In Love With Your Pain...

20 ▪︎Missie▪︎

Twijfelend kijk ik naar het berichtje op mijn scherm.

Onbekend: vanavond 20.00 uur.

Ik zou Jonas nu moeten vertellen dat ik een afspraak met hem heb, maar ik weet niet zo zeker of dat een goed idee is. Ook al snap ik ook wel dat dit op den duur moet stoppen...

Na lang aarzelen bel ik hem op.

"Met Jonas."

"Hey, met mij." Begin ik.

"Hey, ik zou je nog bellen vandaag." Zegt hij.

"Hoezo?"

"Omdat je zoals altijd weer niet in de les was om ons cijfer van het project te weten." Legt hij uit.

Heeft meneer Sanders het dan eindelijk nagekeken. Dat duurde meer dan twee weken.

"Wat hebben we?" Vraag ik dan.

"Drie keer raden." Zegt hij lachend.

"Een zeven?" Gok ik.

"Nee."

"Een zes?"

"Nee."

"Jonas, hebben we überhaupt wel een voldoende?" Vraag ik ongeduldig.

Hij lacht aan de andere kant van de lijn. "We hebben gewoon een acht!"

"Wat? Dat kan nooit! Ben je serieus?" Vraag ik blij.

"Ja! We kunnen dus toch wel iets." Lacht hij. "Waarom belde je eigenlijk?"

Moet ik dit wel zeggen? Is het niet algemeen bekend dat je iets niet moet doen bij twijfel?

"Heb je een afspraak met hem?" Vraagt hij vol verwachting.

"...ja." antwoord ik kalm.

"Dat werd tijd na drie weken. Waar en hoe laat?"

"Mag ik eerst weten wat het plan is, Jonas?"

"Het plan is onschuldig. Ik film wat er gebeurt en hopelijk kunnen we hem dan identificeren." Zegt hij serieus.

"Gaat niet lukken, hij draagt een masker." Leg ik uit.

"Wacht, ik weet het. Doe jullie ding en dan volg ik jullie."

"En wat is het doel precies?" Vraag ik.

"Dan bel ik de politie en vertel waar jullie zijn. Zij zien dat hij fout bezig is en dan wordt hij gearresteerd."

"En als hij ontkent?"

"Zorg ervoor dat je het gesprek tussen jullie opneemt."

"Jonas, ben je wel goed bij je hoofd?"

"Laat je telefoon gewoon in je zak zitten terwijl jullie praten. En zorg ervoor dat hij de moord op Skye bekent!"

Gefrustreerd haal ik mijn hand door mijn haar. Het feit dat ik niet voorbereid ben op iets wat over een paar uur zal plaatsvinden, zorgt voor stress.

"Ik ben geen geheim agent, Jonas! Dit is geen film waarin dit vlekkeloos verloopt." Zucht ik.

"Destiny, dit is ons enige kans! Wees subtiel en gedraag je zoals je normaal zou doen, dan komt alles goed." Zegt hij geruststellend.

We blijven allebei even stil.

"Oké, we doen het." Zeg ik dan uiteindelijk. "Straks om 20.00 uur bij het steegje aan het begin van het bos."

"Ik zal er zijn. Geen zorgen, vanavond pakken we hem en dan is dit alles voorbij."

"...oké." zeg ik zacht, waarna ik ophang.