Fallen Too Far (Untold Stories of Marriage #2)

CHAPTER 41

CHAPTER 41

SLOWLY

I woke up early. I didn't know what happened last night. Ang alam ko lang nakatulog ako pagkatapos ng kanyang paliwanag. Nilibot ko ang aking paningin. Nandito ako sa kwarto namin!

Buong akala ko iuuwi niya ako sa condo. Ni hindi na nga ako nagising kagabi dahil sa sobrang pagod at antok. Hindi ko din namalayan na tumigil ang sasakyan at mas lalong hindi ko namalayan na pinalitan niya ako ng damit!

"And Felicity and you had a relationship before. She's your ex..." May pagsusumaong wika ko.

Natahimik siya kaya napabaling ako sa kanya. Agad na nagtama ang paningin namin. His lip is slightly open. I can sense the amusement in his eyes.

I bit my lower lip and looked away.

"Where did you get that?" He asked. Sa unang pagkakataon, hindi na malamig ang boses niya! Ito ang natural na ginagamit niya noon sa tuwing kinakausap niya ako. Pinaghalong malumanay at malambing na nagpapatindig talaga sa balahibo ko!

Kumalabog ang dibdib ko pero hindi ko pinahalata sa kanya na kinakabahan ako kahit na nag-uusap lang kami. Okay, ngayon lang ulit kami nag-usap ng matino! Of course may excitement akong nararamdaman.

"I-i-i just heard it somewhere..." Napapikit ako sa kahihiyan dahil sa pagkabulol ko!

Of fuck, Yvonne! Ang pabebe mo, ang lakas mo namang mang-away!

"Hmm..." Tumango-tango siya but i saw the ghost of smile that he keeps. "That's long time ago." He said.

Napasimangot ako. So totoo nga na mag-ex silang dalawa? Kaya ba ganon na lang ang closeness nila sa isa't isa? Kaya naman pala ako naiinsecure palagi kay Felicity, eh. Bukod sa kakaiba ang ganda niya, may iba din sa pagitan nila ni Archi. Akala ko naman dati kasi best friend sila.

Dapat na ba akong kabahan? Buenavista is date to marry. Hindi ako ang first girlfriend ni Archi. Hindi ako ang first love niya?

Bumuntong hininga siya kaya naman kusa na lang lumipat ang tingin ko sa kanya. Kusang tumaas ang kanyang kilay nang makita ang matalim kong mga tingin. "That's just a puppy love. We were just in high school that time...and you... probably a preschool." He said.

Agad na nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya. Tangina! Wala akong masabi!

"Kahit na." Bulong-bulong ko na mukhang narinig din naman niya.

Suminghap siya. "We're done more than a decades now. Magkaibigan na lang talaga kami. Ikaw nga–"

"Luh? Anong ako?" Reklamo ko agad. Kusang pumihit ang ulo ko para makita siya, eh.

Umirap siya na hindi nakaligtas sa paningin ko kaya kaya hindi ko napigilan ang sarili ko na hampasin ang dibdib niya. "Aww." Agad siyang napadaig sa lakas non.

"I saw that!" I said.

Napanguso naman siya at nagpigil ng ngiti pero mabilis din namang nagseryoso. "Were over. Way back when we were in high school, we decided to separate because we were too young to be in a relationship. Sobrang tagal na non." He explained.

"But your family legacy is date to marry–"

"I don't need to follow that. That's not our main legacy." Pagpuputol niya sa sinabi ko. Lumapit siya sa akin ng bahagya kaya agad akong nanigas at natameme. "I am a Buenavista. We are born to be on top. I will beg to no one...and will gonna be a slave to no one." He whispered to my ears.

Napalunok ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko naglabasan ang lahat ng mga thoughts sa isipan ko. "Do you think nasunod ko 'yon?" He asked.

Wala sa sarili akong napatango dahil sa ilang. "Y-yes. You're on t-top–"