💐ភ្លើងស្នេហ៍អន្ទាក់កម្ម💐

ភាគទី47:យើងចង់បានជីវិតនាង!!

«មករកបងវិញមកអូនសម្លាញ់បងនឹកអូនណាស់អូនអើយ..កុំដាក់ទោសបងដោយវិធីនេះអីណា..អ្ហឹកៗ..មករកបងវិញមកប្រពន្ធសម្លាញ់បងអង្វរណាអូនណា!!»នាយយំលន់តួអង្វរគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងអង្វរម្ចាស់ក្នុងរូបអោយវិលវិញដោយឡែកម្ចាស់រូបវិញមិនដឹងថាពេលនេះរស់ឬស្លាប់នោះទេ។
«អូនចាំបងនៅទីនេះហើយកុំណាយល់ទេ បន្តិចទៀតបងមកកំដរអូន»នៅចុងប្រយោគជុងហ្គុកញញឹមនឹងអោនថើបរូបថតមួយខ្សឺតយ៉ាងវែងនៅវិនាទីបន្ទាប់គេយករូបថតដាក់លើពូកទាញភួយយកមកដណ្តប់អោយដូចជាពេលដែលគេធ្លាប់ធ្វើដាក់ថេហ្យុងពីមុនៗមក។
«ស្រីចង្រៃនោះជាអ្នកធ្វើអោយពួកយើងបែកបាក់គ្នាបងនឹងមិនទុកនាងទេ»នាយពោលឡើងទាំងញញឹមរលីងរលោងទឹកភ្នែកម្តងទៀត ការឈឺចាប់មួយនេះគេនឹងអោយរ៉ូសសងវិញមួយគុណនឹងមួយពាន់។
........
ងាកមកមើលអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ត្រជាក់ល្ហឹមដូចទឹកកកឯនេះវិញ នាងអង្គុយបញ្ឈរជង្គង់អោបខ្លួនប្រើបាតដៃត្រដូសតិចៗយកកម្តៅដើម្បីបំបាត់ភាពរងារខ្លះ....
«ហ្វូរ!!!ត្រជាក់ណាស់..អ្ហឹកៗ..លោកប៉ាជួយកូនផងកូនអត់ចង់នៅទីនេះទៀតទេ»នាងព្រួសខ្យល់ក្តៅៗក្នុងមាត់ចេញមកក្រៅយំទាមទារស្រែកហៅលោកប៉ាអោយមកជួយត្បិតអីពេលនេះនាងបានដឹងរួចទៅហើយថាជុងហ្គុកមុខជាសម្លាប់នាងមិនខាន។
«នាងគិតថាប៉ានាងអាចជួយនាងបាន?»រ៉ូសភ្ញាក់ព្រើតរហ័សងាកទៅរកមើលម្ចាស់សម្លេងពេលនោះនាងបានឃើញជុងហ្គុកដើរចូលមករកនាងដោយទឹកស្មើៗកាន់តែធ្វើអោយនាងមនអារម្មណ៍ថាខ្លាចលើសដើម។
«បងហ្គុក»
«យ៉ាងមិច?»
«អ្ហឹកៗ....បងដោះលែងខ្ញុំទៅណាបងខឹងខ្ញុំរឿងអីពួកយើងអាចនិយាយគ្នាតាមសម្រួលបានណាបង»នាងវាកើបមកអោបជើងជុងហ្គុកអង្វរអោយគេដោះលែងនាងឯជុងហ្គុកឮដូច្នេះក៏សើចបន្តិចក្នុងបំពង់.កបែបហួសចិត្ត។និយាយគ្នាតាមសម្រួល?ងាយពេកហើយនាងបានធ្វើបាបចិត្តរបស់គេនឹងថេហ្យុងាខ្លាំងណាស់រឿងអីត្រូវនិយាយគ្នាដោយវិធីងាយៗទៅ។
«ដោះលែងនាងហើយយើងទទួលបានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះមកវិញ?»នាយខ្ចឹបមាត់ធ្វើជាសួរធ្វើដូចមនុស្សភ្លើមិនយល់ពីអ្វីស្របពេលម្រាមដៃវែងសណ្តោងចាប់ផ្ងើយចង្កាស្រួចស្រីស្រស់ងើបឡើងមើលមកខ្លួនចំៗ។
«អ្ហឹកៗ...អ្វីដែលបងត្រូវការខ្ញុំយល់ព្រមទាំងអស់អោយតែបងដោះលែងខ្ញុំ»សម្តីញ័រវាចាចេញពីបបូរមាត់តូចគ្រៀមស្វិតព្រោះភាពត្រជាក់ទៅកាន់បុរសខ្លួនកំពុងអោបជើងជាប់។តាំងពីតូចដល់ធំនាងមិនធ្លាប់លន់តួអង្វរអ្នកណាទេជុងហ្គុកគឺជាមនុស្សទីមួយហើយដែលធ្វើអោយនាងចេះខ្លាចចេះភ័យនឹងចេះលន់តួសុំក្តីស្រណោះ។
«បើអ៊ីចឹងសុំទោសផងយើងដោះលែងនាងមិនបានទេ»
«ហេ..ហេតុអីទៅ?»
«ព្រោះអ្វីដែលចង់បានគឺជីវិតរបស់នាង»នៅចុងប្រយោគផ្ទៃមុខសង្ហារដែលតែងតែខាបយកប្រលឹងស្រីៗអោយលង់ទោទន់បាក់ចិត្តស្រលាញ់រាប់មិនអស់ក៏ញោចស្នាមញញឹមចុងមាត់ឌឺថែមទៀត។
«បង...អ្ហឹក..អូនអង្វរទៅចុះណាបងមានរឿងអីបងខឹងអីបងប្រាប់អូនអោយបានដឹងផងបងកុំសម្លាប់អូនអីណា»រ៉ូសសម្តែងទឹកមុខភ័យខ្លួនចាប់ញ័រចំប្រប់ម្តងទៀតពេលស្តាប់សម្តីជុងហ្គុកចប់។ដៃដែលអោបជើងរាងក្រាសទាំងគូរបានដកចេញមកវិញយឺតៗប្តូរមកជាលើកប្រណមសំពះទួញសោកអង្វរសុំជីវិតម្តង។
«ហ្ហឹស-ខុសអ្វីមែនទេ?នាងចង់ដឹងណាស់ឬ?បានចាំយើងបង្ហាញអោយនាងឃើញ»ស្រដីចប់រាងក្រាសក៏ដើរសម្តៅទៅរកតុមានកុំព្យូទ័រមួយរួចយកក្លីបដែលគេទទួលបានពីប្អូនស្រីរបស់ហ្វារីតមកបញ្ជូលក្នុងកុំព្យូរទ័រចាក់បង្ហាញគ្រប់យ៉ាងអោយនាងមើលពេញៗភ្នែកកុំអោយនាងធ្វើពើជាមិនដឹងរឿងអ្វីទៀត។
«នាងមើលទៅមើលហើយនាងនឹងដឹងថានាងខុសអី»ជុងហ្គុកស្ទុះមួយវឹបលឿនដូចរន្ទះចូលទៅបោចសក់រ៉ូសអូសក្បាលរបស់នាងត្រម៉ាត់ត្រមែងអោយមកមើលវីឌីដូគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងក្លីប។
«អូយ..អ្ហឹកៗ...បងហ្គុក..អូន.ឈឺ..អ្ហឹកៗ..»នាងមើលបណ្តើរយំបណ្តើរដៃក៏ប្រឹងចាប់ប្រលេះដៃជុងហ្គុកពីសក់ក្បាលរបស់ខ្លួនឯងដែរ។នាងយំមិនមែនព្រោះឈឺតែយំព្រោះដឹងខ្លួនច្បាស់ថាមិនរួចខ្លួនទេព្រោះពេលនេះជុងហ្គុកបានដឹងការពិតអស់ទៅហើយ។
ផាំង!!
«អូយ..»សម្លេងថ្ងូរដោយក្តីឈឺចាប់លាន់សន្ធឹកឡើងពេញបន្ទប់ក្រោយត្រូវជុងហ្គុកចាប់បោកក្បាលជាមួយនឹងជ្រុងតុរហូតទាល់តែបែកហូរឈាមចេញមក។រាងក្រាសឈរញញឹមនៅពេលបានឃើញឈាមស្រស់ៗហូរចេញពីមនុស្សស្រីថោកទាបដូចជារ៉ូស គេគ្មានអារម្មណ៍ថាអាណិតមានតែអារម្មណ៍ខឹងស្អប់នឹងសមចិត្តបំផុតពេលបានធ្វើបាបនាងបែបនេះ។
«នាងធ្វើអ្វីដាក់ថេហ្យុងខ្លះយលងក៏ធ្វើបែបនឡដាក់នាងដូចគ្នា»ជុងហ្គុកនិយាយទាំងញញឹមមុននឹងដើរទៅបើកទ្វារហៅកូនចៅបួនប្រាំនាក់របស់គេអោយនាំពួកប្រុសលក់ខ្លួនក្នុងបារដែលនាយជួលអោយចូលមក។មិនបាច់ប្រាប់ក៏អាចទាយដឹងដែរថាជុងហ្គុកជួលពួកមនុស្សប្រុសនេះមកធ្វើអ្វី។
«ទាំងអស់15នាក់ចៅហ្វាយ»កូនចៅរបស់នាយបានប្រាប់ចំនួនមនុស្សដែលជួលមកសរុបទាំងអស់គឺ15នាក់គ្រប់ចំនួនតាមការបញ្ជារបស់នាយ។
«ល្អណាស់»ជុងហ្គុកថាចប់ក៏ងាកមកមើលមុខរ៉ូសដែលអង្គុយយំសសឹកក្រវីក្បាលផ្ទៃមុខក៏ដាបដោយឈាមក្រហមច្រាល។
«ចាត់ការទៅនៅឈរមើលដល់ណាទៀត?»ឃើញឈរសម្លឹងមើលយូរហើយមិនចង់ចាំផ្តើមធ្វើរឿងសប្បាយៗទេ។ចាំទាល់តែជុងហ្គុកសម្លុតទើបពួកគេទាំងអស់ដើរចូលទៅរករ៉ូសព្រមគ្នាម្នាក់មាឌធំមាំទាំសាកសមជាបុរសពិតៗទាំងអស់ចំណែករ៉ូសវិញកាលបើបានឃើញបែបនេះហើយនាងបនព្យាយាមរត់គេចពីការធ្វើទារុណកម្មមួយនេះដែរតែរត់មិនផុតឡើយគ្នីគ្នារបស់ពួកគេបានស្ទាក់ចាប់នាងជាប់មិនអោយទៅណាបានឡើយ។
«អាយ..ចេញទៅកុំមកប៉ះយើង...អ្ហឹកៗ..បងហ្គុកអូនដឹងខុសហើយបង អត់ទោសអោយអូនផងទៅអូនមិនចង់អោយពួកគេមកប៉ះពាល់ខ្លួនប្រាណអូនទេ..អ្ហឹកៗ..អូនសុំអ្វរណាបងហ្គុក»នាងស្រែកដង្ហើយក្តែងៗសុំអង្វរម្តងហើយម្តងហើយទៀតក្រែងជុងហ្គុកចិត្តទន់ព្រមដោះលែងអោយរួចផុតពីការដាក់ទោសយ៉ាងព្រៃផ្សៃបែបនេះតែថា÷
«ទេ យើងនឹងអោយនាងសងរាល់ការឈឺចាប់ទាំងអស់ដែលនាងធ្លាប់ធ្វើដាក់មនុស្សដែលយើងស្រលាញ់នាងអោយប្រុសស្នេហ៍របស់នាងបំពានរាងកាយថេហ្យុងយើងក៏អោយពួកវានេះបំពានរាងកាយនាងបំផ្លាញនាងអោយអស់ក្នុងយប់នេះ»នាយកំហគខ្លាំងៗដាក់រ៉ូសគុំនុំមួយនេះមិនអាចអាធ្យាស្រ័យទេដាច់ខាតត្រូវតែសងសឹក។
«អត់ទេ..ចេញទៅ..អ្ហឺៗៗ»ពេលនេះរាងកាយរបស់នាងគឺទទេស្អាតគ្មានអ្វីបិទបាំងទេចំណែកឯពួកប្រុសៗទាំងអស់នោះក៏នាំគ្នាអោបថើបខាំបឺតជញ្ជក់គ្រប់សព្វកន្លែងនៅលើសងខ្លួនរបស់នាងមិនអោយចន្លោះ។រ៉ូសនាងឈឺចិត្តជាខ្លាំងនៅពេលមនុស្សប្រុសជាច្រើនកំពុងលុកលុយបំពានរាងកាយនាងយ៉ាងប្រហើន។នាងខាំមាត់ខាំធ្មេញស្រែកយំខ្លាំងៗតាមអារម្មណ៍ឈឺចាប់ដែលមាននៅពេលនេះ។
សង្រ្គាមក្តៅសាច់ក៏បានចាប់ផ្តើមឡើងពីមួយទឹកទៅមួយទឹកមនុស្សស្រីខ្លួនតូចមួយត្រូវមនុស្សប្រុសជាច្រើននាក់ធ្វើរឿងនោះដដែលជាច្រើនផ្លាស់ប្តូរគ្នាម្តងម្នាក់ៗរហូតដល់រ៉ូសដេកសន្លប់ក្នុងសភាពមើលមិនយល់។រាងកាយធ្លាប់ស្រស់ស្អាតប្រែជាជាំខៀវប្រហមដុំៗមុខវិញក៏ហើបព្រោះតែត្រូវបានមនុស្សប្រុសទាំងនោះវាយវាត់នៅពេលដែលនាងស្រែកយំស្រែកឃាត់ពួកគេអោយបញ្ឈប់សកម្មភាព។
«បានហើយ»ឃើញថារ៉ូសនាងសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងទៅហើយអោយពួកគេបន្តវាក៏មិនសប្បាយមើលទៀតដែរទើបស្រែកឃាត់អោយឈប់នឹងលើកដៃជាសញ្ញាអោយពួកគេចេញទៅអោយអស់។
«......»ក្រុមមនុស្សប្រុសទាំងនោះក៏រហ័សស្លៀកពាក់រៀបចំខ្លួនឡើងវិញនឹងចេញទៅយ៉ាងលឿនតាមបញ្ជាជុងហ្គុកមិនអាចជំទាស់ទេ។
ក្នុងបន្ទប់នេះនៅសល់តែជុងហ្គុកនឹងរ៉ូសកំពុងដេកទាំងាកយអាក្រាតក្រោមសភាពរាងកាយគ្របដណ្តប់ទៅដោយក្លិនឆ្អេះឆ្អាប....
«យើងធ្លាប់ដាស់តឿននាងហើយកុំអោយប៉ះពាល់មនុស្សរបស់យើងតែនាងមិនស្តាប់ខ្លួនឯងនោះទេ»គេយកអាវធំមួយមកបោះគ្របបិទបាំងរាងកាយអាក្រាតនោះរួចក៏ពោលឡើង។តាំងពីដើមមកគេបាននិយាយជារឿយៗហាមជានិច្ចកុំប៉ះពាល់ថេហ្យុងតែនាងមិនស្តាប់នៅតែហ៊ានលបលួចបង្កបញ្ហាអោយគេយល់ច្រឡំលើថេហ្យុងធ្វើបាបថេហ្យុងជិតស្លាប់ហើយថែមទាំងអោយគេយកថេហ្យុងទៅសម្លាប់ចោលទៀតតើអោយគេព្រមអត់ទោសអោយនាងបានយ៉ាងមិចទៅ?
«ឆាប់ដឹងខ្លួនឡើងហ្គេមនៅមិនទាន់ចប់ទេខ្ញុំនៅមានទារុណកម្មច្រើនទៀតណាស់សម្រាប់នាង»ពេលនេះហត់ហើយគេសុំសម្រាកសិនចាំពេលនាងដឹងខ្លួនគេនឹងរៀបចំឆុតឆាកធំតែម្តង។ហ្គេមក្រោយនេះមានគ្រប់រសជាតិគេនឹងធ្វើអោយនាងស្លាប់យ៉ាងវេតនាបំផុត។
........
ភូមិគ្រឹះវីលៀម
នៅក្នុងបន្ទប់ធំទូលាយមានតែសម្លេងថ្ងូររហឹមរបស់មនុស្សពីរនាក់ដែលពួកគេទាំងពីរកំពុងនាំគ្នាជិះសេះប្រលែងដៃទៅលែងនៅឋានសួគ៌....
«អឹស្ហ៌ៗ..សឺត..ថ្នមៗបានទេបងខ្វាងយ៉ុងខ្ញុំឈឺ»ឃីយ៉ូដេកថ្ងូររងូវៗស្របពេលតំបន់ពិសេសត្រូវបានកូនដង្កូវពិសរបស់ខ្វាងយ៉ុងអុកលុកបុកម្និញក្នុងខ្លួនរបស់គេញាប់ស្អេកខ្លាំងគេឈឺឡើងហូរទឹកភ្នែកទៅហើយ។
«អាស្ហ៎..អាស្ហ៎...ស្រួលណាស់ឃី បងមិនអាចបញ្ឈប់ចលនាលឿនរបស់បងបានទេ»ខ្វាយ៉ុងងើយក្បាលថ្ងូររហ្ហឹសយ៉ាងសមចិត្តស្រពេលចង្កេះបាវខ្សាច់របស់ខ្លួនធ្វើចលនាលឿនៗមិនបង្អន់តាមការសុំអ្នកនៅខាងក្រោមទ្រូងឡើយ។
«អាស្ហ៎ៗៗ....អ្ហឹកៗ..ឈឺណាស់..អាប្រកាច់..អាស្ហ៎»

ជេមួយសូន្យកុំចង់ហក់😊