ငါးဆားနယ်လေးက ကမ္ဘာပျက်ကပ်စာအုပ်ထဲ ကူးပြောင်းသွားတယ် (ဘာသာပြန်)

၁၅

Unicode

အပြင်ဘက်မှ ဇွန်ဘီများက ပျော်ရွှင်နေကြသည်။ အသုံးပြုပြီးသား လစဥ်သုံးပစ္စည်းကို တိုက်ခိုက်လုယူကြပြီးနောက် သူတို့က တစ်ဖန် ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်သွားနေကြပြန်၏။

လစဥ်သုံးပစ္စည်းက ရွှေတင်ပါးတစ်ခြမ်း၏ နောက်ကျောသို့ ထိမှန်ခဲ့သည်ဖြစ်ရာ သူက အနံ့ရနေပြီး ရှာမတွေ့သည့်အတွက် မပျော်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့် ပြတင်းပေါက်နားတွင် လျှောက်သွားရင်း ရှာဖွေနေခဲ့ပေသည်။

ကျန်းမြောင်မြောင်က နေရောင်ခြည်စွမ်းအင်သုံးပါဝါဘန့်ခ်ကို ခပ်မြင့်မြင့်မြှောက်ကိုင်ထားပြီး နေရောင်ခြည်များများရကာ အားမြန်မြန်ပြည့်ရန် မျှော်လင့်နေသည်။ သို့မှသာ သူမ ဖုန်းကို စောစောပြန်ဖွင့်နိုင်မည် ဖြစ်သည်။

လုချီမင် ကိုယ်တိုင်အပူပေးထမင်းဘူးကို ဖွင့်၍ စားရန်အသင့်ပြင်လိုက်ပြီး စားနေရင်း သူမထံ လျှောက်လာသည်။

"ငါတို့ လက်ထဲက ရိက္ခာတွေက အကန့်အသတ်ရှိတာမို့ အစီအစဥ်တစ်ခုခုဆွဲထားတာ ကောင်းလိမ့်မယ်။"

ကျန်းမြောင်မြောင်က ခွေးနှာခေါင်းကဲ့သို့ပင် သူ ဘာစားနေသလဲဆိုသည်ကို ချက်ချင်းအနံ့ခံကြည့်လိုက်သည်။

"ငါ အမဲသားစားချင်တယ်။"

"....ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သွားယူ။"

"ငါ အားသွင်းနေတယ်။ သွားလို့မရဘူး။"

"ပါဝါဘန့်ခ်မှာ ခြေထောက်မရှိဘူး။ ထွက်ပြေးမှာမဟုတ်လို့ ချထားခဲ့။"

"ဟေး.. ငါတို့က သေခြင်းရှင်ခြင်းကို အတူဖြတ်ကျော်ခဲ့တဲ့ ရဲဘော်ရဲဘက်တွေ မဟုတ်ဘူးလား။ အမဲသားလေးတစ်ဖတ်လောက်တောင် မကျွေးချင်ဘူး။ အရမ်းကပ်စေးနည်းတာပဲ။"

ကျန်းမြောင်မြောင်က လုချီမင်၏ နားတို့ နာကျင်ကိုက်ခဲလာသည်အထိ အဆက်မပြတ် စကားပြောနေခဲ့သည်။ သူက ပါဝါဘန့်ခ်ကို ယူလိုက်ပြီး ကိုယ်တိုင်အပူပေး ထမင်းဘူးအား သူမလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။