ကြမ္မာ ခုနစ်လီ

အခန်း (၂၁)

Burmese Translation of Seven Unfortunate Lifetimes, All Thanks to a Single Moment of Impulse by Jiu Lu Fei Xiang.

Translator - No_Coz

အခန်း (၂၁)
________

"ဟဲ့"

မြက်တောထဲမှာ ပုန်းရင်း ငါ ချူခုန်းကို တိုးတိုးလေး မေးလိုက်တယ်။ "သူတို့ ဘာကို ပူဇော်နေကြတာလဲ"

ဒီအချိန်မှာ နေရောင်လည်း တဖြည်းဖြည်းကွယ်သွားပြီ။ ညဝင်လာပြီ။ လူနှစ်ယောက် မီးတိုင်သုံးတိုင်ကို ကိုင်ပြီး မြေပြင်ပေါ် ဒူးထောက်နေကြတယ်။ ဂါရဝကြီးစွာထားပြီး သုံးကြိမ်သုံးခါ ဦးချကန်တော့နေကြလေတယ်။

ချူခုန်း ငါ့အမေးကို ပြန်မဖြေဘူး။ သူ့မျက်လုံးအကြည့်တွေက လူနှစ်ယောက်ဆီမှာ။ ခဏနေတော့ သူ ပြောလာတယ်။ "မင်း နှစ်ခါလောက် ဟိန်းလိုက်..."

သူ့အချိုးက ငါ့ကို မကျေမနပ်ဖြစ်ရစေတယ်။ ငါ အေးစက်စက် ပြုံးပြလိုက်တော့တယ်။ "နင့်ဟာနင် ဟိန်းပါ့လား၊ ဘာလို့ ငါ လုပ်မှလဲ"

ချူခုန်း ဘာမှ မပြောပြန်ဘူး။ ငါ့လက်ခုံပေါ်ကို ခွာတစ်ခွာကျလာတယ်။ နာလွန်းလို့ ငါ ဟိန်းလိုက်မိတာပေါ့။ တစ်တောင်လုံးက ကျားတွေ လန့်ကုန်မလားပဲ။ ငါ အံကြိတ်နေလိုက်တယ်။ ဒီကောင်... ဒီကောင်...

"အား..." လူတစ်ယောက် ထအော်လေတယ်။ "ကျား... ကျား...!"

လက်နှစ်ဖက်မှာ မီးတိုင်ကိုင်လျက်ကြီး အဲဒီ့လူ ဖင်ထိုင်ရက် လဲကျသွားတာ။ အကြောသေနေတဲ့လူအတိုင်း သူ ဖင်ရွေ့ဖင်ရွေ့ပဲ သွားနိုင်တော့တယ်။ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ သူ့မီးတိုင်ကို ငါ့ရှေ့မှာ ရမ်းရင်း တစ်လှမ်းချင်း နောက်ဆုတ်သွားတော့တယ်။ ဆုတ်ရင်း နည်းနည်းလှမ်းသွားတော့ သူ့အဖော်ကို ဆွဲထူလေတယ်။

"စိတ်လျှော့၊ စိတ်အေးအေးထား...! ကျားက မီးကြောက်တယ်... ဒီကို တော်တော်နဲ့ တိုးဝင်လာမှာ မဟုတ်ဘူး"

သူ ပြောတော့မှ ငါ သူ့ဆီ တိုးသွားလိုက်တော့တယ်။ ဒီလူနှစ်ယောက်မှာ ကြောက်လွန်းလို့ အသားတွေတုန်၊ ချွေးတွေပြန်နေရောပဲ။ တစ်ယောက် လဲကျသွားတယ်။ ငါလည်း တစ်ခဏတော့ အံ့သြသွားမိတာပေါ့။ ငါများ သူများတကာကို အကြောက်လွန်ပြီး သေစေမိတာလားလို့။ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ တစ်ချိုးတည်းကို ပြေးသွားလိုက်တာမှ ခဏလေးနဲ့ မြင်ကွင်းထဲက ပျောက်သွားလေတယ်။ ငါ့ရှေ့မှာ သားကောင်ရှိနေပြီဆိုတော့ သူ့နောက်ကို လိုက်လာမှာမဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ပုံရတယ်။