အခန်း (၂၃၂) - ဒီအခိုက်အတန့်၌ သူ့နှလုံသားထဲမှာ နတ်မိမယ်ဟာ သေဆုံးသွားခဲ့ပြီ (၁)
စာရေးသူ - Zhái Miāo (宅喵)
ဘာသာပြန်သူ - No Noe ( Miracle_Phyu97)
ကျန်းကျစ်ယန်သည် ထိုဗီဒီယိုကို မကြည့်လိုက်မိပေမယ့် ကျောက်စိမ်းဖြူဆေးခရင်မ်နှင့် အဆိပ်အတောက်ဖယ်ရှားဆေးလုံး ဆိုသည့် နာမည်များကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုစကားလုံးများသည် မေ့မရနိုင်သော စကားလုံးများအဖြစ် သူ့ခေါင်းထဲသို့ စိမ့်ဝင်သွားခဲ့သည်။
ကျန်းကျစ်ယန် သူ နားကြားမှားလားလို့ တွေးပြီး သူရပ်နေသည့်နေရာမှာပင် ရုပ်ထုတစ်ခုလို အေးခဲသွားခဲ့သည်။ ဘော့စ်ကု၏ ဒေါသသံကြောင့် မိုင်ပေါင်းများစွာ ခရီးထွက်သွားခဲ့သော သူ့အသိစိတ်က လက်တွေ့ဘဝထဲသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။
"ကျန်းကျစ်ယန်၊ မင်း ငါ့ကို ဘယ်လိုမြင်တာလဲ။ မင်းက ငါတို့ရဲ့ မျက်နှာသာပေးမှုတွေကို ယွမ်ရာဂဏန်းလောက်နဲ့ ပြန်ပေးဆပ်လိုက်တာလား။" ဘော့စ်ကုသည် အလွန်ဒေါသထွက်စွာ ရယ်မောလိုက်မိသည်။ သူက ကျန်းကျစ်ယန်ကို အောက်ကျို့ဖို့ သူ့ကိုယ်သူ တွန်းအားပေးခဲ့ရပြီး အငယ်မျိုးဆက်ဖြစ်တဲ့ ကျန်းကျစ်ယန်ကို ဆက်သွယ်ခွင့်ရဖို့ လပေါင်းများစွာ ကြိုးပမ်းခဲ့ရသည်။ ထိုအရာအားလုံးအတွက် ဆေးပုလင်းအနည်းငယ်ခန့်သာ ပြန်ရရှိခဲ့သည်။ ပြီးတော့ အဆုံးသတ်၌ ထိုဆေးပုလင်းတွေရဲ့ တန်ဖိုးက ယွမ်ရာဂဏန်းလောက်ပဲ ကုန်ကျတာတဲ့လား။ ပြီးတော့ ဘယ်သူမဆို သူတို့ကို ဝယ်ယူနိုင်တယ်တဲ့လား။ ထိုသတင်းကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သူ နှလုံးဖောက်လုမတတ် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ဘော့စ်ကုသည် သူ့ရင်ဘတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ကျန်းကျစ်ယန်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ကျန်းကျစ်ယန် သိမ့်သိမ့်တုန်ခါသွားရင်း ပြောလိုက်သည်။ "ဒါက နားလည်မှုလွဲနေတာပါ၊ နားလည်မှု အချို့ရှိနေတာ ဖြစ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်..."
အခုအချိန် သူ့ခေါင်းထဲတွင် အရာအားလုံး ရှုပ်ထွေးနေပြီး စဥ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ။
