Bir şarkı yazdım içimden, ahı sana
Anlamı yok belki senin için ama
Zaman duvarına çarptık biz yok olduk
Anılar hep zamansız mekan yok orda
Gel bak gör ne haldeyim
Sonsuz bir alemdeyim
Kimsesiz ve harabe
Gelmedi yıkım emrim
Ah!
Bak...
Ben yay burcuyum, bu kadar ısrara dayanamam arkadaşlar.
Kiss
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
.
.
.
Bölüm şarkısı: No.1 - Beni duy
.
.
.
Bir seher vakti kapını çalsam, sarılıp boynuma sevinir misin?
Susadım bir yudum su diye yansam, yoksa zehir verip öldürür müsün?
.
.
Kaplan Karatay'ın bakış açısından:
Balkonun en köşesine çökmüştüm. Bu açıdan kimsenin beni göremediğine emindim. Balkonun köşesine bırakılmış olan yeşil çakmak ile parmaklarımın arasında duran sigarayı ateşledim. İçime bir nefes çektikten sonra sigarayı tutuğum elimin bileğine alnımı yasladım. Tüm gün ihtiyacım olan şey tam olarak buydu. Bir duman almak için sigarayı dudaklarıma götürürken ellerimin titrediğinin farkında değildim. Titreyen parmaklarıma uzaylı görmüş gibi bir bakış atıp sıkıntı ile gözlerimi kapattım. Kafamı geriye doğru atıp sigarayı dudaklarıma yaklaştırırken dudaklarımı bulamamış sigaranın ucu ilk önce çeneme çarpmıştı. Bir insan dudaklarının yerini unutacak kadar bilinçsiz hala gelmemeliydi ama tam olarak o durumun içindeydim. Gözlerimin ağrısından gözlerimin kızardığını tahmin ediyordum. Sigarayı dudaklarımın arasına alıp bir süre bekledim... Şu an yaşadığım şeylerin ne olduğuna bir anlam yükleyemeyecek şekilde bilincimi kaybetmiştim.
Bedenimi daha önce birçok kez uyuşturucuya maruz bırakmıştım ama hiçbiri bu şekilde bilincimi yitirmeme neden olamamıştı. Çına Ladin aldığım hiçbir uyuşturucunun vermediği o bilinçsizliğe ulaşmama neden olmuştu.
Çınar'ın dakikalar önce bana yaşattıklarını ancak bu cümle ile açıklayabilirdim. Bunun dışında hiçbir şey içinde bulunduğum durumu tanımlayamıyordu. Sigarayı dudaklarımdan çekip parmaklarımın arasına geri aldığımda gözlerim boşluktaydı.
Biz insanlar genel olarak nasıl bir kişiliğimiz olduğuna çok takılırız. Bu yüzden birçok anket doldurur, birçok kalıba kendimizi sokarız. Böyle insanlar bana hep kendilerini çok önemseyen insanlar olarak gelmiştir. Ben hiçbir zaman kişiliğimin nasıl olduğunu merak eden biri olmadım çünkü hiçbir zaman kendime ayıracak vakitlerim olmadı. Hep başka kişiler ile ilgilenen biri oldum. Çocukluğumda Kartal ile ilgileniyordum, ergenliğimde Hera ile ilgileniyordum, gençliğimde ise tamamen yalnız kalmıştım. Tabi bu zaman boyunca Deniz ile ilgilenmelerimin hattı hesabı yoktu. Üniversite okumak için başka bir şehre gittiğimde bu durumun bana iyi geleceğini düşünmüştüm ama hiçte öyle olmamıştı. Yalnız kaldığım an kendim ile baş başa kalma şansı bulmuştum ve inanın ki bu durum dünyadaki en boktan durumlarından biriydi.
