Affet Beni

ÖZEL BÖLÜM ♧ 4

Playlist: Sia - Dressed in Black

Multimedya: Azra&Aras Beste&Enis ♥

Bölüm ithafı: @caglam12 ( Birazdan okuyacağınız şarkı sözleri ona ait. Azra ve Aras'ın ayrı olduğu dönemde yazılmış. Çağla'ya tekrar teşekkür ediyorum bu güzel şarkı için. ♥ )

Keyifli okumalar!

Azralar ayrıldıysa durum gerçekten vahim

Bu ayrılık ne kadar sürer Savaş sevinir tahminim

Azra da hala Aras'tan bazı şeyler

Hiç umulmadık şeyler gerçek oluyor

Yanlış kişiyi arıyor Savaş gibiler

Kalbin içi boşalmış yaşlar kuruyor

Bu geçici ayrılığın tadı mı çıkar

İkisinden birisi affeder mi yar

Gaye'nin yazdıklarına sakın aldanma

Ayrılığın acısı yeni bölüme kadar

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Aras karnımın üzerine nazikçe yerleştirdiği elini yavaşça hareket ettirirken çenesini omzuma yaslamış, beni izliyordu. İlk günkü gibi hala kömür karası gözlerinin yoğunluğu altında ezildiğimi hissedebiliyordum. Bana ve karnımdaki yedi aylık oğlumuza karşı olan sevgisi gözlerinden okunuyordu.

Aras'ın uzun parmakları göbeğimin kenarında görünmez halkalar çizerken yüzümü bir gülümseme esir aldı. "Onu çok merak ediyorum," diye mırıldandı Aras. Parmaklarını karnımı yırtmaktan korkuyormuş gibi yavaşça hareket ettiriyordu. Dokunuşu öyle nazikti ki!

"Bende öyle," dedim ve elimi Aras gibi karnımın üzerine yerleştirip oğlumuzun varlığını hissedebileyim diye gözlerimi yumdum.

"Sence kime daha çok benzeyecek?" diye sordu Aras.

Gözlerimi açmadan omuzlarımı yavaşça silktim ve "Bilmiyorum," diye fısıldadım. "Ama eğer sana benzerse çok can yakacağı belli."

"İltifatın için teşekkür ederim güzelim."

"Ne demek her zaman."

Aras çenesini omzumdan ayırıp dudaklarıma küçük bir öpücük kondurdu ve sonra karnımın üzerindeki elini çekip tişörtümü indirdi. Sol bileğindeki saatini kontrol ederken "Saat neredeyse 10 olmak üzere," dedi. Oturduğu koltukta doğruldu ve ekledi. "Bir an önce hazırlanıp bizimkilerin yanına gitsek iyi olur."

"Daha az önce uyanmış gibi hissediyorum, nasıl saat 10 olur?"

Aras burun kemerimi sıktı. "Hamileliktendir o canım, hamilelikten."

Gözlerimi devirdim, ellerimi Aras'a doğru uzattım ve "Hadi kaldır beni şuradan," dedim. Aras gülüp ona uzattığım ellerimi sıkıca tuttu ve koltuktan kalkmama yardımcı oldu. Hamilelik öyle zordu ki! Burnuma kadar uzanan karnımla hareket etmekten hiç bahsetmiyorum bile!

"Odaya kadar sizi taşımamı ister misiniz?"

"Valla mı? Hadi taşı!"

Kollarımı açıp Aras'ın boynuna doladığımda Aras beni bacaklarımdan tutup kucağına aldı ve sıkıca tuttu. Salondan çıkıp merdivenlere doğru yürürken dudaklarını yanağıma bastırıp "Seni çok mu şımartıyorum acaba ben?" diye sordu. Daha çok kendi kendine konuşur gibiydi.