ဒိုက္...ကြၽင္းေပၚ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေပၚပိုင္း ဗလာနဲ႕ လွဲေလ်ာင္း ေနသူေၾကာင့္...စိုးရိမ္စိတ္တို႔က တနင့္တပိုး...။
အေျပးအလႊာ သြားထူရင္း..နာမည္ေခၚ ၾကည့္ေတာ့ မရမကဖြင့္ထားရဟန္တူတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ေကာင္ေလးက ခပ္ယဲ့ယဲ့ ၿပဳံးျပရွာတယ္။သေဘာက သူအဆင္ေျပပါတယ္ေပါ့..။
ကြၽတ္...ဒီေကာင္ေလးကြာ..။
ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္..သူတပါးအတြက္ ငဲ့ညွာေပးေနသူေလးေၾကာင့္ ဒိုက္ ရင္ထဲ မေျပာျပတတ္တဲ့ ခံစားမႈ႕ေတြနဲ႕ မခ်င့္မရဲ..။
အိမ္ျပန္ေျပးဖို႔ ေပြ႕လိုက္မိေတာ့..ေသးသြယ္ေျပျပစ္လြန္းတဲ့ ျဖဴလႊလႊကိုယ္လုံးေလးက လက္ထဲ ေဆြ႕ခနဲ။မိုးက ၾကာေလ သည္း ေလမို႔ အျမန္ျပန္ခ်င္ေနတာသာ သိတာ..ျပန္မဲ့ လမ္းက်ေတာ့ စဥ္းစားလို႔ က မရ။သိသူက လဲ သတိေမ့ေနတာမို႔..သူ႕ဘာသာပဲ လမ္းရွာဖို႔ လုပ္ရေတာ့သည္။
လမ္းမေတြ႕ရင္ေတာင္...မိုးခို စကာ တေနရာရာရွာေတြ႕ တန္ေကာင္းပါရဲ႕ ။
လာခဲ့တဲ့ လမ္းလို႔ထင္ရတဲ့ဘက္ကိုေလွ်ာက္လာရင္း မွတ္မိသလိုလို ရွိလာတာမို႔ ဒိုက္အားတတ္သြားမိသည္။သူထင္တဲ့ အတိုင္း ႐ြာ လမ္းမဆီ ျပန္ေရာက္လာသည့္အခါ မွ စိတ္ေအးနိုင္ေတာ့တယ္။လမ္းမွန္ၿပီဆိုတာသိတာနဲ႕ တခ်ိဳးထဲ ေျပးရေတယ့တာ..အိမ္ေရာက္သည္အထိ တခ်က္မွ မနားရဲ။တဝုန္းဝုန္းနဲ႕ ႐ြာေနတဲ့ မိုးႏွင့္အၿပိဳင္ လက္ထဲက ႀကိဳးၾကာျဖဴေလးခမ်ာလဲ တုန္ခိုက္ေနေလၿပီ။
အိမ္ထဲ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုယ့္အဝတ္ ကိုယ္မလဲ အားေသးဘဲ..ျမတ္ေသာ ကို ကုတင္ေပၚ ခ်ေပးလိုက္ၿပီး အဝတ္အစားအသစ္တစုံနဲ႕ သဘက္ ေျပးယူ ရတယ္။ခ်မ္းလြန္းေရာ့ထင့္..တဆက္ဆက္တုန္ခါေနတဲ့ ကိုယ္ေလးကို အသာေပြ႕ခ်ီၿပီး ေရ သုတ္ေပးေတာ့..႐ုတ္တရက္ ညည္းသံတခ်က္ျပဳရင္း ခါးကို တင္းတင္းဖက္ခံ လိုက္ရတာ မို႔ ဒိုက္ ေတာင့္တင္းသြားၿပီး အသက္ပင့္ေအာင့္လိုက္မိသည္။
ကဆုန္ေပါက္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံနဲ႕အတူ ငုံ ၾကည့္မိကာမွ လူးလဲ ထလာၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ပါ တိုးဝင္လာသူေၾကာင့္ ဒိုက္မ်က္ႏွာတခုလုံးေရႏြေးပူနဲ႕ ပက္ခံလိုက္ရသေယာင္ ႏြေးခနဲ။
ဘာ...ငါဘာေတြ ျဖစ္ ေနတာလဲ။
အေတြးနဲ႕အတူ တံေတြးမ်ိဳခ်မိေတာ့ သူ႕သေတြးမ်ိဳခ်လိဳက္သံက ပဲ က်ယ္ေလာင္ေနသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ ရင္ခြင္ထဲ ကေကာင္ေလး မ်ား ၾကားၿပီး နိုးသြားမလားလို႔ စိုးရိမ္စြာ ငုံ႕ၾကည့္မိေတာ့
ဟက္..ငါေတာ့...႐ူးေနၿပီပဲ..တံေတြးမ်ိဳခ်သံေၾကာင့္ လူတေယာက္နိုးသြားနိုင္လို႔လား။
ေပြ႕ပိုက္ထားရတဲ့ ေရခဲတုံးေလးက ေအးဆက္စြာနဲ႕ တဆက္ဆက္တုန္ယင္ေနတာမို႔ အေတြးစတို႔ ကို ျဖတ္ကာ ေရစသုတ္ေပးရေတာ့တယ္။
ျဖဴသြယ္သြယ္ကိုယ္လုံးေလးနဲ႕လိုက္ဖက္စြာ..ခါးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးဆီကိုအေရာက္...ဒိုက္ရဲ႕လက္ေတြ ခနေတာ့ ရပ္တန့္လိုက္မိသည္။အေၾကာင္းျပခ်က္မသိရဘဲ ဘာရယ္မဟုတ္ ခ်ပ္ကပ္ေနတဲ့ ျမတ္ေသာ ရဲ႕ ဗိုက္ဆီကို စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္မိတာ တေမ့တေမာ...။
႐ုတ္တရက္ တကိုယ္လုံးကေသြးေတြေျပာင္းျပန္စီးဆင္းသြားသလို ရွိန္းခနဲ ခံစား မိလိုက္မွ သတိျပန္ဝင္လာမိသည္။
ကြၽတ္.. ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲ။
သူသာေနာက္တခါေပါက္ကရအေတြးေတြ အၾကာႀကီးထပ္ေတြးမိေနရင္ျမတ္ေသာတကယ္အေအးပက္ေတာ့မွာမို႔ အက်ီအျမန္ ဝတ္ေပးလိုက္ရသည္။
ေဘာင္း...ေဘာင္းဘီက်ေတာ့...?
စို႐ႊဲေနတဲ့ ျမတ္ေသာရဲ႕ေဘာင္းဘီကို ၾကည့္ရင္း ဒိုက္ခင္မ်ာ..ေခါင္းတကုတ္ကုတ္။ သို႔ေပမဲ့ အၾကာႀကီးလဲ မေတြးလိုက္နိုင္အားပါ။
ဒီလိုနဲ႕ အေအးပက္သြားဦးမယ္။ဘာျဖစ္လဲ ေယာက်ာ္းခ်င္းပဲဟာ..။ဒါက်န္းမာေရးအတြက္ပဲဟ။ဟူး..အမ်ားႀကီးေလွ်ာက္ေတြးမေနေတာ့ပါဘူးေလ။
ကိုယ့္ဘာသာ ႏွစ္သိမ့္လိုက္ရင္း ေရ
စိုေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ကို ဆြဲ ခြၽတ္လိုက္ရင္း အမွတ္တမဲ့ အသက္ေအာင့္ထားလိုက္မိတယ္။
ေဘာင္းဘီခြၽတ္ေနရင္း..တေျဖးေျဖးနဲ႕ေပၚလာတဲ့ ေပါင္တန္သြယ္သြယ္နဲ႕ အေမႊးအမွ်င္ ကင္းတဲ့ ေျခတံ ေသးေသးေလး ေတြေၾကာင့္ ေျခဖဝါးနားေရာက္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ဆက္မခြၽတ္ပဲ ရပ္လိုက္မိေတာ့တယ္။
ဒါ..ဒါက..သူကမိန္းကေလးႀကီးလား..။ငါ..ငါတို႔ စေတြ႕တုန္းက သူေျပာေတာ့ သူက ေယာက်ာ္းေလးဆို ။ဟုတ္..ဟုတ္ ေကာဟုတ္လို႔လား။ငါအဲ့ေန႕က အဝတ္လဲတာ ေတြ႕သြားလို႔ အရွက္ေျပေလွ်ာက္ေျပာတာလား။ဒါ..ဒါမွမဟုတ္
TOMBOY မ်ားလား..။
အေတြးကေယာက္ကယက္နဲ႕အတူ မ်က္စိတို႔က ခါးေအာက္ပိုင္းတေနရာဆီ မဝံ့မရဲ ။အမ်ိဳးသားဝတ္အတြင္းခံ နဲ႕ အတူ ရွိေနတဲ့ မို႔ေဖာင္းေဖာင္းအရာတခုကို ျမင္မွ အသက္ရဲရဲ ျပန္ရႉရဲေတာ့တယ္။
ေတာ္ပါေသးတယ္..။သူက တကယ္ေယာက်ာ္းပါ။
YOU ARE READING
နှောင်တွယ်ရစ်ငင်
Romanceတခါက ကျွန်းလေးပေါ်မှာ..ဒုက္ခရောက်နေတဲ့ တိ လေးတွေကို ကောက်ကောက်မွေးစားတတ်တဲ့ ကြင်နာတတ်တဲ့ လူငယ်လေး တဥိးရှိသတဲ့..ဒါပေမဲ့..တနေ့မှာ သူကောက်ယူမွေးစားလိုက်တာ..လူသားတဦး ဖြစ်လာတဲ့ အခါ...။ .............................................. အတ္တကြီးတယ်လို့ဆိုဆို...
