I met you

Chapter 33

================================
_____________________________________
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

______________________________________

1966. ජූලි......

~දිනපොත~

අද 1966.ජූලි. 26 තවමත් උදේ 7ට විතර ඇති, කැප්ටන් ඉන්නවා නම් කවදාවත් මං මෙච්චර උදේ ඇහැරෙන් නෑ,
ඒත්, තවම කැප්ටන් ආවේ නෑ....
ඊයේ රෑ පාර්ක් හ්‍යුන්ග් ඇවිත් කැප්ටන්ව අරන් ගියා....
ඒත්, මං රෑ එලි වෙනකන් එයා එනකන් බලන් ඉන්නවා.
තවම කැප්ටන් ආවේ නෑ.
එයාලා කොහෙ ගියාද කියලා මං දන් නෑ.
ඒත් ඇයි මගෙ හිතට අමුතු බයක් දැනෙන්නේ,
මට අද අමුතු හැගීමක් දැනෙනවා,

අද අගනුවර සැණකෙළියට කැප්ටන් මාව අරන් යන්න පොරොන්දු උනා,
ඒ වගේම ගිහින් එන්නම් කියලත් පොරොන්දු උනා.
මං දන්නවා කැප්ටන් කවදාවත් පොරොන්දු කඩන කෙනෙක් නෙමේ,
එයා එනකන් මං ඉන්නවා,
මං මේ ගෙදර රැයක් තනියෙන් ඉන්න බය නෑ, මේක අපේ ගෙදර, මගෙයි කැප්ටන්ගෙයි ගෙදර....
ඒත්, මං දන් නෑ අද මට අමුතු හැගීමක් දැනෙනවා.
නොවිය යුතු දෙයක් වෙලා වගේ දැනෙනවා.

අද හුලග පවා අමුතුයි , මං දන්නවා මේ වසන්තය ඉවර වෙලා තියන කොල හැලෙන කාලේ, ගිම්හානය..
ඉතින් වසන්ත කාලේ තරම් හුලග සීතල නෑ, නිදහස් නෑ.... හුලං වල වසන්තයේ ලැබෙන පහස නෑ. කටුකයි....
ඒත් මං දන් නෑ ඇයි අද හුලග වෙනදටත් වඩා කටුක වෙලා ,
වෙනදටත් වඩා වෙනසක් දැනෙනවා,

මං දන්නවා දැං කැප්ටන් ආවම මට හොදටම බනී ඇයි නිදා ගත්තේ නැත්තේ කියලා, ඒත් මං මොනා කරන්නද ?,
කැප්ටන් නැතුව මට නින්ද යන් නෑ,
එයාගේ උණුසුමට තුරුල් වෙලා නිදාගන්න මට හුරු වෙලා,
තනියෙන් නින්ද යන් නෑ....
කැප්ටන් කොච්චර සැර කරත් මට එයාට මොකුත් කියන්න බෑ ,
ඒත් ඉතින් මං අහන් ඉන්නවා,
මං දන්නවා කැප්ටන් මේ හැමදේම කරන්නේ මට ආදරේ හින්දා එයා මට ගොඩක් ආදරෙයි.....
මං ඊටත් වඩා කැප්ටන්ට ආදරෙයි....
දැං මං එයා එනකන් බලන් ඉන්නවා,
මං දන්නවා එයා දැං පොරොන්දු උන විදියට අනිවාරෙන්ම එනවා....
එයා එනකන් ඉන්නවා,