In Love With Your Pain...

35 ▪︎Uitslag▪︎

HAPPY HALLOWEEN WITCHES!🎃

•••••••••••••••

Ik ben niet alleen...

Dit kan Athan toch niet zijn?! Hij zit achter fucking tralies!

Misschien had hij handlangers? Of misschien is dit alles een grap?

"Help!" Schreeuw ik dan.

Wanhopig probeer ik mijn mobiel aan te krijgen, maar het lukt niet.

Dan valt me een lichtbron op dat vanuit de woonkamer komt.

Trillend loop ik er heen, waar ik het uitschreeuw van angst als ik oog in oog sta met mijn pompoen-lampion.

De lampion die net buiten voor mijn deur stond...

"Help! Alsjeblieft doe me geen pijn!" Huil ik nu. Net op dat moment hoor ik gelach. En niet zomaar gelach..., want er is maar één iemand die zo kan lachen.

Hij.

Het gelach houdt maar niet op, waardoor ik zo snel mogelijk

ren naar de voordeur, maar ik glijd uit over mijn eigen bloed en kom hard neer op de grond. Fuck! Ik was die snee helemaal vergeten.

Kruipend probeer ik mezelf naar de voordeur te slepen, maar wanneer ik er bijna ben, voel ik twee handen om mijn enkels die me in een vaart naar achteren trekken. Gelijk schreeuw ik de hele boel bij elkaar terwijl ik me probeert vast te nagelen aan de vloer. "Nee! Help! Alsjeblieft iemand!"

"Stop alsjeblieft! Help!" Roep ik zo luid mogelijk waardoor mijn keel zeer begint te doen.

Als ik terug de keuken in ben getrokken, wordt enkele seconden later de voordeur opengeslagen. Daar zie ik een donker gestalte staan dat op me af komt lopen.

"Nee! Alsjeblieft!" Schreeuw ik dan huilend.

"Destiny meisje? Wat gebeurt er hier?" Vraagt een vrouw dan liefkozend. Het duurt even voordat ik haar stem kan plaatsen.

Ineens springen alle lichten weer aan, waardoor ik mijn buurvrouw herken.

Maar ik kan alleen maar janken. Mevrouw Hoevers hurkt voor me neer en probeert me gerust

te stellen. "Rustig maar meisje. Ik bel de politie."

Niet veel later kan ik de sirene al horen. Het is me nog steeds niet gelukt om ook maar iets te zeggen.

Nadat de ambulancepersoneel mijn wonden hebben verzorgd, komt een agent mijn kant op gelopen. Dezelfde agent die zonet stond te praten met mevrouw Hoevers. "Loop maar even mee." Zegt hij en begeleidt me naar de politieauto.

"We begrepen van mevrouw Hoevers dat ze je aantrof in een verwarde staat. Wat is er precies gebeurd?"

Heel even vraag ik me af hoe ze me gehoord heeft, maar dan bedenk ik me dat het allang gestopt was met regenen. Ik had het zelf alleen niet door.

"Er is iemand in mijn huis..." zeg ik zacht.

"We hebben net een huiszoeking gedaan en er was niemand te vinden."

"Hij kan zich heel goed verstoppen..."

"Wie?" Vraagt hij verward. Dan zie ik Sheriff Johnson ons kant op komen. De man waardoor Athan nu achter slot en grendel zit.

"Ik neem het over vanaf hier." Zegt hij waarna de agent knikt en vervolgens wegloopt.

"Hij was het." Zeg ik vastbesloten.

"Hij als in Athan?"

"Ik weet dat dit absurd klinkt, maar hij was het."

"Athan zit bij ons onder strenge bewaking. Hij kan het niet zijn geweest Destiny." Probeert hij, maar ik weet wat ik zag.