Fallen Too Far (Untold Stories of Marriage #2)

CHAPTER 13

CHAPTER 13

Selos

"Oh shit!" Napakapit ako sa sofa nang muntik na akong matapilok dahil sa dami kong iniisip. Mabilis na napalingon sa'kin si Archi na kanina pang tahimik habang hawak ang kanyang laptop. Bumalik na siya sa living room nung umakyat ako sa kwarto. Para ngang iniiwasan niya ako dahil lumabas siya agad nang makapasok ako.

Maghahapon na ngayon pero hindi niya parin ako pinapansin.

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil sa wakas tinantanan niya na ako at hindi niya ako dinadaldal at tinatanong ng kung ano ano o maiinis dahil para akong hangin sa kanya. Kanina pa akong tumitingin sa kanya pero ni hindi man lang niya ako matingnan saglit.

Is he mad?

Nakakapanibago dahil ang buong akala ko ay magdedemand siya sa'kin na itext o tawagan ko man lang siya kapag lalabas ako pero kakaiba ang nangyayari ngayon.

Pagod ka na sa ugali ko, Archi?

Galit siya. Hindi ko alam. Galit nga ba?

Tumikhim ako at desidido na dapat magsalita at harapin siya. "Archi–"

Parang nawala yung tapang ko. I stood up straight because he suddenly faced me. The words I was supposed to say didn't come out. He closed his laptop and rubbed his eyes. My heart beat faster because I was so nervous. He was just standing in front of me but why did my heart react like this?

I feel like I'm going to have a heart attack because of him.

He smiled and tiredly looked down at me. My chest hurt at the way he looked. I'm used to his serious eyes that sometimes looks happy even though he's not smiling...but now it looks so tired.

Naglakad siya at bahagyang nilagpasan ako. Nakuyom ko ang palad ko dahil sa kakaibang dulot niya sa sistema ko. Anong nangyayari sa'kin? Bakit ayokong ganito siya sa'kin? Bakit ako nasasaktan? Bakit ako nagu-guilty? Bakit ako natatakot sa inaakto niya ngayon? Bakit ganito siya? Bakit ayokong ganito siya?

Nanatili akong naninigas sa kinatatayuan ko at hindi maprocess ang mga nangyayari ngayon. Gusto kong tawagan si Ally ngayon para meron akong makausap kasi mali...mukhang mali ang nararamdaman ko ngayon.

Ayokong makaramdam nito.

Pero hindi kami ayos ni Ally. Hindi pa kami nagpapansinan at kahit pa pala ayos kai...ayokong malaman niya ang nararamdaman ko dahil mas lalo lang gugulo ang utak ko kapag meron na siyang sinabi o may mapuna pa siya.

He hadn't gone far but I heard his gentle voice while still walking. "I cooked some food, it's on the table. If you want to eat, just take it from the dining room." He said before going up the stairs.

It looks like he's really avoiding me because every time I approach him, he stands up and leaves on purpose just so we can't be next to each other or be together. Aakyat ako, bababa siya. Kakanan ako, kakaliwa siya.

Napalunok akong pinapanood siyang umaakyat sa hagdan. Napatingin ako sa kamay kong nanginginig.

Mali 'to, Yvonne. Maling maramdaman 'to.

Pumunta ako sa dining para tingnan ang sinabi niya. Ni hindi nga tumigil sa pangangatog ang binti ko. Tangina naman. Tumingin ako sa pagkain na niluto niya na nasa lamesa daw. Champorado at sa gilid naman ay evaporated milk.

Bumilis ang tibok ng puso ko kahit na hindi naman dapat. One time, i told Ally on the phone that i crave for some champorado pero wala kaming mabilhan ng ganon at hindi din naman kami marunong magluto para bumili ng ingredients kaya hindi ko na lang masyadong inisip para hindi ako matakam.