💐ភ្លើងស្នេហ៍អន្ទាក់កម្ម💐

ភាគទី20:យប់ដ៏សែនមានន័យ

«អាស្ហ៎...អាស្ហ៎..ពូ..ស្រៀវណាស់»ជុងហ្គុករុញច្រានកាយតូចតូចផ្អឹបជាប់នឹងជញ្ជាំងលើកជើងស្រលូនមួយជំហៀងមកពាក់លើស្មាមុននឹងប្រើម្រាមដៃពីរស៊កបញ្ចូលទៅក្នុងតំបន់ទន់ជ្រាយធ្វើចលនាដកចេញដកចូលពីយឺតទៅលឿនពីលឿនមកយឺតវិញបណ្តាលអោយកាយតូចញ័រញាក់កន្រ្តាក់រមួលពន់ពេនខ្លួននៅមិនស្ងៀមព្រោះអារម្មណ៍ឈឺផ្សានឹងសុខស្រួលលាយគ្នារកអ្វីមកប្រៀបមិនបាន។ជុងហ្គុកវិញពេលឃើញថេហ្យុងបិទភ្នែកទទួលយកភាពសុខស្រួលដែលគេបានផ្តល់អោយដោយមិនស្រែកថាឈឺឬអួលនាយក៏ញញឹមខិលឡើងមកហើយប្រើដៃម្ខាងទៀតប្រឡេះឡេវអាវរបស់ខ្លួនដោះប្រវាត់ចោលទៅម្ខាងរួចសឹមចាប់សម្រាតខោចេញម្តង។ពេលនេះរាងកាយអាក្រាតទាំងពីរកំពុងតែអោបពពាក់ពពូនគ្នាស្អិតរមួតចំណែកដៃដែលធ្វើចលនាកាន់តែញាប់នោះពុំព្រមដកចេញសោះទាល់តែលេចចេញនៅសំនើមខាប់អន្ធិលហូរប្រតាកពេញដេញទើបរាងក្រាសព្រមឈប់។
«អឹប!!!»ជុងហ្គុកលើកពរថេហ្យុងដាក់ច្រកគៀវពីមុខចំណែកថេហ្យុងលើកដៃតោង.កនាយជើងពាក់ជាប់នឹងចង្កេះបាវខ្សាច់ដើម្បីអោយងាយស្រួលដល់រាងក្រាសធ្វើចលនា។
«សឺត-អាស្ហ៎..ពូឈឺណាស់..អ្ហឹក..»ថេហ្យុងងើយក្បាលដកដង្ហើមញាប់គឃូសសែនចុកអួលណែនពេញដំបន់ពិសេសរបស់គេនៅពេលដែលជុងហ្គុកបានចាប់ស៊កបញ្ចូលភាពរឹកមាំធំមហិមារបស់នាយចូល។វាជាលើកដំបូងបើមិនឈឺទើបចម្លែកបូករួមនឹងនាគរាជរបស់ជុងហ្គុកធំហួសប្រម៉ាណទៀតសឹងតែធ្វើអោយកន្លែងរួមរឹតប្រេះបែកដាច់ចេញពីគ្នាទៅហើយ។
«អាស្ហ៎..ទឹងណែនខ្លាំងណាស់..ថេហ៍..អឹស្ហ៎..ស្រួលណាស់»ជុងហ្គុកទទួលបានអារម្មណ៍មួយដែលប្លែកថ្មីមិនធ្លាប់ជួបពីមុនមកធ្លាប់តែធ្វើដោយដៃខ្លួនឯងតែពេលបានចូលទៅសំងំនៅក្នុងខ្លួនរបស់ថេហ្យុងពិតជាស្រួលដល់ថ្នាក់នឹកស្មានមិនដល់។
«អាស្ហ៎..ពូកុំទាន់អី..អ្ហឹក..កុំទាន់កម្រើកអូនឈឺណាស់»ម្រាមដៃតូចគក់ខ្នងនាយតិចៗទាំងទឹកភ្នែកហូរហាមស្រែកប្រាប់កុំទាន់អោយនាយកម្រើកចង្កេះព្រោះគេឈឺគេនៅមិនទាន់សមជាមួយនឹងកូននាគរាជរបស់នាយឡើយ។
«ជុប៎-ពូមិនអាចចាំបានទេសុំទោស»អោបថើបថ្ងាសរលោងស្រិលដូចជាព្រិលមួយខ្សឺតហើយក៏ចាប់ផ្តើមដោលចង្កេះបុកក្រលែងលុកលុយពេញល្អាងស្នេហ៍របស់ថេហ្យុង។គេមិនអាចចាំបានទេអារម្មណ៍របស់គេពុះកញ្រ្ជោលចង់ខ្ជាក់ពិសចូលទៅក្នុងល្អាងមួយនោះខ្លាំងណាស់ទើបខំសម្រុកលើករលាក់កាយតូចអុកជាមួយកូននាគរបស់ខ្លួនញាប់ស្អេកមិនដកដៃទាល់តែសោះ។
«អាស្ហ៎ៗ..ពូ..អ្ហឹស..ធ្លាក់អូន..ធ្លាក់អូនឥឡូវហើយយឺតៗ»ទោះបីស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពបែបណាថេហ្យុងក៏មិនភ្លេចគិតពីសុវត្ថិភាពរបស់គេដែរ។ភ័យណាស់ភ័យខ្លាចតែជុងហ្គុករបូតដៃធ្វើអោយធ្លាក់គេចុះមកច្បាស់ជាបែកគូទខ្ទិចមិនខានទេ។
«អឺស..កុំភ័យអីដៃពូមាំណាស់អាចទ្រអូនជាប់»មាត់និយាយតែចង្កេះសម្រុកជាប់មិនឈប់អុកយកៗងើយក្បាលថ្ងូររហ្ហឹមទាំងពូទាំងក្មួយព្រោះតែសេចក្តីសុខដែលកំពុងប្រគល់អោយគ្នាទៅវិញទៅមក។
«អឹស្ហ៎..អាស្ហ៎...»សម្លេងថ្ងូរដូចតោក្រហ្ហឹមបន្លឺឡើងខណៈពេលដែលពិសនាគរាជមានពណ៍.សខាប់អន្ធិលកំពុងតែខ្ជាក់ចូលទៅក្នុងល្អាងស្នេហ៍។ឯរាងតូចវិញកន្រ្តាក់ខ្លួនញាប់ៗបញ្ចេញទឹកដោះគោដែលទើបចម្រាញ់បានប្រលាក់ពេញពោះរបស់រាងក្រាសម្នាក់ៗហត់ដកដង្ហើមញាប់គឃូសបែកញើសហូរដូចទឹកប៉ុន្តែក្លិនកាយជាប់នេសានៅតែក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់ដដែលហើយក៏នៅតែមានកម្លាំងសម្រាប់បន្តទៅមុខទៀត÷
«សឺត-អឹម»ថេហ្យុងត្របាក់បបូមាត់ជុងហ្គុកខាំទាញបឺតជញ្ជក់ដូចកូនឆ្កែបៅដោះម៉ែរបស់វា។ដឹងទេថារសជាតិបបូរមាត់របស់រាងក្រាសវាផ្អែមដូចជាទឹកឃ្មុំទើបគេថើបហើយញៀនញ៉ាមចង់ថែលថើបម្តងហើយម្តងទៀតមិនចេះឆ្អែតសោះ។
«ហ្ហឹម..អឹស្ហ..អាស្ហ៎»ថេហ្យុងចាប់ផ្តើមបំលឺសម្លេងថ្ងូរក្នុងបំពង់.កម្តងទៀតនៅពេលដែលជុងហ្គុកដោលចង្កេះអុកក្រលែងសាជាថ្មីបបូរមាត់នៅតែថើបមិនព្រមដកចង្កេះក៏សម្រុកញាប់ៗរហូតដល់គោលដៅសាជាថ្មីម្តងទៀត។
«ពូអូនហត់ហើយ»បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ទឹកទីពីរហើយថេហ្យុងក៏ហត់បាក់កម្លាំងលេងចង់បន្តទៀតតែជុងហ្គុកមិនព្រមពេលនេះចំណង់តណ្ហារបស់គេកំពុងតែកើនឡើងអោយបញ្ឈប់បានយ៉ាងមិចទៅ?
«សុំមួយទឹកទៀតមកពូមិនទាន់ឆ្អែត»
«តែអូនហត់ហើយពូ-អក៎..អឹស្ហ៎»មិនអោយថេហ្យុងប្រកែកតវ៉ាទាន់ជុងហ្គុកទម្លាក់ថេហ្យុងចុះទាញគេអោយបែរមុខទៅរកកញ្ចក់ចាប់ត្រគៀកមូលក្លំអោយទយមកក្រោយហើយក៏ស៊កបញ្ជូលកូននាគដែលងើបរឹងបាស់ឆ្កើតចូលទៅក្នុងល្អាងស្នេហ៍ជាឋានក្តីសុខធំមហាសាលម្តងទៀត។
«អាស្ហ៎...អឹម...»នាយអុកពីក្រោយមួយៗក្រលែងថ្នមៗដើម្បីអោយថេហ្យុងទទួលបានសេចក្តីសុខដូចដែលគេកំពុងទទួលបាន។ថេហ្យុងថ្ងូរបិទភ្នែកដ្បិតអីពេលនេះទោះមិនចង់ក៏ត្រូវតែបន្តបើអ្នកជាពូពូកែអុកក្រលែងថ្នាក់ថ្នមយ៉ាងនេះចង់ប្រកែកក៏មិនអាចព្រោះគេក៏មានក្តីសុខមិនតិចដែរគ្រាន់តែវារាងឈឺអួលបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។
សង្រ្គាមស្នេហ៍រវាងពូនឹងក្មួយបានបន្តពីមួយទឹកទៅមួយទឹកប្តូរគ្រប់កន្លែងគ្មានទុកអោយចន្លោះរហូតទាល់ថេហ្យុងទន់ខ្លួនសន្លប់ស្តូកទើបជុងហ្គុកគេបញ្ឈប់។
«យប់នេះពិតជាមានន័យខ្លាំងណាស់សម្រាប់ពួកយើងទាំងពីរ»ជុងហ្គុកញោចស្នាមញញឹមខិលឡើងមកនឹកឃើញពីរឿងរបស់ពួកគេទាំងពីមុននេះធ្វើអោយខួរក្បាលរបស់គេចេះតែចង់នេបនិតចង់ថ្នាក់ថ្នមម្តងទៀតតែអាណិតថេហ្យុងឃើញសន្លប់ស្អាតក្រោមទ្រូងរបស់នាយហើយមិនចង់រំខានដំណេករបស់គេ។
«អូនជាកម្មសិទ្ធបងៗជាកម្មសិទ្ធអូនចាប់ពីពេលនេះទៅ»គ្រប់យ៉ាងរបស់គេជាកម្មសិទ្ធថេហ្យុងហើយគ្រប់យ៉ាងរបស់ថេហ្យុងក៏ជាកម្មសិទ្ធរបស់គេដូចគ្នា។រាងកាយមួយនេះថ្ពាល់មួយគូនេះបបូមាត់ដ៏មានមន្តស្នេហ៍មួយនោះគឺសុទ្ធតែជារបស់នាយគ្មានអ្នកណាមានសិទ្ធក្នុងការប៉ះឡើយ។
.........
ព្រះអាទិត្យរះពីទិសខាងកើតបញ្ចេញរស្មីបំភ្លឺដល់លោកានឹងពពួករុក្ខជាតិអោយទទួលបានជីវិតរីកស្រស់បំព្រងពីរស្មីសំយោគរបស់ខ្លួនតាមធម្មជាតិបានកំណត់។ផ្ទៃមេឃបើកថ្ងៃស្រឡះរវឹងគ្មានពពកសម្រាប់បាំងថ្ងៃគ្មានខ្យល់សម្រាប់បក់នាំយកភាពស្រស់ស្រាយមកទើបបណ្តាលអោយមនុស្សខ្លះដែលទើបនឹងក្រោកចាប់ផ្តើមក្តៅឆេវឆេះដុំជាមួយនឹងអាកាសធាតុក្តៅហួសហេតុ÷
«ក្តៅណាស់..អ្ហឹកៗ..ពូអើយបក់អោយអូនតិចមក»ថេហ្យុងបើកភ្នែកឡើងស្រែកយំជំទាលដាស់អោយជុងហ្គុកងើបមកបក់អោយខ្លួន។ថ្ងៃនេះមិនដឹងថាយ៉ាងមិចក្តៅនោះក្តៅអីដែលសំខាន់ម៉ាស៊ីនត្រជាក់ក៏ខូចទៀតទើបថេហ្យុងម៉ួម៉ៅកើតទុក្ខមិនសុខចិត្តបែបហ្នឹង។
«ហ្ហឹម..មោះគេងទៅចាំពូបក់អោយ»ជុងហ្គុកស្ទុះងើបទាំងងេងងាមស្រវេស្រវាទាញម្ចាស់ចិត្តអោយគេងវិញព្រោះម៉ោងទើបតែប្រាំបីទេយប់មិញនេះរវល់ឆាឡូកឡាក់ជាមួយគ្នាដល់ម៉ោងបីជាងទើបអត់ងងុយ។រាងក្រាសបិទភ្នែកអង្គុយពេនផ្នែនយកដៃម្ខាងច្រត់ចង្កាម្ខាងទៀតកាន់ផ្លិតបក់រវិចៗអោយក្មួយដែលកំពុងគេងលក់។កម្មយើងទេយប់មិញធ្វើបាបគេឥឡូវគេធ្វើបាបវិញចាត់ទុកថាសងបំណុលគ្នារួចទៅចុះ..ហិហិ..។
វេលាម៉ោង11ថ្ងៃត្រង់ជុងហ្គុកក៏បានភ្ញាក់ពីដំណេកនឹងប្រញាប់ខលប្រាប់ឃីយូអោយរៀបចំអាហារមួយចំនួនទុកព្រោះដឹងច្បាស់នៅពេលដែលថេហ្យុងភ្ញាក់មកដឹងតែឃ្លានហើយទើបនាយត្រៀមទុកមុន។
«ចៅហ្វាយនេះអាហារដែលបានកម្ម៉ង់»ឃីយូឡើងមកដល់បន្ទប់ក៏ហុចអាហារវិចខ្ចប់ក្នុងថង់ដែលនាយបានប្រាប់អោយទិញទៅអោយនាយ។
«ត្រៀមឡានទៅបន្តិចទៀតយើងទៅក្រុមហ៊ុន»ទទួលយកអាហារពីកូនចៅហើយក៏ផ្តាំផ្ញើតិចតួចមុននឹងបិទទ្វារបន្ទប់វិញ។ឃីយូក៏មិនចាំយូរប្រញាប់ចេញទៅរៀបចប់ឡានទុកអោយចៅហ្វាយតាមការបង្គាប់បញ្ជា។
«សឺត»នាយអោនថើបថ្ងាសថេហ្យុងមួយខ្សឺតមុននឹងចាកចេញទៅ។អាហារដែលទិញមករៀបចំទុកលើតុមួយស្អាតភ្ជាប់ជាមួយនឹងក្រដាសមួយសន្លឹងជាពាក្យពេចន៍ផ្តែផ្តាំដែលនាយសរសេរវាទុកអោយថេហ្យុងបានឃើញពេលភ្ញាក់ឡើង។
ជុងហ្គុកចេញទៅផុតប្រម៉ានជាប្រាំនាទីថេហ្យុងក៏ភ្ញាក់។កាយតូចក្រោកអង្គុយយឺតៗពត់ខ្លួនទៅឆ្វេងទៅស្តាំលើកដៃគក់ស្មារបស់ខ្លួនឯងថ្នមៗព្រោះតែឈឺចុករោយអស់ពេញមួយតួខ្លួនជាពិសេសគឺច្រកសំងាត់ដ៏សែនទាក់ទាញមួយនោះទាក់ទាញពេករហូតគេលុកលុយទាល់តែសន្លប់ស្តូក។
«យប់មិញរវល់តែសើយសុខជាមួយលោកពូភ្លេចគិតថាត្រូវមកវេតនាខ្លួនឯងនៅពេលនេះកាថេហ៍អើយ»បបូមាត់មានមន្តស្នេហ៍ឧទានឡើងតិចៗបើកភ្នែកម៉ក់ៗតាមសម្លឹងរកមើលវត្តមានរបស់មនុស្សដែលនៅជាមួយខ្លួនធ្វើអោយខ្លួនមានក្តីកាលពីយប់តែមិនប្រទះឃើញសូម្បីតែស្រមោលមិនដឹងជាបាត់ណា។
ជើងខ្លីៗទម្លាក់ចុះជាន់ផ្ទាល់នឹងឥដ្ឋការ៉ូងើបចេញពីពូកដើរទៅបន្ទប់ទឹកទាំងកាយអាក្រត។ដំណើរប៊ាំងខ្ញើកៗរបស់រាងល្អិតបានធ្វើអោយអ្នកដែលកំពុងលួចមើលសកម្មភាពរបស់គេតាមកាំមេរ៉ាញញឹមឡើងទាំងសមចិត្ត។
«រាងកាយរបស់អូនពង្វក់បងណាស់»ជុងហ្គុកគួចស្នាមញញឹមខិលបន្ទាប់ពីបានឃើញរាងកាយអាក្រាតដែលដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកមុននេះ។ដឹងទេរាងកាយមួយនឹងហើយដែលធ្វើអោយនាយមានក្តីសុខពង្វក់នាយស្ទើឆ្កួតទៅហើយកាលពីយប់មិញនេះ។
«ចៅហ្វាយឯកសារនេះធ្វើរួចហើយបាទ»ឃីយូដាក់ឯកសារនៅលើតុដើម្បីអោយជុងហ្គុកពិនិត្យ។រាងក្រាសបិទទូរស័ព្ទផ្កាប់ចោលលើតុសឹមទាញឯកសារយកមកមើកម្តងមួយច្បាប់ៗរហូតអស់។
«កសាងបែបនឹងចុះ»នាយទម្លាក់ឯកសារចុះប្រាប់អោយកូនចាត់ចៅរៀបចំចាត់ចែងកសាងសណ្ឋាគាតាមគម្រោងដែលគ្រោងដូចក្នុងឯកសារ។
«ចៅហ្វាយ»ឃីយូសម្លឹងមុខចៅហ្វាយដោយក្រសែភ្នែកនឹងធឹងឯរាងក្រាសក៏ងើបមុខឡើងសម្លឹងកូនចៅទៅវិញដូចគ្នា÷
«មានអ្វីក៏និយាយមក»ដឹងច្បាស់ថាកូនចៅម្នាក់នេះមុខជាមានរឿងអ្វីមួយលាក់ទុកក្នុងចិត្តមិនហ៊ាននិយាយមិនខានទើបបានស្រដីហៅតែឈ្មោះនាយហើយក៏ស្ងាត់ទៅវិញចឹង។
«ចៅហ្វាយដូចជាភ្លេចអ្វីម្យ៉ាងហើយ»កែវភ្នែកទទេស្អាតសម្លឹងចាក់ចំមុខចៅហ្វាយឥតព្រិច។តាំងពីថ្ងៃដែលជុងហ្គុកបានជួបជាមួយថេហ្យុងនាយជាកូនចៅសង្កេតឃើញថាចៅហ្វាយរបស់គេបានភ្លេចអ្វីដែលគេតែងតែធ្វើវាជាប្រចាំបាត់ទៅហើយទើបថ្ងៃនេះចង់មកនិយាយសួរដាស់តឿនក្រើនរំលឹកអោយគេចងចាំឡើងវិញ។
«យើងភ្លេចអី?»ជុងហ្គុកជ្រួញចញ្ចើមសួរត្បកទៅវិញ។ពិតអីខ្លួនអាយុច្រើនមានការចងចាំមិនសូវល្អដូចមុនទេបើគេជាកូនចៅនឹកឃើញហើយជួយប្រាប់ដាស់តឿនអោយចាំវិញផង។
«លោកម្ចាស់អានព្រីតន់!ចៅហ្វាយខានផ្ញើសំបុត្រទៅលោកម្ចាស់មួយខែជាងហើយទាន៎»ឌឹប!!កណ្តាលមុខជុងហ្គុកលឺស៊ូរឌឹប*ពិតមែនហើយមួយខែមកនេះគេពិតជាមិនបានផ្ញើសំបុត្រទៅលោកម្ចាស់ដូចដែលឃីយូបាននិយាយមែនមិនដឹងថាលោកម្ចាស់នៅខាងនោះទន្ទឹងរង់ចាំខ្វល់ខ្វាយប៉ុណ្ណាទេ។
«រឿងបែបនេះយើងចេះភ្លេចទៅកើត-ហ្ហឹស»កម្លោះវ័យ37ឆ្នាំរូបនេះសើចដើម.កចំអកអោយខ្លួនឯងគ្រាន់តែសំបុត្រមួយច្បាប់ផ្ញើទៅឪពុកក៏មិនចាំខួរក្បាលអន់ខ្សោយការចងចាំដល់ម្លឹងឬ?
«ចៅហ្វាយប្រហែលរវល់ជាមួយនឹងអ្នកប្រុសថេហ្យុងខ្លាំងពេកទើបភ្លេចលោកម្ចាស់~កុំខឹងអីបើខ្ញុំនិយាយបែបនឹង»ដែលនិយាយបែបនេះមិនមែនចង់បន្ទោសថាមកពីថេហ្យុងក៏ប៉ុន្តែគេនិយាយតាមការមើលឃើញនឹងជាពាក្យពិតមិនបានប្រឌិតយកមកនិយាយនាំអោយកើតមានរឿងអាក្រក់ទេ។
«ទេឯងនិយាយត្រូវហើយ»នាយរក្សាស្នាមញញឹមនៅលើផ្ទៃមុខ។មិនខឹងក៏មិនបន្ទោសព្រោះអ្វីដែលឃីយូនិយាយគឺជាការពិតគេក៏ដឹងថាខ្លួនឯងប្លែកចាត់តាំងពីមានវត្តមានរបស់ថេហ្យុងចូលមកក្នុងជីវិតរបស់គេថេហ្យុងធ្វើអោយគេភ្លេចគ្រប់យ៉ាងសូម្បីតែអារម្មណ៍ឯកានឹងការនឹករលឹកដល់លោកជាឪពុក។
«ខ្ញុំមិនដឹងថាចៅហ្វាយមានអារម្មណ៍បែបណាចំពោះអ្នកប្រុសថេហ្យុងទេតែសារភាពតាមត្រង់ខ្ញុំមិនចូលចិត្តអ្នកប្រុសថេហ្យុងមិនចង់អោយចៅហ្វាយនៅក្បែរគាត់រឹតតែមិនចង់អោយមានទំនាក់ទំនងលើសពីពាក្យថាពូនឹងក្មួយ»ឃីយូនិយាយទាំងទឹកមុខស្មើគេប្រមូលភាពក្លាដែលមានទាំងប៉ុន្មានមកដាក់ក្នុងចិត្តរួចក៏និយាយអ្វីដែលគេតែងតែចង់និយាយមករហូត។ទទួលស្គាល់ថាពីមុនគេចូលចិត្តថេហ្យុងណាស់តែមួយរយៈក្រោយមកនេះពេលឃើញពីអតចរឹកថេហ្យុងចូលចិត្តអោយជុងហ្គុកតាមទ្រតាមលួងតែងតែធ្វើអោយចៅហ្វាយរបស់គេឈឺក្បាលរាល់ថ្ងៃដោយសារចរឹកងរងក់មិនដឹងខុសត្រូវរបស់ថេហ្យុងគេឃ្នាស់ចិត្តហើយក៏កើតមានអារម្មណ៍ស្អប់មិនចង់អោយគេនៅក្បែរចៅហ្វាយខ្លួនទៀត។
«ខ្ញុំស្មានថាមានតែឯងទេដែលគាំទ្រស្នេហារបស់ខ្ញុំនឹងថេហ្យុងមិនគិតថាអ្វីដែលខ្ញុំរពឹងទុកត្រឹមជាការខកចិត្តព្រោះឯងក៏ប្រឆាំងនឹងស្នេហារបស់ខ្ញុំដូចជាពួកគេ»

The Cuntine 💕

By: JINNA