ငါးဆားနယ်လေးက ကမ္ဘာပျက်ကပ်စာအုပ်ထဲ ကူးပြောင်းသွားတယ် (ဘာသာပြန်)

၃၀

Unicode

ကျန်းမြောင်မြောင်က ထွက်သွားချင်သော်လည်း သူမ မျက်လုံးရှေ့တွင် ဘယ်ကနေ ထွက်လာမှန်းမသိသည့် တစ်စုံတစ်ခုက ဟိုဘက်ယမ်းလိုက်ဒီဘက်ယမ်းလိုက် ရှိနေခဲ့သည်။

ထိုအရာဝတ္ထုကို ရှင်းလင်းစွာ မြင်ရပြီးနောက် သူမ မျက်လုံးများက ပြူးကျယ်လာသည်။

၎င်းက တလက်လက်တောက်ပနေသည့် စိန်လည်ဆွဲတစ်ကုံးဖြစ်သည်။

လုချီမင်က ပြောလိုက်၏။ "အပြန်လမ်းမှာ ရတနာဆိုင်တစ်ခုကို ဖြတ်လျှောက်သွားတုန်း ဒီဟာကို မြင်လိုက်တာ။ ဒါက အရမ်းလှပေမယ့် ကောင်တာပေါ်မှာ ဖုန်တွေတက်ပြီးရှိနေရတာ နှမြောဖို့ကောင်းလို့ ယူလာခဲ့လိုက်တယ်။ မင်း ကြိုက်ရဲ့လား။"

ကျန်းမြောင်မြောင်က ကြိုက်ရုံတင်မဟုတ်ဘဲ ထိုလည်ဆွဲကို သေလောက်အောင် ချစ်တာဖြစ်သည်။

သူမ၏ သူငယ်ချင်းများက သူမကို နဂါးမနှင့် တူသည်ဟု ပြောကြသည်။ သူမ ရှော့ပင်းထွက်သည့်အခါတိုင်း တောက်တောက်ပပနှင့် လှပသည့် အရာများကို တွေ့သည့်အခါ လမ်းလျှောက်နေခြင်းအား ရပ်တန့်ပစ်လိုက်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

သို့သော် ယခုမှာ ကမ္ဘာကြီး၏ အဆုံးသတ်ဖြစ်နေသောကြောင့် စားနိုင်သောက်နိုင်လျှင်ပင် ကံကောင်းနေပြီဖြစ်သည့်အတွက် ထိုကဲ့သို့သော ဝါသနာမျိုးကို သူမက စိတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ မေ့ပစ်ထားလိုက်သည်မှာ ကြာလှပြီ ဖြစ်သည်။

အံ့အားသင့်ဖွယ်ကောင်းစွာနှင့် လုချီမင်က ဤလည်ဆွဲနှင့်အတူ ပြန်လာမည်ဟု မည်သူက ထင်ပါမည်နည်း။ (T/N: ပိုးကြေးပန်းကြေးတွေပေးကုန်ပြီ အဟိ)

ကျန်းမြောင်မြောင်က လည်ဆွဲကို ထပ်မကြည့်မိစေရန် သူမကိုယ်သူမ ခက်ခက်ခဲခဲ ထိန်းချုပ်ထားလိုက်သည်။

"မကြိုက်ဘူး။"

"အဲဒီလိုလား။ မင်း မကြိုက်ဘူးဆိုတော့လည်း လွှင့်ပစ်လိုက်တာပေါ့။"

လုချီမင်က ပြတင်းပေါက်နားသို့ သွားကာ လည်ဆွဲအား လွှင့်ပစ်ရန် တံခါးဖွင့်ဟန် ပြင်လိုက်သည်။