ကြမ္မာ ခုနစ်လီ

အခန်း (၁၃)

Burmese Translation of Jiu Lu Fei Xiang's 一时冲动，七世不祥 (Seven Unfortunate Lifetimes)

Translator - Jinnie_Grace

အခန်း (၁၃)

~~~~~~

မြင်းလှည်းရဲ့ ဘီးတွေက လည်နေတယ်။ ငါလည်းမျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ခရမ်းရောင်ဝတ်ထားတဲ့အမျိုးသားကို လှမ်းကြည့်လိုက်တာပေါ့။ သူကမျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားလေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ငါ သစ်သားလက်တန်းကို မှီပြီး အရှေ့ကနှစ်ယောက်ကိုပဲအော်ပြောလိုက်တယ်။ "ဟဲ့... ငါ့ဗိုက်နာတယ်၊ ရပ်ပေးဦး"

"ဒီကောင်မစုတ်လေးကတော့ တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုးပဲ"

လှည်းရပ်သွားတော့ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်ကခုန်ဆင်းပြီး အနောက်က ငါတို့်ထိုင်နေတဲ့တံခါးကို ဆွဲဖွင့်တယ်။ ပြီးတော့ ငါ့ကိုဆွဲခေါ်ပြီးအောက်ချပေးတယ်။

"မြန်မြန်လုပ်"

သူက လမ်းဘေးကခြုံပုတ်တစ်ခုကို လက်ညှိုးထိုးပြရင်း ငါ့ကိုပြောတယ်။ "မင်းကိစ္စ မင်းရှင်းပြီးရင် ထွက်ခဲ့"

အဲဒီလူက ငါ့ကိုတုပ်ထားတဲ့ကြိုးစရဲ့ အစွန်းကိုကိုင်ထားတယ်။ ငါ ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ မတတ်နိုင်ဘူး မြက်ပင်တွေကြားထိုင်ပြီး ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ရှင်းရုံပဲ။

လှည်းပေါ်ထိုင်နေတဲ့ လူကြီးကတော့ ငါ့ကိုကျိန်ဆဲနေတယ်။ ငါ့ကို သူတို့ တောင်ပေါ်မှာပဲထားခဲ့သင့်တယ်ဆိုပြီး။ သူတို့နဲ့အတူခေါ်လာတာ အရမ်းကိုဒုက္ခရောက်တယ်။ ပြီးတော့ ငါ့ကိုရောင်းစားလည်းပိုက်ဆံကနည်းနည်းပဲရမှာတဲ့။

နောက်တစ်ယောက်ကတော့ ရယ်ပြီးပြောတယ်။ "ငါတို့အတွက် အကျိုးရှိပါသေးတယ်၊ နှစ်တစ်ထောင် ဂျင်ဆင်းကောင်ထွက်ပြေးသွားတာတောင် ငါတို့်မှာပိုကောင်းတာရှိသေးတယ်၊ ဒီမိန်းကလေးကို... ရောင်းစားလို့မရလည်း ငါတို့ သူ့ကို ပြုစုခိုင်းလို့ရတာပဲ၊ အဲနှစ်ယောက်က ရူးကြောင်ကြောင်ရယ်၊ ငါတို့ကိုဘာမှပြန်မလုပ်နိုင်ဘူး၊ ရက်နည်းနည်းလောက်ပဲသည်းခံလိုက်ပါကွာ"

ငါ ဘာမှမစားရသေးတဲ့ ငါ့ဗိုက်လေးကိုပွတ်နေမိတယ်။ ရှစ်ဖူကို လွမ်းတယ်။ အရင်ကထက်ကို ပိုလွမ်းတယ်။ ငါ အခုပြန်ပေးဆွဲခံနေရပြီ။ ငါ ရှစ်ဖူဆီက ထွက်ပြေးလာတဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးရက်ကတည်းကအဖမ်းခံလိုက်ရတာ။ အစက ငါ ရှန်းလင်ဂိုဏ်းကိုသွားပြီး နှစ်ရက်လောက်နေဖို့စီစဉ်ထားတာ၊ ပြီးရင် စားစရာတွေပြန်ယူလာပြီး ရှစ်ဖူရဲ့ ခြေထောက်တွေလက်တွေကိုနှိပ်ပေးမယ်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ တောင်ပေါ်မှာ ငါ ဒီလူသန်ကြီးတွေနဲ့တွေ့ပြီးအဖမ်းခံလိုက်ရတာ။ သူတို့က သတိမေ့နေတဲ့ ခရမ်းရောင်နဲ့လူကိုလည်းခေါ်လာသေးတယ်။ အခု ငါ့ရှေ့မှာအိပ်နေတဲ့သူပေါ့။