In Love With Your Pain...

29 ▪︎Plan▪︎

Welkom bij de tweedelige special over de ontmaskering van hem! De finale wordt pas geplaatst bij het behalen van 90 stemmen onder dit hoofdstuk! Dus STEM⭐️

Veel leesplezier!😊🖤

••••••••••••••••••••

Nadat ik het laatste stuk taart eet, loop ik door naar mijn kamer waar ik mijn kledingkast opengooi. Mijn oog valt op een donkerblauw glitterjurkje. Het ziet er trashy uit, waardoor ik het ook nooit heb aangedaan. Maar volgens Maya zou ik er ooit behoefte aan hebben en op een vreemde manier heb ik eigenlijk zin om het te passen.

Eerst neem ik een heet bad en vervolgens snel ik weer naar mijn kast.

Eenmaal aangekleed, kijk ik naar mijn spiegelbeeld.

Dit staat sletterig...tenminste dat zou de oude Destiny denken. De nieuwe Destiny vindt het gewaagd door de lengte en de diepe inkijk. Mijn borsten komen er goed in uit en de kleur matcht met mijn blauwe highlights.

Mijn drang om te feesten neemt ineens sterk toe. En wat betreft mijn plan, komt dit goed uit. Heel goed.

Het enige probleem nu is dat ik hem niet kan bereiken. Zijn nummer is namelijk nooit zichtbaar...

Dan wordt het maar weer tijd om hem op te gaan zoeken in het bos.

Uit mijn raam zie ik dat het al donker begint te worden, dus zal ik snel moeten zijn met mijn actie. Ik ren naar buiten en wanneer ik aankom bij het bos, zoek ik verder naar het schuurtje.

Het is een route die ik nooit in één keer zal vinden, want alle bomen lijken op elkaar. Pas na vijf keer zoeken, ben ik er eindelijk.

Ik begin hard op de deur te slaan, maar er doet niemand open. Toch zegt iets me dat hij mij nu kan zien en horen... Want hij let altijd op me.

"Ik vind het klote dat we elkaar zo stiekem moeten ontmoeten..." Begin ik. "Ik wil me niet meer verstoppen...ik wil ons niet meer verstoppen."

Heel even schrik ik door het gekraak van een paar takken, maar als ik me omdraai zie ik niemand staan. Met mijn rug tegen de houten deur aan, glijd ik naar beneden waardoor ik op de koude grond kom te zitten.

"Vanavond is er een feest...en het zou leuk zijn als je er ook zou zijn..." ga ik verder.

"En er is een gemaskerd glow-in-the-dark thema vanavond...dus niemand zal je herkennen..."

"23.00 uur stipt, bij club Rezas. Kom alsjeblieft... anders moet ik met iemand anders dan jij dansen... En dat willen we allebei niet." Eindig ik mijn speech en loop weer terug naar huis.

Even verbaas ik me erover dat ik niet meer bang ben om alleen in het donker door het bos te lopen. Maar ja, het ergste wat kon gebeuren is dan ook al gebeurd.

Stap één is gezet. Nu maar hopen dat hij komt opdagen. Club Rezas is hier maar tien minuten vandaan, dus hij moet wel komen.

Nadat ik een paar uur heb gepiekerd, is het bijna tijd om te vertrekken. Mijn gekrulde haren vallen tot mijn heupen en mijn donkerblauwe jurk staat me niet verkeerd. Snel pak ik een extra tas, waar ik een paar laarzen, een fotocamera en wat gereedschap inpak. Deze tas moet ik straks verstoppen achter één van de struiken bij de club.

Een gevoel van spanning komt omhoog, maar het is gezonde spanning. Want dit gaat lukken. Het moet lukken.

Het is namelijk mijn schuld dat dit alles nog speelt. Als Jonas hem die ene keer had neergeschoten, dan was dit allemaal allang gestopt. Maar ik moest hem zo nodig in bescherming nemen omdat...