Unlocked My Heart (COMPLETED)

Chapter 50

"Sigurado ka na talaga?" Tanong ni Yanna sa akin habang tinutulungan akung mag-impake ng gamit.

"Oo, kailangan kasi. Ilang araw ko na ba iniiwasan si Laurent. Araw-araw na lang pumupunta si Laurent dito. Hindi talaga iyon titigil hanggang nandito ako," paliwanag ko dito. Mas mabuti nandoon ako sa amin, magsimula ng panibagong buhay. Kung mananatili pa kasi ako dito baka hindi ko na mapigilan pa aking sarili at bumalik kay Laurent.

Hindi ko na rin kayang makita si Laurent kung gaano ito nasaktan sa ginawa ko. Kailangan ko lumayo para naman sa sarili ko at sa kanya. Ito ang kailangan namin.

Naisip ko kung nandoon na ako sa amin mas madali namin kalimutan ang isa't-isa. Matagal na panahon na rin akung nalayo sa aking pamilya, mas mabuti kung doon na lang ako maghanap ng trabaho. Nagulat ako ng biglang yumakap si Yanna sa akin. 

"Hindi ka na talaga mapipigilan, mag-iingat ka doon." Tinapik ko si Yanna.

"Tama na iyan, baka mag-iyakan pa tayo dito. Kailangan ko na itong tapusin dahil maaga ang flight ko bukas."

"Teka kay doki 'tong mga damit, dadalhin mo ba ito?" Tanong nito nang mapansin ang ilang gamit ni Laurent sa closet ko. Tumango lang ako at kinuha ito para ilagay ko sa maleta. "Iwan mo na lang d'yan. Ibabalik ko na lang kapag pumunta dito."

Umiling lang ako, "Kahit ito na lang, Yanna. Ito na lang nagsisilbing alaala ko sa kanya." Malungkot na sabi ko sabay yakap sa gamit ni Laurent. Miss na miss ko na siya. Gusto ko na siya mayakap.

"Pero mahihirapan kang mag-move on n'yan kapag nakikita mo 'yan." Nag-alalang sabi nito.

"Habang buhay ko na yata dadalhin itong sakit nararamdaman ko. Mahirap kalimutan si Laurent o masasabi kung hindi ko talaga siya malilimutan. Bumabangon na lang ako, Yanna, hindi para sa sarili ko kung hindi para sa pamilya ko. Kaya mas mabuting nandoon ako." Mabilis kung pinunasan ang aking luha at ngumiti kay Yanna. kahit papaano ay magkakaroon ako nang lakas kapag kasama ko aking pamilya.

"Huwag ka nang ngumiti, ang pangit tingnan. Iba sinasabi ng mga mata mo." Niyakap lang ako ni Yanna. Nang naka-uwi na si Kystal ay nanood lang kami nang-movie, huling bonding namin bago ako umuwi.

Maaga naman ako hinatid ni Yanna at Kystal sa airport. Para kaming tanga nag-iiyakan sa airport. Akala mo hindi na kami magkikita.

"Mag-iingat ka doon, tumawag ka kapag nakarating ka na." Umiiyak na sabi ni Yanna.

Pinunasan ko ang aking luha. "Tama na itong drama, magkikita pa naman tayo." Niyakap ko sila nang napakahigpit. "Iyong paki-usap ko, huwag n'yo sabihin kay Laurent nasaan ako."

"Oo naman, huwag ka mag-alala."

"Pakisabi na rin kay Hanz ant Kiefer na pasensya na, dahil hindi na ako nakapagpaalam sa kanila." Nang tinawag na kami ay nagpaalam na ako sa kanila. Kumaway na lang ako bago ako tuluyan nalumakad.

Pagdating ko sa aming lugar ay sobrang nagulat si nanay nang makita ako. Hindi niya akalain na-uuwi ako. Tinulungan naman niya ako ipasok ang mga gamit ko sa loob ng bahay. Nang makita ako ng aking kapatid ay agad ako nitong niyakap.

"Biglaan yata pag-uwi mo anak." Nagtatakang tanong ni nanay sa akin.

"Hindi na ako babalik sa Maynila, nay."

"May nangyari ba doon?" Nag-alalang sabi ni nanay at lumapit ito sa akin.

"Wala na kasi akong trabaho. Kaya naisipan ko dito na lang maghanap upang mapalapit sa inyo." Pilit ko pinapasigla ang boses ko.

"Pinag-alala mo naman ako. Kung trabaho lang marami dito, sigurado ako pag-aagawan ka ng school. Ang galing mo kaya. kahit hindi gaano kalaki ang sahod ay okay lang anak, ang importante nandito ka na." Napangiti ako sa sinabi ni nanay, talagang malaki ang tiwala nito sa akin.