ငါးဆားနယ်လေးက ကမ္ဘာပျက်ကပ်စာအုပ်ထဲ ကူးပြောင်းသွားတယ် (ဘာသာပြန်)

၂၄

Unicode

နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်းတွင် သူတို့က ဝက်သတ်သည့် အနေအထားဖြင့် နာရီဝက်လောက် အချိန်ကုန်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့က ရွှေတင်ပါးတစ်ခြမ်း၏ သွေးများကို ဇလုံတစ်ဝက်ရအောင် ထုတ်ယူကာ သူတို့တစ်ကိုယ်လုံးအား ဖုံးသွားအောင်သုတ်ရန် အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။

ကျန်းမြောင်မြောင်က သူမ အရေပြားပေါ်တွင် အနက်ရောင်သွေးများဖြင့် သုတ်လိမ်းခံရမည်ကို သည်းမခံနိုင်ဘဲ အော်ကလီဆန်နေခဲ့သည်။ သူမက နံရံမှ လိုက်ကာကို ဖြတ်လိုက်​ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ၎င်းနှင့် ရစ်ပတ်လိုက်သည်။ သူမ ပါးစပ်နှင့် နှာခေါင်းကို ပိတ်စအကြီးကြီးတစ်ခုနှင့် mask အဖြစ် ပြုလုပ်လိုက်ပြီး အဆုံး၌ သူမ၏ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကိုသာ ဖော်ထားတော့သည်။

လုချီမင်က သူမကို သွေးတို့ဖြင့် သုတ်လိမ်းပေးနေရင်း နောက်သို့ ခြေနှစ်လှမ်းခန့် ဆုတ်ကာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ "ကျစ်.. ကျစ်! မင်းက မံမီမဟုတ်တာ နှမြောစရာပဲ။"

"အခုပဲ နေ့လယ်ခင်းဖြစ်နေပြီ။ သွားတော့မလား။"

လုချီမင်က သူ၏ သွေးလွှမ်းနေသော အဝတ်ကို ချလိုက်ပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

ရွှေတင်ပါးတစ်ခြမ်းက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသည်။ ၎င်း၏ ခြေချင်းဝတ်က ရှုပ်ပွနေအောင် အ​လှီးခံထားရပြီး သွေးများက မြင်မကောင်းလောက်အောင် ထွက်နေခဲ့သည်။

ကျစ်.. ကျစ်! သူတို့က ဇွန်ဘီများထက် ပိုဆိုးရွားလှသည်။

ကျန်းမြောင်မြောင်က ခေါင်းကို ယမ်းရင်း တံခါးပိတ်လိုက်သည်။

သူတို့ ဗီလာမှ ထွက်လာသောအခါ ကျန်းမြောင်မြောင်က အထူး အကြံပေးလာသည်။ "အရင်တစ်ခေါက်ကလောက် ​မြန်မြန်ကြီးမမောင်းနဲ့။ ငါတို့ ကားမတော်တဆမှုဖြစ်မှာ ကြောက်တယ်။"

သူမက ဇွန်ဘီတွေ၏ အသတ်ခံရသောကြောင့် မသေဘဲ ပြိုင်ကား မြစ်ထဲ ထိုးကျ၍ သေရသည်ဆိုလျှင် ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ။

လုချီမင်က ပြောလိုက်သည်။ "ငါတို့ ဒီတစ်ခေါက် ကားမောင်းမသွားဘူး။"