In Love With Your Pain...

70 ▪︎Doorbraak▪︎

Lieve lezers,

Allereerst wil ik jullie een fijne Valentijnsdag wensen!♥️

En dan nu het moment waarop jullie zolang hebben gewacht: De allerlaatste update van "In Love With Your Pain..."

Hebben jullie er zin in?

Aan het eind staat er een stuk tekst, ik raad jullie aan om het aandachtig te lezen want het bevat belangrijke info.😌🎁

Zo, ik zal jullie niet langer in spanning houden lieve lezers.

Veel leesplezier en geniet van deze laatste en extra-extra lange update🖤!

Tip: lees aandachtig en rustig (niet gehaast), neem het laatste deel in je op en lees als het donker is!🖤

........

"Tot ziens Kaine..."

"Tot ziens...schoonheid."

Zonder achterom te kijken, loop ik richting mijn huis.

Zo snel als ik kan.

Als ik aankom bij de achterkant van mijn huis, kan ik de spanning niet meer aan.
Ik leun tegen de stenen muur naast de lantaarnpaal en graai naar de papieren uit mijn doorweekte broek.

Als ik de bladzijdes openvouw sluit ik kort mijn ogen voordat ik begin met lezen.
Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit.

Mijn ogen glijden over de met zwart inkt geschreven woorden. Gedurende de eerste paar regels lijk ik bevroren te zijn, maar langzaamaan keert het gevoel ik mijn ledematen terug waardoor ik begin te beseffen wat er voor me staat.
Ik dwing mijn gedachtes om niet naar dat moment te gaan. Zo hard als ik kan, vecht ik tegen de giftige drang die ik jarenlang had weten te onderdrukken. Maar de woorden dwingen mij. Zijn woorden dwingen mij.
En hoe langer ik lees, hoe pijnlijker de diepe steek in mijn hart aanvoelt.

*Flashback*

Ik: Ik geloof je niet.

Besluit ik te sturen.

Helper?: Ik heb bewijs! Maar het kan niet over de telefoon.

Ik: Dan geloof ik je niet.

Helper?: Hier een voorproefje.

Bijgevoegd is een krantenartikel. Een artikel wat ik uit m'n hoofd ken. De nare flashbacks komen weer omhoog en ik merk dat ik begin te trillen.

Waarom zou degene dit artikel naar me sturen?

Ik: Rot op.

Ik besluit het nummer te blokkeren. No way dat diegene goede intenties heeft terwijl hij of zij me herinnert aan die dag.

Die ene dag...

****

*Flashback*

"Ik heb hem gezien Destiny..."

"Wat..." vraag ik zacht.

Jonas laat een trotse lach horen. "Hij is zo'n meesterbrein. Het is zo belachelijk dat we, of nou ja jij, hier nooit op bent gekomen."

"Wie is het, Jonas?"

"Alle puzzelstukken vielen precies in elkaar. Als jij hem zonder masker zou zien, zou je hem meteen herkennen. Maar dat is niet alles waar ik ben achter gekomen...