In Love With Your Pain...

31 ▪︎Overhoring▪︎

Dit hoofdstuk wordt opgedragen aan: xanoniemxxx. Je had namelijk als eerste het goede antwoord gegeven bij hoofdstuk 29!❤️ (Oh, en ik vind je comments altijd zo geweldig!😄 )

..............

"Ben je er klaar voor?" Vraagt de agente.

Ik knik en neem een slokje water uit het bekertje dat ik net kreeg.

Terwijl ik mijn handen in mijn warme sweater begraaf, observeer ik de kamer. Dit is dus de plek waar slachtoffers ondervraagd worden die zoiets dergelijks hebben meegemaakt als ik. In deze kamer zijn allemaal gruwelijke verhalen verteld en de muren stralen dat ook uit. Alsof ze beïnvloed zijn door al het slechts wat hier is besproken en die sfeer overdragen aan iedereen die hier binnenkomt.

Van mij hadden ze het best een opknapbeurt mogen geven. Een paar likjes verf zou zeker bijdragen aan een betere uitstraling.

"Mijn naam is agent Silvester. Het is mijn plicht om te melden dat dit gesprek opgenomen wordt in opdracht van de commissie." Zegt een blonde vrouw serieus. De strakke knot in haar haar, geeft haar een streng uiterlijk. "Het is belangrijk dat je me zo eerlijk en zo precies mogelijk antwoord geeft op de volgende vragen."

"Uit het rapport blijkt dat je Athan bijna een jaar terug voor het eerst hebt ontmoet. Kun je beschrijven wat er toen gebeurde?" Ze klikt met haar pen om mijn antwoord op te schrijven.

Maar dit gesprek werd toch gefilmd, dus waarom zou ze?

"Staat dat niet in het rapport?" Vraag ik dan. Op de dag van de arrestatie hebben ze me al meegenomen voor een uitgebreid verslag. Ik heb er geen behoefte aan om het allemaal weer te herhalen.

"We proberen zo nauwkeurig mogelijk achter de waarheid te komen. Het is van belang dat details overeenkomen met het vorige verhaal."

"Ik ben verkracht door hem, maar dat was al bekend."

Antwoord ik.

"Wat versta je onder verkrachting?"

"Hetzelfde als u. Verkrachting is verkrachting toch?" Vraag ik licht geïrriteerd.

"Er zijn meerdere seksuele handelingen die onder verkrachting vallen, dus je zult wat concreter moeten zijn." Ondanks mijn onvriendelijke toon, blijft die van haar hetzelfde. Het lijkt haar vrij weinig te interesseren allemaal.

"Concreter? Goed dan." Begin ik. "Ik liep het bos uit, werd toen meegesleurd terug het bos in, hij sneed me toen ik tegenstribbelde, trok mijn broek omlaag en oh ja, toen ik vertelde dat ik ongesteld was, zei hij: "hoe meer bloed, hoe beter." Om vervolgens zijn lul keihard in me te rammen!" Roep ik.

"Was dat concreet genoeg of niet?!"

"Hou je rustig Destiny. Ik weet dat het lastig is om weer terug te gaan naar dat moment, maar het is wel noodzakelijk." Zegt ze rustig.

"Ik lees hier dat het daarna bijna elke week gebeurde. Wat hield je tegen om de politie in te schakelen?"

"Hij dreigde mijn moeder en mijn zusjes hetzelfde aan te doen."

"En je dacht nooit dat hij blufte?" Vraagt ze alsof het abnormaal is dat ik hem geloofde.

"Nee. Hij bluft niet. Waarom zou hij? Hij had niks te verliezen en hij was ook niet bang, anders had hij dit allang afgekapt."

"Je besloot niemand iets te vertellen, omdat je dacht dit alleen aan te kunnen?" Haar toon van praten maakt me boos, maar ik besluit me rustig te houden zoals ze adviseerde.

Ik knik.

"Maar uiteindelijk vertelde je Maya wel alles. Waarom toen wel?"

"Omdat ik besefte dat ik het nooit alleen zou winnen. Ik had hulp nodig van iemand die ik vertrouwde."