အခန်း (၂၄၉) - ကျန်းဝမ်ယုသည် ကျန်းမိသားစုရဲ့ အာရုံကို ဤကဲ့သို့ ဖမ်းစားလိုက်နိုင်သည် (၁)
ဖန့်ကျွင်းရုံက ကျန်းယာ့ကောအပေါ် အတော့်ကို မျက်နှာသာပေးထားတယ်လို့ ဆိုရပေမည်။ အတုအပရောင်းချတာကို ဖမ်းဆီးမိပြီးပြီးချင်း သူမ ရှေ့မှာ ဘာမှ မဖြစ်သလိုမျိုး ဘယ်တောင် မျက်နှာပြောင်တိုက် ပြုမူချင်နေသေးတာလဲ။
ကျန်းယာ့ကောက သူမခေါင်းကို ငုံ့ပြီး “သမီးတို့၊ သမီးတို့က ဒါကို နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ ရောင်းချချင်ရုံပါပဲ။ သမီးတို့က ဒီလိုအရာတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ တကယ် မတွေးခဲ့မိဘူး။”
ဖန့်ကျွင်းရုံရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ကွေးညွှတ်သွားသည်၊ “ချယ်ရီပန်းပွင့်ဆေးလုံးတွေကို အလှအပဆေးလုံးအဖြစ် လွှဲပြောင်းပေးတာက တရားမဝင်တဲ့ လုပ်ရပ်တစ်ခုပဲ။”
ဆံပင်အဝါရောင်မိန်းကလေးက သူမကိုယ်သူမ ခုခံကာကွယ်ပြောဆို၏ “ကျွန်မတို့က အဲ့ဒီဆေးလုံးတွေကို တရုတ်တွေကို မဟုတ်ပဲ နိုင်ငံခြားသားတွေကို ရောင်းချတာပါ။ နိုင်ငံခြားသားတွေက အစကတည်းက မကောင်းတဲ့သူတွေပဲ။ အရင်တုန်းက သူတို့က ငါတို့နိုင်ငံကို စတင်ကျူးကျော်ခဲ့တယ်။”
ဖန့်ကျွင်းရုံက ရယ်မောလိုက်သည်။ “မင်းက လိမ်လည်လှည့်ဖြားသူဆို လိမ်လည်လှည့်ဖြားသူလိုပဲ ပြောပါ။ မျိုးချစ်စိတ်ထက်သန်သူအဖြစ် မျက်နှာဖုံး တပ်မထားပါနဲ့။ မင်းက မျိုးချစ်စိတ် ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို မလေးမစား ပြုမူနေတာပဲ၊”
အဲ့ဒီနေရာမှာ ရှိနေသည့် သူတွေကို သေသေချာချာ ကြည့်ပြီးနောက်မှာ ဖန့်ကျွင်းရုံက ခပ်တည်တည် ပြောလိုက်၏ “မင်းတို့ ဒီသဘောထားအတိုင်း တရားရုံးမှာလည်း ဆက်ထိန်းထားနိုင်မယ်လို့ ငါ မျှော်လင့်ပါတယ်။”
မကြာသေးမီက ရဲတွေထံမှ ဒီပြဿနာက ဘယ်လောက် ပြင်းထန်ကြောင်းကို သိရှိလိုက်ရသည့် ဒီလူတွေဟာ သူမရဲ့စကားကို ကြားလိုက်ရသောအခါတွင် ဖြူဖျော့သွားခဲ့ကြသည်။ ကျန်းယာ့ကောဟာ ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုချလိုက်သည်။ သူမက ဖျော့တော့နေသည့် အသံလေးဖြင့် “ကျေးဇူးပြုပြီး၊ သမီးရဲ့ မိဘတွေ မျက်နှာကို ထောက်ထားပြီး... သူတို့က မင်းနဲ့ တစ်ချိန်တုန်းက ကျောင်းနေဖက်တွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်၊ မဟုတ်လား။ သမီး ထောင်ထဲ မသွားချင်ဘူး။ အဟင့်... အဟင့်...” နောက်ဆုံး အသက်ကယ် ကောက်ရိုးမျှင်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားချင်သလိုပဲ၊ သူမသည် သူမရဲ့ မိဘတွေအကြောင်းကိုတောင် ထုတ်ပြောလာခဲ့သည်။
ထောင်ထဲသို့ သွားရမယ် ဆိုသည့်အတွေးက သူမကို တုန်လှုပ်သွားစေပြီး အားနည်းသွားစေခဲ့သည်။
