Fallen Too Far (Untold Stories of Marriage #2)

CHAPTER 8

CHAPTER 8

Engagement

A hard slap just landed on his face.

Nanginginig ang labi ko habang nakatingin sa kanya. I can't say a single word because of shock. Nakatingin lang ako sa kanya pero masisiguro kong alam niya ang poot at galit na nararamdaman ko.

He tried to hold my hand but i insisted. I throw away his hand. He looked so guilty. Looked so shocked too.

"I'm...sorry. I didn't know." Pagpapaliwanag nito. Namamaos ang boses niya na parang nahihirapan din sa sitwasyon namin ngayon. Sinubukan niya ulit akong abutin pero siya na mismo ang kusang nag-iwas sa kanyang sarili.

The first time he apologized to me. It felt so strange because the sincerity is too powerful. Mararamdaman mo. Nangingibabaw.

Dapat lang he felt sorry. Earlier, he put me so much in too much damage. Para akong sinaksak sa bawat salita ng mga tao sa paligid ko. Kaunting kalabit lang nila, para akong binabaril sa mga tanong na alam naman nilang sensitive. Hindi ba sila marunong makiramdam?

"You didn't know? O s-sinadya mo talaga?" Mapanumbat na wika ko. Napahawak ako sa sink habang nakatingin sa kanya. Nakakapanginig. Nakakapanghina. Gusto kong sumigaw ng sumigaw.

Pagkatapos ng naging drama kanina, namalayan ko na lang na dinala niya ako sa isang restroom ng hotel para hindi na ako dumugin ng mga tao. Hindi naman niya kasi ako mahila palabas dahil sa daming mga pumapasok.

Wala naman akong magawa kundi ang magpahila sa kanya dahil wala ako sa katinuan kanina. Masyado akong stuck sa nangyaring pagbabaha ng mga tanong sa'kin.

Then i remember every single question that they had asked me. Nanubig ang mata ko. Did they really think that i had moved on? Ganon ba pinalabas nina Aaron? Na wala na kami talaga? I know wala na kami, pero wala na talaga? At bakit parang okay lang sa kanila na ang naging girlfriend niya ay kaibigan ko? Hindi ba sila marunong manantiya?

Mga chismosang panget.

Kinuyom ko ang palad ko at tumingin sa salamin. "Sa lahat ng party na pwede mong pagdalhan sa akin, dito pa t-talaga? You're so insensitive." My voice broke that made him swallowed hard.

I'm hurt, I'm not denying that. Wala sa plano ko ang magpakita muna sa kanilang dalawa kasi hindi ko pa kaya. Tinatanggap ko pa lang pero bakit pinapangunahan naman niya?

He shook his head desperately. "It's not really my intention to make you attend to your ex boyfriend's engagement party. Kaya nga niyaya na kita pabalik kasi kung alam kong dito ang party, hinding-hindi kita dadalhin dito." Mahabang paliwanag niya na mas lalong nagpabilis sa paghinga ko.

A single tear escape from my eyes. Napasabunot siya sa kanyang buhok at mabilis na lumapit sa'kin para alisin ang aking luha. "I'm s-sorry. It's my fault. I'm sorry." May pagsusumaong wika nito.

I sobbed and bite my lips to surpassed another tear that want to escape from my eyes. Hinila niya ako pasubsob sa kanyang dibdib.

"I'm really sorry. Hindi ko talaga alam." Paliwanag niya.

"May magagawa ba yung s-sorry mo?" Tanong ko na ikinatahimik niya. Wala siyang sinabi pero nanatili lang akong umiiyak sa dibdib niya. Hinaplos niya ang likod ko na mas lalong nagpaiyak sa'kin.

After a minute of crying session, saka lang siya nagsalita. "Let's get out of here." He whispered.

I swallowed and make a distance. Nakakahiya ang pag-iyak ko sa kanya pero siya dapat ang mahiya. "Nandito na ako. Why wouldn't enjoy this fucking party?" Baling ko sa kanya. Bumalik ang galit ko.