခိြဳက္က ေမးလိုက္သည္။ "ႏွစ္သန္းကို မင္းဆီ သာမန္ကာလ်ွံကာ လႊဲေပးတ့ဲသူက အေဆာက္အဦးႏွစ္ခုပိုင္တ့ဲ အာဏာရွင္သူေဌးၾကီးလား။"
လီေက်ာင္းက သေဘာတူသည့္ဟန္ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။
"ငါေတာ့ ဒီရႈိးကို ဆက္မရိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး။" က်န္းခိြဳက္က စားပြဲကို ရိုက္လိုက္သည္။ "ျပန္ရိုက္ၾကရေအာင္။ ငါ အရမ္းအရမ္းကို မနာလိုျဖစ္ေနျပီ။"
"ေနၾကာပန္းေလး မင္းက ငယ္ပါေသးတယ္။ အနာဂတ္က အရွည္ၾကီးရွိေသးတယ္။"
"မင္းဆိုလိုတာက အနာဂတ္က်ရင္ ငါက ဒီလိုသူငယ္ခ်င္းအမ်ားၾကီးနဲ႕ ေတြ႕နိုင္တယ္ေပါ့။"
"ငါ ဆိုလိုတာက မၾကာခင္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ မင္းရဲ႕ဘဝက တျခားသူေတြေလာက္ မေကာင္းဘူး ဆိုတဲ့အခ်က္ကို လက္ခံလာနိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေျပာတာ။"
"သြားေတာ့မယ္။" က်န္းခိြဳက္က ေဒါသထြက္ဟန္ေဆာင္လိုက္၏။ သူ ထသည့္အခါ သူႏွင့္အတူ လမ္းေလ်ွာက္ရန္ လီေက်ာင္းကို မေမ့မေလ်ာ့ ဆြဲေခၚလာခ့ဲသည္။
YOU ARE READING
ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]
RomanceZawgyi လီေက်ာင္းသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ အသက္၂၀အရြယ္ သရုပ္ေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္တစ္နပ္စာ မည္သည့္ေနရာမွရမလဲ ဟု ေတြးေတာေနရသူျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္တည္း ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာျပီးေနာက္ လီေက်ာင္းသည္ မိသားစုအျဖစ္မွတ္ယူထားသည့္သူမ်ားအတြက္ ပိုက္ဆံရွာေဖြေနရစဥ္တြင္...
![ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]](https://img.wattpad.com/cover/281680620-64-k372119.jpg)