LİSE SAKİNLERİ SERİSİ

İkinci Kitap-32. Bölüm

Herkese Selam!

Oylamayı da unutmayın lütfen.

Instagramdan da takip etseniz sevinirim. Çünkü bizimkileri paylaşıyorum. Haberiniz olsun ❤️

^^^^^^^^

Irmak gözlerini irice açıp bize bakınca gözlerimi devirip önüme döndüm. Hiç sevmiyordum ben bu kızı. Allah aşkına kim seviyordur ki bunu?

"Haydi çocuklar! Hava çok soğudu!" dedi Serpil hoca ve ayağa kalktı. "Uyuyalım artık."

Herkes ayaklandı. Kafamı ormana doğru çevirdiğimde Duygu ve Hazar'ın bize doğru geldiğini gördüm. Duygu yanımıza gelince Hazar da erkekler evine girdi. Moralinin bozuk olduğu çok belliydi. Galiba Duygu gerçekten gitmeye karar vermişti.

Eve girdiğimde montumu çıkarıp askıya astım ve mutfak kısmına gidip kendime bir bardak su aldım. Oturma odası gibi olan yer ve mutfak birleşikti.

Suyumu içip derin bir nefes aldım ve bardağı tezgaha koydum. O anda Irmak'ın bana dik dik baktığını gördüm. "Ne bakıyorsun?" dedim.

"Hiç." dedi gülerek. "Sefa'nın yanına pek yakışmıyorsun ondan bakıyordum."

"Ne alakası var? İnsanların birbirini sevmesi için yan yana durunca yakışmaları mı gerekiyor?" dedim.

"Geçen gece abimle gizlice buluştuğundan haberi var mı? Bu karakterinle yakışmadığını düşünüyorum sadece."

"Pardon da, çok merak ettim. Sen düşünebiliyor muydun ya? Ayrıca onunla birlikte olmasam bile sen onun yanına nasıl yakışacağını düşündün mü hiç?" diye sorduğumda anlamayarak bana baktı. "Senin karakterin bile yokken..."

"Benimle düzgün konuş." dedi öfkeyle. Onu sinirlendirmenin zevkini yaşıyordum şu an. "Yoksa çok fena yaparım seni!"

Etraftaki kızlar bizi merakla izlerken, bizim kızlar sataşmak için yer arıyordu ama ben konuşarak buna izin vermiyordum. "Kolum kadar dilin olmasına rağmen avucum kadar beynin yok! Birde gelmiş, Sefa'nın yanına yakışmadığımı söylüyorsun." Arsızca gülüp devam ettim. "Sefa diye bahsettiğim kişide sevgilim olur."

"Kudurtma makinesi." dediğini duydum Ceylin'in. Duyduğum şey ile sırıttım. 

Irmak, hâlâ bilmiş bilmiş sırıtırken kafasının içinde ne döndüğünü merak ediyordum. Odama gideceğim sırada tekrardan konuştu. 

"Dün gece gizlice bahçede buluştuk. Birlikte oturup konuştuk. Artık seni sevmiyor." dediğinde kaşlarımı havaya kaldırdım. "Sanırım benden hoşlanıyor."

"Ne saçmalıyorsun sen?" dedim sinirle.

"Az önce 'Sefa' diyerek bahsettiğin kişi sevgilindi ya hani? Sana pek sadık değilmiş gibi geldi bana. Bizim görüştüğümüzü bile söylememiş sana!"

"Yalan söyleme!" diyerek çıkıştı, Berfin.

"Ah be Sefa! Yine bir genç kızın kalbini kırdın!" Beni işaret ederek konuşurken, son söylediği sabrımı taşıran son damlaydı. Önce sandalyenin üzerine, daha sonrada masanın üzerine çıkarak Irmak'ın üstüne resmen uçarak atladım. Evde onun çığlığı yankılanır iken ben saçlarına yapışmıştım çoktan.

"Aferin kız!"

"Birazda bu tarafı yol!"

"Bıraksana arkadaşımızı!"

"Ya geri zekalı mısın kızım? Çekilsene!"

"Şirin beceremiyorsun, düzgün tutsana! İlla ben mi elimi süreyim?!"