«អូនពួនពូនៅក្រោមគ្រែធ្វើម្តេចពូរកអូនឃើញ!!!?»
«អូនថាមិច?ពួន?»
«បាទ!!! គឺអូនពួនពូចង់បំភ័យពូនឹងណា...ហិ..ហិ»និយាយរួចក៏សើចព្រោះគិតថារឿងនេះវាកំប្លែងអាចធ្វើអោយជុងហ្គុកសើចតាមខ្លួនតែដឹងអីថាជុងហ្គុកបែជាសួរត្បកវិញដោយទឹកមុខស្មើដដែល÷
«សប្បាយណាស់ទៅមែនទេ?»ជុងហ្គុកសួរទាំងទឹកមុខស្មើ ក្នុងចិត្តក៏គិតថាខ្លួនឯងល្ងង់ណាស់ដែលចាញ់លកល្បិចក្មេងត្រូវក្មេងបោកអោយដើររកចង់វិលខួរប៊ិសនឹងកើតឆ្កួតទៅហើយមុននេះ។យកអារម្មណ៍របស់នាយមកលេងសើចតើសប្បាយណាស់ទៅមែនទេ?ដឹងអត់ថាពេលមកដល់ភូមិគ្រឹះវិញបាត់ស្រមោលក្មួយរកក្មួយមិនឃើញគេបារម្ភប៉ុណ្ណា?ភ័យខ្លាចប៉ុណ្ណា?ខ្លាចថាមានអ្នកណាមកធ្វើបាបឬមនុស្សក្នុងភូមិគ្រឹះចាប់យកទៅបោះចោលនៅខាងក្រៅព្រោះតែការច្រណែនប៉ុន្តែក្មេងនេះបែជាមកនិយាយថាបិទពួនព្រោះចង់បំភ័យ តើសមមិនអោយនាយខឹងទេ?
«ពូខឹងអូនមែនទេ?»ពេលឃើញនាយមុខស្មើប្រើសម្តីសោះកក្រោះក៏ទាយដឹងភ្លាមថារាងក្រាសកំពុងខឹងតែក៏សួរធ្វើពើដើម្បីអោយច្បាស់។
«អត់ទេ!!»មាត់ឆ្លើយខុសពីចិត្ត នាយកំពុងតែខឹងហើយក៏អន់ចិត្តដែលថេហ្យុងលេងសើចជាមួយអារម្មណ៍របស់គេប៉ុន្តែមិនចង់និយាយវាចេញមកអោយក្មេងបានលឺនាំតែយំឡាំប៉ាទៀតស៊ូសំងំលាក់ទុកហើយរំងាប់អារម្មណ៍ដោយជ្រើសយកការចាកចេញនៅឆ្ងាយពីគ្នាពេលបានស្រាកស្រានចាំនិយាយគ្នាម្តងទៀត។
«ពូកុហកអូន បើមិនខឹងពូដើរចេញធ្វើអី?»ជុងហ្គុកទុចដំណើរនៅពេលលឺសម្តីថេហ្យុង។តែយ៉ាងណាជើងមាំទាំងគូក៏មិនអាចបញ្ជាវាអោយបកក្រោយបានដែរមានតែទៅមុខនឹងបន្ថែមល្បឿនលើសដើមហុវផលអោយថេហ្យុងដែលឈរអោបអាតូណូផ្តើមដឹងកំហុសភ្ញាក់រលឹកថាមិនគួរលេងសើចបែបនឹងជាមួយពូទើបប្រញាប់រត់តាមពីក្រោយទៅលួងលោម÷
«ពូកុំខឹងនឹងអូនអី ថ្ងៃក្រោយអូនឈប់លេងចឹងទៀតហើយ»ថេហ្យុងរត់តាមពីក្រោយត្រុកៗដូចកូនឆ្កែរត់តាមម្ចាស់ ខំនិយាយពាក្យផ្អែមស្រទន់ដើម្បីអោយជុងហ្គុកចិត្តទន់ហើយបាត់ខឹងជាមួយគេប៉ុន្តែជុងហ្គុកនាយមិនខ្វល់គិតតែពីដើរទៅមុខឥតឈប់រហូតមកដល់បន្ទប់។
«ពូកុំចឹងមើលអូនដឹងខុសហើយតើ»រាងតូចដាក់បង្គុយចុះលើភ្លៅមាំទាំរបស់រាងក្រាសប៉ុកគប់អាតូណូចោលទៅលើពូករួចក៏លើកដៃស្រាក់.ករាងក្រាសនិយាយទាំងសម្តែងរឹកម្ញិម្ញក់លេងទឹកមុខខ្ជីខ្យូតតែជុងហ្គុកមិនខ្ចីអើពើអង្គុយធ្វើការងារធ្វើប្រងើយចង់ក្មួយក្រៅខោនិយាយបែកពពុះមាត់ទៀតក៏និយាយទៅ។
«ពូនិយាយជាមួយអូនមួយម៉ាត់មក»ដៃតូចចាប់ក្រសោបមុខរាងក្រាសអោយបែងាកមកចាប់អារម្មណ៍នឹងខ្លួនវិញបើមិននិយាយជាមួយគេមិនបាត់ខឹងគេកុំសង្ឃឹមថានៅបានសុខអីគេនឹងតាមរំអុកទាល់តែឈប់ខឹង។
«ចុះទៅពូធ្វើការ»មិននិយាយតែមាត់ម្រាមដៃវែងស្រលូនធំៗចាប់ក្រសោបចង្កេះមួយក្តាប់ទាញអោយចុះពីលើភ្លៅរបស់ខ្លួនតែហាក់មិនបានផលព្រោះកម្លោះតូចរូបនេះនៅក្រាញរនៀលមិនព្រមចុះដៃវិញតោង.កនាយឡើងស្អិតដូចតុកកែ។
«អត់ទេ ពូមិនបាត់ខឹងអូនមិនចុះដាច់ខាត»
«ក៏ប្រាប់ហើយតើថាពូមិនបានខឹង»
«មិនបានខឹងតែទង្វើបង្ហាញមកអោយដឹងយ៉ាងច្បាស់»ចង់កុហកមែនទេ?គិតថាក្មេងម្នាក់នេះល្ងង់មើលមិនដឹងឬ?សម្តីគ្មានជាតិទង្វើនឹងកាយវិការខុសពីរាល់ដងប៉ុណ្ណឹងហើយនៅថាមិនបានខឹងទៀត?
«ហ្ហឹម~»នាយដកដង្ហើមហើយក៏ងាកមកមើលការងារក្នុងកុំព្យូទ័រវិញព្រោះមិនចង់និយាយពីរឿងនឹងទៀតឡើយតែថេហ្យុងគេមិនព្រមទេនៅតែតាមរករឿងរកគ្រប់វិធីដើម្បីអោយជុងហ្គុកវិលមកផ្អែមល្ហែមឈប់ខឹងឈប់ងក់ជាមួយខ្លួនទៀត។ថេហ្យុងសម្រូតខ្លួនចុះពីភ្លៅជុងហ្គុកដើរទៅអង្គុយលើពូកដោយទឹកមុខកំសត់ពិបាកថ្លែងដល់ គេអង្គុយយោលជើងទៅមកនៅលើពូកអោនមុខចុះសម្លឹងមើលម្រាមជើងតូចៗរបស់ខ្លួនរួចក៏ប្រឹងសម្រក់ទឹកភ្នែកធ្វើជាយំអណ្តឺតអណ្តកខ្លាំងៗបបួលអោយជុងហ្គុកដែលអង្គុយធ្វើការចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍មិនស្រួលតែគេនៅហាមចិត្តខ្លួនឯងមិនអោយសួរនាំដដែលខំធ្វើការបន្លប់អារម្មណ៍ខ្វល់ខ្វាយវិញ។
«អ្ហឹក~មិនខ្វល់?..អ្ហឹកៗ..បានចាំមើលណា»ថេហ្យុងលើកខ្នងដៃមកជូតទឹកភ្នែកចេញពីថ្ពាល់អោយស្ងួតរួចដើរសម្តៅមករកជុងហ្គុកម្តងទៀតតែម្តងនេះមិនមែនមកស្លូតមកបែបខ្ជីខ្ជូតទេមកលើកនេះបែបរោលរាលម្តង÷
«អឹម-»ថេហ្យុងក្រសោបមុខជុងហ្គុកអោយបែមករកខ្លួនចំៗរួចក៏ទម្លាក់បបូមាត់ទន់ល្មើយរបស់ខ្លួនទៅប្រថាប់លើបបូមាត់រាងក្រាសបឺតជញ្ជក់ខាំលិឌដូចកូនឆ្មាដៃក៏សន្សឹមទម្លាក់ចុះមកសើយលាត់អាវរបស់លោកពូឡើងលើហើយក៏ស្ទាបអង្អែលសាច់ដុំពោះរបស់គេលេងថ្នមៗឯអ្នកដែលត្រូវគេលូកលាន់ក៏មិនបានប្រកែកមិនបានហាមបណ្តោយអោយក្មេងជម្លើយធ្វើអ្វីតាមចិត្តទៅចុះគេអង្គុយស្ងៀមៗអោយធ្វើព្រោះចង់ដឹងថាក្មេងនេះក្លានហានដល់កម្រិតណាហ៊ានធ្វើអ្វីទៀតបន្ទាប់ពីនេះទៅ។
«ពូគ្មានអារម្មណ័ស្អីតិចទេ?»ដកមាត់ចេញមកវិញហើយសួរ។គេថើបគេស្ទាប់គេអង្អែលសព្វសាច់ពេញប្រាណហើយនៅអង្គុយស្ងៀមដូចជារូបចម្លាក់ទៀត?អត់មានអារម្មណ៍អីទេ?
«គ្មានទេ»មាត់ខុសពីចិត្តទៀតហើយពូ។គ្មានអារម្មណ៍តែមុខឡើងក្រហមកម្តៅក្នុងខ្លួនក៏ផ្តើមឡើងស្រឺតៗស្ទើតែទ្រាំមិនបានហក់ស៊ីក្មេងខ្លះនៅចំពោះមុខទៅហើយតែក៏ហាមឃាត់ចិត្តខ្លួនឯងវិញព្រោះមិនចង់ធ្វើបាបក្មេងចាំអោយក្មេងជាអ្នកធ្វើវិញទើបមិនមានជាប់ទោសកំហុសថាចាប់បង្ខំក្មេងស៊ីចុក ហិហិ។
«ប្រុសឆ្កួតខំអោយដៃហើយនៅភ្លើទៀត»ថេហ្យុងខាំមាត់មិនសុខចិត្តខំលួងខំអោយដៃអោយហើយនៅធ្វើរឹកទៀតទើបធ្លោយមាត់ស្តីជេរាងក្រាសតែម្តង។
«កុំលួងពូដោយវិធីនេះព្រោះអ្នកលំបាកអាចជាអូនមិនមែនពូ»នាយខឹងមិនបាច់លួងក៏បានព្រោះខឹងមិនបានយូរហើយបើចង់លួងកុំប្រើវិអីបែបនេះព្រោះបើគេទប់អារម្មណ៍មិនជាប់អ្នកដែលលំបាកអ្នកដែលឈឺខ្លួនគឺថេហ្យុងមិនមែនគេទេ។
«សឺតៗ-អូនចង់អោយពូបាត់ខឹងឈប់ងក់ជាមួយអូនទើបអូនប្រើវិធីនេះលួង»
«ល្ងង់ណាស់»
«ល្ងង់តែជាមួយពូទេ»
«ហ្ហឹស~អឹម»នាយសើចបន្តិចស្របនឹងដៃលើកអង្អែលបបូមាត់មានមន្តស្នេហ៍ដែលថើបខ្លួនអម្បាញ់មិញថ្នមៗហើយក៏អោនទៅក្រេបយករសជាតិផ្អែមពីបបូមាត់នោះម្តងទៀត។ការថើបមួយនេះកាន់តែជ្រាលជ្រៅកាន់តែក្តៅរោលរាលដុតកម្លោចរាងកាយមនុស្សទាំងពីរអោយក្តៅក្រហល់ក្រហាយពេញខ្លួនម្នាក់ៗហាក់ដូចជាកំពុងតែត្រូវការអ្វីម្យ៉ាងមកបន្សាបកម្តៅក្នុងខ្លួនអោយគ្នាទៅវិញទៅមក។
ជុងហ្គុកលើកពរថេហ្យុងមកដាក់អង្គុយច្រកគៀវពីមុខដោយបបូមាត់ទាំងពីរនៅតែបឺតជញ្ជក់គ្នាមិនព្រមពន្លែក។លុះថើបអស់ចិត្តអស់ចង់ជុងហ្គុកក៏បង្ហួសមកថើបញក់ញីលើថ្ពាល់ទន់ក្រអូបអូសមកដល់កញ្ចឹង.ក.សខ្ចីដូចបណ្តូលចេកធ្វើអោយថេហ្យុងស្រៀវស្រើបពេញរាងកាយ។
«អឹស្ហ៎..សឺត»ថេហ្យុងធ្លោយចេញសម្លេងថ្ងូររហឹមតាមជើងធ្មេញពេលទទួលដឹងលឺដល់អណ្តាតក្តៅសើបរបស់លោកពូកំពុងតែលិឌវាសប្រលែងលេងជាមួយនឹងចុងឈើរីរបស់គេ។ថេហ្យុងស៊កដៃចូលសក់ក្បាលខ្មៅក្រិបរបស់ជុងហ្គុកខ្ញាំបោចឡើងបាស់ជ្រោងមើលលេងយល់ដ្បិតអីខ្លួនកំពុងតែវក់ទទន់ទៅតាមការថើបបោសអង្អែលដែលជុងហ្គុកបានផ្តល់អោយ ទ្រូងពើងហុចអោយរាងក្រាសខាំបឺតលេងតាមចិត្តឥតប្រកែកធ្វើអោយជុងហ្គុកលួចគួចស្នាមញញឹមខិលឡើងមកភ្លាមៗ។
«ពូ!!»ថេហ្យុងងើយក្បាលដង្ហើយហៅរាងក្រាសតិចៗដូចជាចង់និយាយអ្វី ជុងហ្គុកក៏ងើបមុខពីទ្រូងមានសាច់តិចៗនោះទាំងមិនដាច់អាល័យតែក៏ត្រូវបង្ខំចិត្តព្រោះអីក្មួយហៅហើយបើមិនតបមិនកើត÷
«មានអីមែនទេ?»
«របស់ពូចាក់គូទអូន!!!»
«ហ្ហា៎??»
«អាមួយក្នុងខោពូចាក់គូទអូនហើយ...ប្រុសចាស់ឆ្កួត..អ្ហឹក»និយាយទាំងអៀនជ្រុបមុខនឹងដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់រាងក្រាសជាប់មិនហ៊ានងើបទេ។លោកអើយស្រៀវណាស់អង្គុយសុខៗក៏មានកូនដំបងយក្សងើបមកចាក់គូទសួរថាអ្នកណាមិនភ័យមិនអៀនហ្ហា៎?
«អូរ!វាប្រហែលកំពុងខឹងអូនហើយអោយវាចូលទៅក្នុងខ្លួនអូនបន្តិចទៅល្អទេ?»ដឹងថាគេអៀននាយរឹតតែនិយាយបញ្ជួសអោយអៀនថែម។គ្រាន់លឺអ៊ីចឹងភ្លាមឆោមតូចងើបឡើងសម្លក់អ្នកជាពូថ្លែរួចក៏និយាយ÷
«ស្អប់បបូមាត់មួយនឹងណាស់ម្តេចក៏ចូលចិត្តញោះអោយអូនខឹងនឹងអៀនយ៉ាងនេះ?តែបើលួងវិញសូន្យ»ខឹងលើកណាក៏គេជាអ្នកលួងដែរមិនដែលថាលោកពូចាស់អាយុសាបក្រាសនេះលួងសោះឡើយតែបើរឿងញោះអោយខឹងនឹងគឺលេងមួយទុកចិត្តលើគាត់ចុះញោះមិនខឹងមិនខ្ចីឈប់ដូចជាពេលនេះអញ្ចឹងក្មេងតូចខឹងផងអៀនផង ងរខ្ទើតចុះចេញពីលោកពូដើរចូលទៅបន្ទប់ទឹកបាត់ធ្វើមិនដឹងទុកអោយលោកពូអង្គុយសើចហើយសម្លឹងមើលកូនប្រុសដែលកំពុងខឹងពេញដោយការអស់សង្ឃឹម÷
«បាច់ស៊ីបាច់ចុកអីទេកូនមាត់ឪឯងវាប្រពៃពេកទើបចំណីរត់គេចបាត់»The Cuntine 💕
By: JINNA

YOU ARE READING
💐ភ្លើងស្នេហ៍អន្ទាក់កម្ម💐
Short Storyស្រលាញ់គ្នាសុខៗប្រែជាស្អប់ ចងចាំគ្នាសុខៗស្រាប់តែភ្លេចអស់ ហើយក៏វិលមកចងចាំគ្នាវិញភ្ជាប់ជាមួយនឹងរឿងអនុស្សាវរីយ៍៍ដ៏ព្រៃផ្សៃមិនគួរអោយចង់ចងចាំទាល់តែសោះ....