ကြမ္မာ ခုနစ်လီ

အခန်း (၅၀)

Burmese Translation of Seven Unfortunate Lifetimes, All Thanks to a Single Moment of Impulse by Jiu Lu Fei Xiang.

Translator - No_Coz

အခန်း (၅၀)

ငါ မြင်းဒရယ် မိစ္ဆာကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ လက်ထဲက ယပ်တောင်ကို မြှောက်ထားရင်းလဲ အော်လိုက်တယ်။ "တိမ်ယဉ် လာစမ်း"

ချူခုန်း ခြေဖဝါးအောက်မှာ စီးနင်းထားတဲ့ တိမ်လွှာက ငါ့ဆီကို ပြန်လှည့်လာတော့တယ်။ ငါ မန္တာန်တွေ ဆက်ရွတ်နေလိုက်တယ်။ "မြား"

ဂွမ်းစိုင်လို တိမ်ဖြူဖြူတွေကနေ မြားတံတွေအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကြလေရဲ့။ ငါကတော့ စိတ်ပျော့မနေဘူး။ မြားဦးကို ချူခုန်းဆီ ဦးတည်စေလိုက်တယ်။ တိမ်မြားတွေ ချူခုန်းဆီကို ပစ်ခွင်းတော့တာပေါ့။

ချူခုန်းကလဲ နှေးကွေးလေးကန်မနေဘူး။ ဘယ်ညာ ယိမ်းလို့ မြားလှိုင်းတွေကို ရှောင်လိုက်နိုင်တယ်။ ဘာမှ မပြောဘဲ ငါ့ကိုသာ လှည့်ကြည့်လေတယ်။ သူ့မျက်ဝန်းတွေမှာ ဖုံးကွယ်လို့မရတဲ့ စိတ်ရှုပ်မှုတွေက အထင်းသား။ "ရှောင်ရှန်း ကျွန်တော့်နောက်ကို ဆက်လိုက်မလာပါနဲ့တော့၊ ကျွန်တော်က ရှောင်ရှန်း လိုချင်တဲ့ ကြယ်နတ်မင်း ချူခုန်း မဟုတ်ဘူး၊ ဒီဘဝမှာ ကျွန်တော်နဲ့ ရှောင်ရှန်း မတွေ့ခဲ့ဘူးလို့ပဲ သဘောထားလိုက်ပါတော့"

ငါ့မှာ စိတ်တိုရလွန်းလို့ အော်လိုက်မိတော့တာပဲ။ "စောက်ကျိုးနည်း...! ငါ့မှာတော့ ၁၀ နှစ်လုံးလုံး ကြိုးစားပမ်းစား နင့်ကို ပျိုးထောင် စောင့်ရှောက်ခဲ့လိုက်ရတာ၊ ဒီဘဝမှာ နင့်ကို မတွေ့ခဲ့ဘူးလို့ သဘောထားပါလို့ နင်ကတော့ ပြောထွက်တယ်ပေါ့... ငါ့မျက်လုံးကို ပိတ်စည်းပြီး ကန်းချင်ယောင်ဆောင်ရမှာလား၊ နင့်မှာ ဘာ ပြောပိုင်ခွင့်ရှိလို့လဲ၊ နင်က ဘယ်ချူခုန်းလဲဆိုတာကို ငါ ဂရုစိုက်နေစရာလား... ငါ မွေးထားတဲ့ နင်က ဝက်ဖြစ်နေရင်တောင် သူများ ခိုးပြီး သတ်စားမှာကိုတော့ ဒီအတိုင်း ကြည့်မနေနိုင်ဘူးဟဲ့၊ ပြန်လာခဲ့စမ်း"

ချူခုန်း နှုတ်ခမ်းတွေ လှုပ်ရှားသွားတယ်။ သူ တစ်ခုခု ပြန်ပြောချင်သေးပုံရပေမဲ့ အဆုံးမှာတော့ ဘာမှ မပြောခဲ့ဘူး၊ သူ မျိုသိပ်လိုက်ပုံပဲ။