"Ah Lara," dedi ben konuşmazken. O konuştukça ismimi bir araya getiren her harf boğazıma dizilip nefesimi kesti. "Yıllarca seni görmek ama hiç yanına gelememek, seni o kabustan uyandıramamak ne kadar zordu tahmin bile edemezsin. Üstelik ben sadece...
Paylaşman gereken acıyı iki katına çıkardın, hafifletmen gereken ıstırabı azaba dönüştürdün. De Profundis/O. Wilde
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yaşın, on. Soluğun, göğsünde uyuduğun bir bedende. Sabrın, sükutun, sevgin, İzini unutamadığın dikişsiz kalmış yara, Kalbine aldığın darbenin etkisi. Yaşın, yirmi. Boşluğun anlattığı,tenhadaki gürültü, Mevsimlerin vazgeçişi, kurak bir güz ya da. Kıyısı olmayan sevgi ve ayrılığın gövdesinde sarmaşıklar. Alacalı karanlık, zamanın nefesini kesen, Alacaklı kalbinde yavaşlasa da yelkovan, Bekleyememiş ki trenler gidenleri. Yaşın, yirmi bir sonra. Sırt dönmemiş kalabalıklar, çocukluğunun ukdesi, Mağrur bir baş dönmesi, bir yalnızlık ertesi. Güneşine kar değen sabahların, Akşamında, Ayrılıklar, Beklemişler, Hep seni.
༄
Her insan hayatımıza sadece kendiyle değil, kendi zamanında taşıdığı yüklerle birlikte gelirdi.
Herkesin kapılarına yığılarak içeriye girmeye çalıştığı bir zaman treninde, hiç tercih edilmeyen, kimsenin adımını atmadığı ıssız bir kapının durgunluğu yüreğimin sessizliğiyle boy ölçüşebilirdi. Pencerelerine parmak uçlarımla gelecekten resimler çizdiğim trenlerin olduğu yerde durduğunu fark etmek, manzarasız yollardan yürürken yüzüme derin bir hayranlık kondurmak gibiydi.
Saat sıfırı bir geçtiğinde duyduğumuz salise sesleri, içine düştüğümüz yeni bir zamanın varlığına denkti ama bu denklik ardından merhametsiz bir gerçekle gelirdi.
Saat sıfırı bir geçebilirdi, merhametsiz gerçeklerin üzerine çullanan bir dakikada bin yıllık bir geçmişin vicdan muhasebesini bulmak çok kolaydı.
Saat sıfırı iki geçtiğinde, merhamet ve vicdanın el ele tutuştuğu iki dakikanın içinde, her yeri toza dumana katan bir zelzelenin ardından silik yüzler belirirdi.
Saat sıfırı üç geçerdi, dört geçerdi, beş geçerdi... Bir mühlet sonra sıfırın üzerinden o kadar çok zaman geçerdi ki, binlerce anı ve yüz başlangıcımızdan itibaren bizimle birlikte olur ve kendi sonumuzda bize eşlik ederdi.
