Affet Beni

14. BÖLÜM ♧ ŞANS

Playlist: Kaskade & Project 46 - Last Chance 

Bölüm karakterlerimizden Beste için. ( Takip edebilirsiniz. ) 

İyi okumalar! ♥

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

“Bir şans verilirse, herkesin bir kahraman olacağına inanıyorum.” – Ames A. Aurty

♧

İki kez ölümle burun buruna gelmem sanırım bir şeylerin farkına varmama neden olmuştu. Bileğimi keserken ölmeyi gerçekten istemiştim. Çünkü acı o kadar fazlaydı ki ne bedenim ne de ruhum buna dayanabilirdi. İlk deneyimim de başarısız olmuştum. Ölmem gereken yere yeniden uyandığımda herkesi kendimden soyutlamış, içime kapanmış ve kimseyle tek kelime etmemiştim. Benimle konuşmak istemelerine rağmen hiç kimsenin sözlerini dinlememiş, onlara yüzümü çevirmiştim. Ama bugün ikinci kez ölümün ucundayken onlara ne denli çok ihtiyacımın olduğunun farkına varmıştım. Adını bilmediğim, kendimce Psikatil diye seslendiğim o çocuk benim haftalardır kapalı olan gözlerimi açmamı sağlamıştı. Bu sayede her ne kadar kalbimi kırıp güvenimi sarssalar da anneme ve arkadaşlarıma ne kadar çok ihtiyacımın olduğunu anlamıştım. Belki de danışmanım haklıydı. Bana uzatılan elleri göremediğim için düştüğüm yerden kalkamıyordum. Şimdi bana uzatılan o elleri tutmak zorundaydım ki düştüğüm yerden kalkabileyim. Beni bu hale sokan Aras’ın karşısında durabileyim. Yeniden hissedebileyim.

Bunun ne kadar zaman alacağını açıkçası hiç mi hiç bilmiyorum. Hatta emin bile değilim eskisi gibi olabileceğimden. Belki bir şekilde yaram kanamasını durdurabilirdi ama tamamen iyileşmeyecekti. Bunu biliyordum. Asla ama asla iyileşmeyeceğini, eskisi gibi olamayacağımı içten içe biliyordum.

Taksi yarım saatin ardından apartmanımızın önünde durduğunda taksimetrede yazan ücretimi ödemek için çantamdan çıkarttığım cüzdanımdan parayı alıp taksi şoförüne uzattım. Şoför uzattığım parayı aldıktan sonra üstünü verdi. Taksideki saat gece yarısı 1’i gösteriyordu. Neredeyse bütün gün dışarıdaydım ve annemin nerede olduğum ya da yeniden ölümle burun buruna geldiğim hakkında en ufak bir fikri dahi yoktu. O dâhil diğer herkesi merak içinde bıraktığımı biliyordum ama tek istediğim biraz yalnız kalmaktı.

Taksinin açtığım kapısından çıkmak üzereyken durdum ve şoförün koltuğuna doğru uzandım. “Beni aldığınız sokağın ismini biliyor musunuz?” Şoför başını hafifçe bana doğru döndürüp kafasını evet dercesine salladı ve “Sümbül sokak.” diye yanıtladı sorumu. “Oralar pek çetin yerler değildir. Senin gibi bir genç kızın yalnız başına gezmemesini öneririm. Nerede it kopuk varsa hepsi o sokakta toplanırlar.” Rahatsız olmuşçasına oturduğum koltukta kıpırdandım. Sanırım ben bugün o serserilerden bir tanesine çatmıştım.

Bacaklarımdan birini arabadan dışarı çıkarttığımda “Anladım.” diye fısıldadım. Ardından taksi şoförüne “Gideceğimden değil sadece merak ettim. Çok teşekkür ederim. İyi geceler.” deyip taksiden tamamen indim.

Gecenin soğuğuna karşı üzerimdeki ceketime iyice sarınırken apartmanın kapısına doğru yürümeye başladım. Kapı kapalı olduğundan çantamdan anahtarımı çıkartıp kapıyı açtım ve apartmana girerek soğuktan arındım. Sıcak beni kollarının arasına alırken merdivenlere yönelip üçüncü kata kadar basamakları teker teker çıkmaya koyuldum. Oturduğumuz dairemizin önüne vardığımda elimdeki anahtarımı avucumun içinde sıktıktan sonra derin bir nefes alıp anahtarımı kapının deliğine sokarak kapıyı ardına kadar açtım. Salonun ve mutfağın ışığı yanıyordu. Salondan konuşma sesleri geliyordu ama kelimelere herhangi bir anlam yüklemekte zorlanıyordum. Kapıyı ardımdan yavaşça kapattığımda koridorda ilerlemeye başlayıp salona doğru yürüdüm. Salonun açık kapısının pervazında durduğumda salondaki bütün gözlerin üzerime çevrildiklerini gördüm. Annem, Beste, Berkay, Doruk ve o adam… yani babam bana şaşkın bir şekilde bakıyorlardı. İlk birkaç saniye boyunca hiç kimse yerinden dahi kıpırdamadı ama daha sonra annem oturduğu yerden kalkarak hızla yanıma geldi ve kollarını sıkıca bana dolayıp yüzünü saçlarımın arasına gömdü. Onu ve bana sarıldığında hissettiğim o duyguyu ne kadar özlediğimi fark ettim. Kollarımı annemin bana yaptığı gibi sıkıca ona doladığımda boynumda annemin gözyaşlarının ıslaklığını hissettim.