ကြမ္မာ ခုနစ်လီ

အခန်း (၃၃)

Burmese Translation of Seven Unfortunate Lifetimes, All Thanks to a Single Moment of Impulse by Jiu Lu Fei Xiang.

Translator - No_Coz

အခန်း (၃၃)
___________

လက်ထဲက ဓားကို ပြန်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ လက်ရှိ ငါ့အခြေအနေနဲ့ သူတို့အထဲက အနုဆုံးလူကိုတောင် ငါ ယှဉ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘေးဘီဝဲယာကြည့်လိုက်တော့ သိပ်မနီးမဝေးမှာ ဒူးလေးတစ်လက်တွေ့လိုက်ရတယ်။ ငါ့ရင်ထဲ လှပ်ကနဲပဲ။ ငါ သတိထားပြီး သွားယူလိုက်တယ်။ 

တိုက်ပွဲက တော်တော်လေး ဆူဆူညံညံနဲ့ ဝရုန်းသုန်းကားနိုင်လှတယ်။ စည်တွေ ဗုံတွေ တီးနေသလိုပဲ။ ငါ ဒူးလေးအပေါ် လက်တင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ငါ့အပေါ်ကို အရိပ်မည်းကြီး ကျလာတယ်။ ငါ့ရင်ထဲ မွန်းကြပ်သွားမိတော့တာပဲ။ ငါ ချက်ချင်းပြန်လှည့်လိုက်တယ်။ ဘာဘာညာညာရယ် တွေးမနေတော့ဘဲ ငါ့နောက်ကလူကို ပစ်ထည့်လိုက်တယ်။ အရမ်းနီးနေလို့ ဖြစ်မယ်၊ ဒူးလေးမြားက ပစ်ကွင်းကောင်းကို တည့်မှန်တာပဲ။ ...သူ့ခွကြားပြောပါတယ်။ မျက်နှာအုပ်ထားတဲ့ ပဝါနက်အောက်ကနေ သူ့မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ဒူးတွေ ယိုင်ကာနဲ့လို့ အော်ဖြဲတော့တာပဲ။ ကြည့်ရတာ ငါ အမောဖြေဖို့ အချိန်မရတော့ဘူးနဲ့ တူတယ်။

သူ ပေါင်ခွကြားကို အုပ်ကာကိုင်ရင်း မြေပေါ်လဲကျသွားတော့တယ်။ မတတ်သာတော့တဲ့ အဆုံးမှ ပစ်လိုက်ရတဲ့ မြားပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့စိတ်ထဲ တစ်နေရာရာကနေတော့ ဒီအပြုအမူဟာ ရက်စက်လွန်းအားကြီးတယ် ထင်မိတာပဲ။ တမင် လုပ်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ မရည်ရွယ်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မကောင်းဘူး ထင်တာပဲ။ ငါ ကပျာကယာ တောင်းပန်နေမိလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မြေကြီးပေါ် လှဲနေတဲ့ လူကတော့ မလှုပ်တော့ဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်လုံး ခဏလောက်တော့ ငြိမ်သက်သွားတယ်။ နောက်တော့ မိန်းမတစ်ယောက် အော်သံ ထွက်လာလေရဲ့။ "သူ့ကို ဖမ်း...! အဲဒါ တာ့ချီရဲ့ ချင်းလင်မင်းသမီးပဲ...!"

ငါ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲမိန်းမက ဒီအုပ်စုရဲ့ လူကောင်သေးသေး ခေါင်းဆောင်လေးပဲ။ သူလို့ ထင်ထားတာ၊ သူမ ဖြစ်နေတာကိုး။ ပြီးတော့ သူ့အသံကို ကြားဖူးနေတယ်... ငါ ခဏလောက်စဉ်းစားပြီးတဲ့နောက်မှာ မှတ်မိသွားတော့တယ်။ "ရှင်းယွင်...!"