ပေါက်ကွဲထွက်နေသော အယ်လ်ဖာဖယ်ရိုမုန်းများ.... [မြန်မာဘာသာပြန်]

Chapter - 56

|| Unicode ||

နိုဝင်ဘာလကုန်၊ ရိုက်ကူးရေးစတဲ့အချိန်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်အပူချိန်က သိသိသာသာကို ထိုးကျသွားခဲ့ပြီး အရိုးထဲထိအေးတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်မျိုးကို ပေးစွန်းနေလေသည်။ သို့ပေမယ့် ရိုက်ကူးရေးရှိတာကြောင့် ချိုးကျင်းတစ်ယောက် ဟိုတယ်မှထွက်ကာ စတူဒီယိုသို့ ဦးတည်ခဲ့တော့သည်။

အခုရိုက်ကူးရမယ့် ဇာတ်ဝင်ခန်းမှာ မနက်စောစောတွင် ရိုက်ရမှာဖြစ်သောကြောင့် သရုပ်ဆောင်တွေမှာ ပြင်ဆင်လေ့ကျင့်ရန် အချိန်အနည်းငယ်သာ ရခဲ့လေသည်။ ချိုးကျင်းရဲ့ ဇွန်ဘီပုံစံမိတ်ကပ်မှာ တခြားမိတ်ကပ်တွေနဲ့မတူ ရှုပ်ထွေးကာ အဆင့်များလှသည်။ မနက်စောစော‌ လေးနာရီခွဲလောက် အရောက်သွားကာ မိတ်ကပ်ဆရာကလည်း စတင်လိမ်းခြယ်တော့သည်။

"ကျင်းကော.... မိတ်ကပ်စလိမ်းလို့ ရပြီလား?"

ဒီအခန်းက သူ့ရဲ့နောက်ဆုံးဇာတ်ဝင်ခန်း ဖြစ်တာကြောင့် ချိုးကျင်းတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှား‌နေကာ အသက်ဝဝရှုရင်း စိတ်ပြေလျော့အောင် လုပ်နေရလေသည်။

"မင်းကို ဒုက္ဒဖြစ်စေမိပြီ! စလို့ရပါပြီ!"

ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ခေါက် ဇွန်ဘီတွေဆီကနေ လွတ်မြောက်လာတုန်းက ကျိဟယ်မှာ ဇွန်ဘီတစ်ကောင်ဆီကနေ အကိုက်ခံခဲ့ရလေသည်။ ချက်ချင်းဆေးသောက်လိုက်တာကြောင့် ရုတ်တရက် အကြာကြီး ဖျားနာရုံလောက်သာ ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ အခြေအနေက ကောင်းမလာခဲ့ပေ။ အခုဆိုရင် သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းအစုံက မီးခိုးရောင်သန်းနေကာ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ဇွန်ဘီတစ်ယောက်လို ပြုမူ‌လာတော့သည်။

အားလုံးက သူ့ကို မတောင့်ခံနိုင်ဘူးလို့ထင်ကာ လမ်းပေါ်ကို စွန့်ပစ်တော့မယ့်အချိန်မှာပဲ ချိုးကျင်းမှာ ရုတ်တရက် ပြန်မတ်တပ်ရပ်နိုင်လာကာ လူသားတစ်ဝက်၊ ဇွန်ဘီတစ်ဝက် အနေအထားဖြင့် ပြန်လည်နိုးထလာခဲ့သည်။

သူ့မှာ ဇွန်ဘီတစ်ယောက်ရဲ့ အမူအကျင့်တွေဖြစ်တဲ့ တယိမ်းတယိုင် လမ်းလျှောက်တာတို့၊ အသိစိတ်ပျောက်ပြီး ဘာသာစကားပြောဆိုရာမှာ အခက်အခဲရှိလာတာတို့၊ ပတ်ဝန်းကျင်းရှိ အသံနဲ့အနံ့တွေကို ပိုသိမြင်လာတာတို့၊ လူသားတွေကို သတိလက်လွတ် လိုက်ဖမ်းနေသည့် အပြုအမူတွေ ပေါ်လာခဲ့ပေမယ့် ဇွန်ဘီတွေမတူတာ‌ကတော့ သူက လူသားမစားပဲ တိရစ္ဆာန်သေးသေးလေးတွေဆို ဂရုစိုက်ရမည်ကို နားလည်သေးသည်။