"Ah Lara," dedi ben konuşmazken. O konuştukça ismimi bir araya getiren her harf boğazıma dizilip nefesimi kesti. "Yıllarca seni görmek ama hiç yanına gelememek, seni o kabustan uyandıramamak ne kadar zordu tahmin bile edemezsin. Üstelik ben sadece...
...günler boyu, geceler boyu, hangi yönde, hangi uzaklığa gidersem gideyim, gökyüzü hep aynı gökyüzüydü, yeryüzü hep aynı yeryüzüydü. Molloy/S. Beckett
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Boynumda intihar ipi, hazırda bekleyen bir cümle belki, kalemimde son bulan hikayesi, zihnimde söyleyemediğim isimleri, ellerimden silinmiş izleri, kirpiklerimdenesmiş nefesleri, dudaklarımda zehrinin kalıntısı, kalbimdeyse artık hiç olmayışı...
Yalan söylemişim, ölmeye korkmuşum, hiç bitmemiş, sonu gelmemiş, başlangıcı görmüşüm, parmaklarıkalbime değmiş, nefesi buradaymış, zehrinemuhtaçmışım, kalbime bile sığmamış...
༄
Ben göğsümde yıldızların infilak ettiği bir gökyüzünden geriye kalan bir ateş parçası gibi yanıp sönmüştüm.
Bir gece yarısıydı, o gökyüzünün altında ebedi bir duyguya teslim olan kalbimi avuçlarıma aldığımda hissettiğim duygunun adı aşktı ve anlatmaya başlayacak olduğum kelimelerim dile gelen her hissimden mesuldü. Kış mevsiminin beraberinde getirdiği sessizlik, gece gibi karanlık bakan bir adamın gözlerinde susmuştu.
Susmayı öğrendiğim yaşımdan bir hayat dersi almıştım, konuştuğunda dinlemediler, sustuğunda dönüp bakacaklarını mı sandın?
Kalbim zindan duvarlarını yıkmaya karar verdiği yerde dimdik durdu, bir demir saplandı göğsüme, kanadı ama özgürlük uğruna daha da çarpar dururdu.
Çığlık atmak değildi duyulmanın yolu ve sana gelmeyen uzaklar aslında gidebileceğin en sondu.
Sonu gördüm, başlangıcın olduğu yerde durmak gibiydi fakat bir ruhun erişebileceği en yüksek nokta sona gelmek olmadığı gibi, güzel denilen kapılar da sona açılmıyordu. Zorlamasaydın o kapıyı derdim çoğu zaman kendime, en güzelini ararken en doğrusunu kaçırdığın o yolu hatırladın mı?
Sonra susmayı öğrendiğim yaşımdan bir sessizlik yükseldi; bize en doğrusunu gösterdiler de biz mi sırt döndük doğru olana? Aradık ama neyi aradık, Lara? Ben senin sessizliğinim, ben senin üşüyen ellerinim, ben seni anlayanım, ben senin hayatı bildiğin yerim, ben senin büyüdüğün o geceyim. Sana büyümeyi doğru mu öğrettiler? O halde nasıl doğru kapıyı bulamadın diye seni suçlayabilirler?
