ငါးဆားနယ်လေးက ကမ္ဘာပျက်ကပ်စာအုပ်ထဲ ကူးပြောင်းသွားတယ် (ဘာသာပြန်)

၁၈

Unicode

နောက်ဆုံး၌ လုချီမင်၏ အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

"ပြန်ဝင်တော့!"

တင်ပါးကို ဓားဖြင့် အထိုးခံလိုက်ရသည့် မြင်းတစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူမက ချက်ချင်း ခုန်ထကာ ပုံးကို ဆွဲ၍ ပြေးတော့သည်။

လမ်းတစ်ဝက်တွင် ကျန်းမြောင်မြောင်က သူမ၏ သိချင်စိတ်ကို မခုခံနိုင်စွာဖြင့် လျှို့ဝှက်စွာ နောက်သို့ ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

သူမ ပြန်မကြည့်လိုက်လျှင် အဆင်ပြေသော်လည်း လှည့်ကြည့်လိုက်မိချိန်၌ ရွှေတင်ပါးတစ်ခြမ်း၏ သွေးသံရဲရဲပါးစပ်ကြီးက သူမနှင့် မီတာဝက်လောက်သာ ကွာဝေးတော့ကြောင်း မြင်လိုက်ရသည်။ ဆိုးရွားလှသည့် အနံ့အသက်ကြောင့် သူမက မူးမေ့လဲကျတော့မလိုပင်။

ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် သူမက နောက်သို့ ခြေတစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်ပြီး ရွှေတင်ပါးတစ်ခြမ်းကလည်း သူ၏ ပုပ်ပွနေသော ဘယ်ဘက်လက်ဝဝကြီးကို ဆန့်တန်းကာ သူမ ပခုံးကို ဆွဲယူရန် ကြိုးစားလာသည်။

ကျန်းမြောင်မြောင်က သူမ သေတော့မည်ဟု တွေးလိုက်သောအခါ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်လိုက်မိပေသည်။

သို့သော် ထိပ်ချွန်တုတ်တစ်ချောင်းက သူမ နောက်မှ ပျံသန်းလာကာ ရွှေတင်ပါးတစ်ခြမ်း၏ ဘယ်ဘက်လက်မောင်းကို တိကျစွာ ထိုးဖောက်သွားသည်။ ၎င်းက သူ၏ ပခုံးမှနေ၍ လက်ကောက်ဝတ်အထိ အလျားလိုက် ထိုးဖောက်သွားပြီး ထက်ရှသည့် လှံထိပ်ဖျားက ကျန်းမြောင်မြောင်၏ အရေပြားကို ခြစ်မိမလိုပင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

ရွှေတင်ပါးတစ်ခြမ်းက ကျန်းမြောင်မြောင်အား ကုပ်ဆွဲတော့မည့် သူ့ လက်ကို အသာဖြည်ကာ ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်၏။

ကျန်းမြောင်မြောင်က သူမကိုယ်သူမ ဖိအားပေးကာ အိမ်ထဲသို့ ဝင်ပြေးရန် အခွင့်အရေး ရှာလိုက်သည်။ ဝင်သွားပြီးနောက် သူမက ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ကာ လုချီမင်ကို မြန်မြန် လာရန် ခေါ်လိုက်သည်။

လုချီမင်၏ ခန္ဓာကိုယ်က ဇွန်ဘီများကြား နစ်မြုပ်နေပြီး သူ့အသံက အဝေးမှ ထွက်ပေါ်လာသည်။