"Ah Lara," dedi ben konuşmazken. O konuştukça ismimi bir araya getiren her harf boğazıma dizilip nefesimi kesti. "Yıllarca seni görmek ama hiç yanına gelememek, seni o kabustan uyandıramamak ne kadar zordu tahmin bile edemezsin. Üstelik ben sadece...
Ama insan yalnız kendisi için yaşarsa bunun için korkunç bedeller ödemez mi? The Picture Of DorianGray/O. Wilde
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözlerine diktim sürgün yemiş bir mahkûmun hükmünü, Ağladığında solgun tenin idam etti yargıcını. Göğsüme astığım bir mahkemede asılı kaldı gölgen, Kurtulmak için kanat kabuğu yalan tutan sahte hüznünü. Bilenmiş kılıcınla aldığın canlar Tanrı katına çıkmaz, Zalim kalbinin maktulleri bile çürük kokar senin. Yaşayana kılıç çeken, ölümden sağ çıkmaz, Sağ kaldığın yanların bile soluna kanar senin.
༄
Tüm muhteşem hikâyeler gibi, o hikâye de şehre bir yabancının gelmesiyle başladı.
Kadının zihninden dökülen boş sayfalar Tanrı'nın nefesiyle dolarken kollarında uyuklayan taze bir nefes ona Tanrı'dan bile daha yakın hale geleli çok olmamıştı. Düşünceleri ateşten bir denizdi. Elini uzattığı her düşüncenin sonunda sönen ateşin ardından kalan küller kadının ruhuna çöküyordu. Yaşamak için küllerin ağırlığından kurtulup yüzeye çıkması gerektiğini bilse de gözlerini kapattı ve daha da dibe batmayı umdu.
Henüz gece olmamışken ama güneş çoktan batmışken içinde durduğu kitaplarla dolu oda, mürekkepten bir kuyuydu.
Boğuluyordu.
Kendini batırdığı bu deniz yalanlarla doluydu.
Gözleri uzun zaman önce bir ölüm çukuruna dönüşmüştü ama kesmeye kıyamadığı deniz kokulu saçları yüzünde gizlenen ölümün tatlı dokunuşunu saklıyordu. Şeytanın fısıltıları uzun zamandır kulaklarında dolanan tatlı bir melodiydi. İyiliğe ve kötülüğe alışan ruhu, şeytanın ninnisine de alışarak uyku öncesi alışkanlıklardan biri olmuştu. Bir anlığına gözlerini açıp kapattı ve yeniden şeytanı duydu. Her daim yanındaydı. Şeytan bırakıp gitmesini söyledi, yüzünde gizlenen ölümü kabullense daha kolay olurdu.
Ölmek yaşamaktan daha kolay derdi şeytan, her gece bunu tekrarlardı.
Gözlerini tekrar açtığında şeytanın sesi yok oldu ama yabancı bir soluk hala oradaydı.
Yanında şeytan değil, yüzünü ilk kez gördüğü bir yabancı duruyordu.
"Bir yaşam yaratmışsın." dedi yabancı. Sesi çok uzaklardan konuşuyormuş gibi kısık gelse de kadının yüz hatlarına dikkat kesilen gözleri kimsenin göremediği o ölümü görecek kadar yakındı. Durdu ve sözlerini kanıtlamak ister gibi kadının yarattığı yaşamı avuçlarına koydu. Kadının içinden ölümü alamayacağını bildiğinden ona bir yaşam vermeliydi. Kadının yaşama ihtiyacı vardı.
