💐ភ្លើងស្នេហ៍អន្ទាក់កម្ម💐

ភាគទី25:អ្នកធ្វើអោយខ្ញុំអស់សង្ឃឹមខ្លាំងណាស់!!!

«កុំអោយដូចអ្វីដែលពូគិតទៅចុះថេហ៍ព្រោះពូមិនអាចទទួលយកបានទេបើអូនធ្វើរឿងបែបនោះ»មាត់និយាយខណៈជើងមាំទាំងគូបោះពួយលឿនស្លេវដើរចូលទៅក្នុងសណ្ឋាគារតាមដានក្មួយជាទីស្រលាញ់នឹងមនុស្សប្លែកមុខនោះ។
.......
ងាកមកមើលថេហ្យុងវិញពេលនេះគេកំពុងតែត្រូវហ្វារីតបោកនាំយកមកបន្ទប់មួយដែលនៅជាន់ទីពីរ។ថេហ្យុងដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទាំងមានអារម្មណ៍មិនស្រួលនឹងចាប់ផ្តើមភ័យខ្លាចៗថាហ្វារីតនឹងធ្វើអ្វីមិនគប្បីមកលើគេ។
ក្រឹប!!!
«លោកធ្វើអី?»ថេហ្យុងភ្ញាក់កន្ត្រាក់ខ្លួនស្របពេលដែលទ្វារត្រូវបានបិទហើយហ្វារីតចេះតែដើរចូលមករកខ្លួនរហូត។
«ធ្វើអី?-ហ្ហឹស-ល្ងង់ខ្លាំងណាស់ប៉ុណ្ណឹងហើយនៅមើលមិនដឹងថាយើងបោកឯងយកមករំលោភទៀតមែនទេ?»ហ្វារីតញញឹមខិលនឹកហួសចិត្តនឹងថេហ្យុង។ល្ងង់អីក៏ល្ងង់យ៉ាងនេះប៉ុណ្ណឹងហើយនៅមិនដឹងទៀតថាគេកំពុងមានបំណងអាក្រក់ចំពោះខ្លួនទៀតឬ?
«កុំធ្វើអីយើងណាឯងចង់បានអីយើងអោយឯងទាំងអស់ដោះលេងយើងទៅ»ចង់បានអ្វីគេព្រមអោយទាំងអស់សុំតែម្យ៉ាងដោះលេងគេទៅគេខ្លាចណាស់គេមិនចង់អោយអ្នកណាមកប៉ះពាល់ខ្លួនប្រាណរបស់គេក្រៅពីជុងហ្គុកឡើយ។
«តែយើងចង់បានឯងមកធ្វើជារបស់យើង»និយាយចប់ហ្វារីតក៏ទាញថេហ្យុងមកថើបញីញក់លើថ្ពាល់អូសរហូតដល់បបូរមាត់ទន់រលោងមានមន្តស្នេហ៍នាយថើបបឺតក្រេបយកជាតិផ្អែមដោយសេចក្តីស្រេកឃ្លានចំណែកអ្នកដែលត្រូវគេបំពានរាងកាយខំប្រឹងប្រើកម្លាំងដែលក្នុងខ្លួនមានរុញច្រានបុរសគម្រក់ម្នាក់នេះអោយចេញឆ្ងាយតែដូចជាមិនបានផលសោះព្រោះគេហាក់មិនឈឺស្កៀបឬរង្គោះរង្កើខ្លួនអីបន្តិចសោះ។
ផឹប!!!
រាងកាយមនុស្សពីនាក់ដួលទៅលើពូករមូលចូលគ្នាសឹងតែក្លាយទៅជារាងកាយតែមួយ។ហ្វារីតក្តោបដៃថេហ្យុងសង្កត់ទៅលើក្បាលមុននឹងប្រើដៃម្ខាងទៀតចាប់ហែងសម្លៀកបំពាក់ថេហ្យុងចេញអស់នៅពេលនេះរាងកាយខាងរបស់ថេហ្យុងគឺទទេស្អាតបង្ហាញសាច់ទ្រូងស.ខ្ចីនឹងឈើពីរគ្រាប់ពណ៍ផ្កាឈូកស្រាលពេញៗភ្នែករបស់ហ្វារីតធ្វើអោយគេចង់នេបនិតប្រលែងជាមួយវាយ៉ាងខ្លាំងដល់ថ្នាក់ទប់ចិត្តមិនបានទើបរហ័សអោនមុខជ្រុបនឹងទ្រូងស.រលោងស្រិលរបស់ថេហ្យុងថែលថើបបោសអង្អែលនឹងបានខាំបង្កអោយមានស្នាមធ្មេញជាប់នៅលើដើមទ្រូងខាងឆ្វេងផងដែរ។
«អាយ-លេងយើង..អ្ហឹក...លេងយើងអាចង្រៃអាឆ្កួតកាម...អ្ហឹក..អាយ»ថេហ្យុងប្រឹងរើបម្រាសទាំងគ្មានកម្លាំងក្នុងខ្លួនសោះគេស្រែកយំដោយក្តីឈឺចាប់នៅពេលដែលមានមនុស្សប្រុសមិនសូម្បីតែធ្លាប់ស្គាល់គ្នាសោះមកលូកលាន់បំពានរាងកាយរបស់គេបែបនេះ។គេឈឺណាស់មិនមែនឈឺរាងកាយប៉ុន្តែឈឺចិត្តទៅវិញទេដែលមិនអាចថែរក្សាខ្លួនប្រាណរបស់ខ្លួនឯងបានចំជាមនុស្សដែលអន់បំផុតពិតមែន។
«ឈប់ស្រែកទៅទុកសម្លេងថ្ងូរអោយយើងស្តាប់ល្អជាង»នាយងើយមុខមកនិយាយជាមួយថេហ្យុងហើយចាប់ផ្តើមដោះសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនចេញឆ្លៀតឱកាសនេះថេហ្យុងក៏ធាក់ហ្វារីតមួយជើងរួចស្រវាចុះពីគ្រែដើម្បីរត់ទៅតាមនុស្សអោយជួយ÷
ឌឹប*
មួយជើងកណ្តាលដើមទ្រូងធ្វើអោយហ្វារីតធ្លាក់ពីលើតែគេគ្មានបញ្ហារអ្វីនោះទេទើបប្រញប់ស្ទុះងើបទៅចាប់ទាញថេហ្យុងដែលកំពុងរៀបនឹងបើកទ្វាររត់ចេញទៅក្រៅមកវិញរួចក៏បានដាល់ពោះថេហ្យុងមួយដៃធ្វើអោយថេហ្យុងចុកឆ្អល់ដល់ថ្នាក់ទន់ខ្លួនល្អូកដួលទៅឥដ្ឋការ៉ូមួយទំហឹង÷
«អូយ..អ្ហឹកៗ...ចុកពោះណាស់..អ្ហឹក..ពូៗនៅទីណាមកជួយថេហ៍ផង»ពេលនេះគេមិនអាចជួយខ្លួនឯងបានទេអ្វីដែលនឹកឃើញគឺមានតែជុងហ្គុកប៉ុណ្ណោះ។គេដេកក្តោបពោះដង្ហើយហៅពូសម្លាញ់ចិត្តអោយមកជួយទឹកភ្នែកក៏ហូរមកសស្រាក់សស្រាំជោគផែនថ្ពាល់ក្រពុំទាំងសងខាងភ្នែកក៏ហើបក្រហមជាំអស់។
«មកនេះ..!!!»មិនខ្វល់ថាថេហ្យុងកំពុងតែឈឺហ្វារីតបានចាប់បោចសក់ថេហ្យុងអូសបញ្ចាសមកដាក់លើគ្រែមុននឹងឡើងទ្រោបពីលើរាងតូចហើយក៏បំពានរាងកាយរបស់ថេហ្យុងតាមចិត្ត។គេថើបគេខាំហើយពេលនោះក៏បម្រុងនឹងចាត់ការថេហ្យុងទៅហើយស្រាប់តែ÷
*ក្រាក!!!
សម្លេងទ្វារបើកឡើងមកបង្ហាញអោយឃើញកាយក្រាសកំពុងតែឈរសម្លឹងមើលទៅពួកគេដោយក្រសែភ្នែកមុតស្រួចមិនអាចវាស់ស្មានបាន។
«ថេហ្យុង!!!»បេះដូងរបស់គេហាក់លេងដើរស្របពេលរេក្រសែភ្នែកឃើញមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ថ្នាក់ថ្នមចញ្ចឹមមើលថែរាល់ថ្ងៃកំពុងតែដេកអោយគេធ្វើរឿងស្មោគគ្រោកដោយមិនប្រកែកសូម្បីមួយម៉ាត់។
«ពូ..ជួយថេហ៍ផង»ថេហ្យុងប្រមូលកម្លាំងដែលខ្លួនមានទាំងប៉ុន្មានក្រោកហៅអ្នកដែលកំពុងឈរមើលមកខ្លួនអោយជួយទាំងមិនដឹងថាគេកំពុងតែខឹងស្អប់ចំពោះខ្លួនព្រោះតែការយល់ច្រឡំនៅពេលនេះ។
«ជួយ?ជួយបំពេញក្តីសុខអោយឯងមែនទេ?»នាយញញឹមចុងមាត់បោះសំណួរទៅកាន់ថេហ្យុងធ្វើអោយរាងតូចមិនយល់ក៏ប្រញាប់រុញហ្វារីតចេញហើយចុះពីគ្រែដើរទាំងយកដៃក្តោបពោះជាប់មករកជុងហ្គុក÷
«ពូនិយាយអី?ពូមិនឃើញថាគេ-»
«បានហើយឈប់និយាយទៅ»មិនអោយថេហ្យុងនិយាយចប់នាយរហ័សស្រែកមួយទំហឹងរហូតច្រាលទឹកភ្នែកចេញមក។ដឹងទេគេឈឺប៉ុណ្ណាមនុស្សដែលគេហួងហែងមិនអោយអ្នកណាប៉ះពាល់មនុស្សដែលគេស្រលាញ់តាមចិត្តគ្រប់យ៉ាងមិនដែលទាស់បែរជាមកធ្វើរឿងអត់កេរ្តិ៍ខ្មាស់ជាមួយអ្នកណាក៏មិនដឹងតើអោយគេទប់កំហឹងបានយ៉ាងមិច?
«ពូ!!!!»ថេហ្យុងងើយសម្លឹកមុខជុងហ្គុកហើបបបូរមាត់ដែលមានស្នាមដាច់រលាត់តិចៗហៅសព្វនាមមនុស្សចំពោះមុខ។ហេតុអីមិនអោយគេនិយាយ?ហេតុអីក៏ស្រែកដាក់គេ?គេកំពុងតែចង់ប្រាប់ថាមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះបានធ្វើបាបរាងកាយគេកំពុងតែបំពានលូកលាន់ធ្វើបាបគេៗចង់អោយអ្នកជួយតែហេតុអ្វីក៏មិនអោយគេនិយាយទៅវិញ?
«យ៉ាងមិចដេកជាមួយប្រុសម្នាក់មិនឆ្អែតចង់ដេកជាមួយយើងម្នាក់ទៀតមែនទេ?»
ក្តុក!!!!
បេះដូងរបស់ថេហ្យុងធ្លាក់ចុះដល់ចុងជើងស្របពេលបានស្តាប់លឺសម្តីរបស់មនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ស្មើជីវិត។អណ្តាតក្នុងមាត់ហាក់រឹងអស់ក្រលាស់តប.តមិនបានដឹងត្រឹមថាក្នុងចិត្តពេលនេះគឺឈឺៗដូចមានរបស់មុតស្រួចមកចាក់ទម្លុះបេះដូងរបស់គេអោយខ្ទិចខ្ទាំរួចបោះទៅអោយឆ្កែស៊ីយ៉ាងអញ្ចឹង។
«ហេតុអ្វីក៏អូនក្បត់បងថេហ៍?»ដៃមាំក្រសោបស្មាស្តើងអង្រួនខ្លាំងៗស្រែកសួរទាំងទឹកភ្នែកហូររហាម។ថេហ្យុងឃើញបែបនេះទើបដឹងថាជុងហ្គុកកំពុងតែយល់ច្រឡំមកលើខ្លួនគិតថាខ្លួនមានចិត្តផិតក្បត់នឹងគេទើបប្រញាប់និយាយបកស្រាយ÷
«ពូយល់ច្រឡំហើយថេហ៍មិនបានក្បត់នឹងពូទេ..អ្ហឹកៗ..ថេហ៍ត្រូវគេបោកយកមករំលោភគេធ្វើបាបថេហ៍..អ្ហឹកៗ..ពូមើលនេះទៅគេវៃថេហ៍ពូឃើញទេ?អ្ហឹកៗ...»ថេហ្យុងនិយាយព្រមទាំងបង្ហាញស្នាមដែលហ្វារីតបានវៃមកលើខ្លួនប៉ុន្តែជុងហ្គុកមិនជឿថែមស្រែកសម្លុតទៅថេហ្យុងវិញទៀត÷
«បានហើយថេហ៍បងឃើញផ្ទាល់ភ្នែកថាអូនឡើងឡានមកជាមួយគេអូនបណ្តើគ្នាជាមួយគេមកដល់ទីនេះអូនគិតថាបងភ្លើណាស់មែនទេ?»
«គេប្រាប់អូនថាជូនអូនទៅរកពូទើបអូនព្រមមកជាមួយគេ?»
«ហេៗ-អូនសម្លាញ់អូនកំពុងតែកុហកហើយអូនប្រាប់ថាចង់សប្បាយធុញជាមួយនឹងមនុស្សចាស់ហើយក៏ខលហៅបងអោយទៅទទួលម្តេចពេលនេះអូនមកចោទប្រកាន់បងទៅវិញ?»ហ្វារីតនិយាយពន្លើសការពិតបំណងអោយជុងហ្គុកបានលឺកាន់តែខឹងនឹងថេហ្យុងហើយវាពិតជាបានផលពិតមែនជុងហ្គុកងាកមុខមកសម្លឹងថេហ្យុងដោយកែវភ្នែកកំណាចនឹងភាពទទេស្អាតហាក់ដូចក្នុងចិត្តរបស់គេនៅពេលនេះលេងមានវត្តមានរបស់ថេហ្យុងនៅក្នុងចិត្តទៀតហើយ។
«អ្នកធ្វើអោយខ្ញុំអស់សង្ឃឹមខ្លាំងណាស់»និយាយចប់ក៏ដើរចេញទៅបាត់មិនខ្វល់ពីថេហ្យុងដែលឈរគាំងថ្មឹងសម្រក់ទឹកភ្នែកដោយក្តីឈឺចាប់បំផុតនៅពេលដែលជុងហ្គុកនិយាយពាក្យនេះដាក់ខ្លួន។ហេតុអ្វីក៏មិនជឿគេ?ហេតុអ្វីក៏ជឿអ្នកផ្សេងទៅវិញ?ប្រាប់ហើយបកស្រាយហើយថាចាញ់បោកគេទេម្តេចមិនព្រមជឿជាក់លើគេសោះអញ្ចឹង?ហេតុអីគិតថាគេក្បត់?ដឹងទេថាគេឈឺស្ពឹកពេញបេះដូងអស់ទៅហើយ។
«ពូស្តាប់ថេហ៍បកស្រាយសិនកុំទាន់ទៅអី»ពេលភ្ញាក់ស្មារតីពីភ្លឹកវិញថេហ្យុងក៏ប្រញាប់ស្រវារើសអាវយករហែកដេកដាចនៅលើការ៉ូមកពាក់ហើយក៏រត់តាមជុងហ្គុកពីក្រោយស្រែកអង្វរអោយគេឈប់ហើយស្តាប់ពាក្យបកស្រាយរបស់គេសិនកុំទាន់យល់ខុសលើគេបែបនឹងបានទេ?គេមិនបានក្បត់គេមិនដែលមានចិត្តថាចង់គេចកែមានអ្នកណាផ្សេងក្រៅពីរូបនាយឡើយ។
«ហ្ហឹស-ហ្ហឹសៗ...ហ្ហើយ..គុនមួយនេះសប្បាយមើលណាស់»ហ្វារីតផ្អែកខ្នងនឹងក្បាលគ្រែលើកជើងកងអន្ទាក់ខ្លាអង្រួនតិចៗហើយក៏សើចព្រោះផែនការរបស់គេជោគជ័យហើយ។មិនបាច់សម្លាប់នាំតែជាប់ទោសគ្រាន់តែលេងល្បិចបន្តិចពួកគេក៏ត្រូវរស់វេតនាជាងស្លាប់ព្រោះតែភាពយល់ច្រឡំនោះអី។
.........
ចុះមកដល់ចំណតឡានរាងក្រាសក៏បើកឡានចេញទៅបាត់ដោយមានថេហ្យុងរត់តាមគោះកញ្ចក់ឡានមិនព្រមឈប់÷
«ពូ..បើកទ្វារចុះមកស្តាប់ថេហ៍បកស្រាយសិនមក..អ្ហឹកៗ..ពូ..ពូឈប់សិន»ថេហ្យុងគោះកញ្ចក់ឡានចង់បែកដៃទៅហើយតែមើលអ្នកនៅខាងនៅចុះគេមិនគិតអាណិតឬក៏ខាកញ្ចក់បង្អន់ចុះអោយរាងតូចបានបកស្រាយឡើយមានតែប្រឹងជាន់ហ្គែ៊ឡានបើកទៅមុខថែមទៀត។តែថេហ្យុងមិនព្រមចុះចាញ់គេរត់តាមឡានរបស់ជុងហ្គុកពីក្រោយជាប់រហូតមិនព្រមឈប់រត់ទាល់តែខ្សោះកម្លាំងជំពប់ជើងដួលកណ្តាលផ្លូវស្ងាត់ជ្រងំតែម្នាក់ឯង÷
*ព្រូស!!!!
«អួយ!!អ្ហឹកៗ...»សម្លេងស្រែកព្រោះការឈឺចាប់បានបន្លឺឡើងចេញពីក្រអូបមាត់របស់រាងតូចតែចង់ប្រាប់ថាវាមិនឈឺខ្លាំងស្មើនឹងចិត្តរបស់គេកំពុងឈឺនៅពេលនេះទេ។ដៃជើងចាប់ផ្តើមគ្មានកម្លាំងអស់សង្ឃឹមក្នុងការដើរទៅមុខបន្តទៀតហើយព្រោះអីមនុស្សដែលគេរំពឹងទុកថានឹងជឿជាក់លើគេពេលនេះគេបានទៅហើយគេទៅទាំងមិនស្រណោះសូម្បីតែបន្តិច។
«អ្ហឹកៗៗៗ...ទេវតាអើយហេតុអ្វីអ្នកធ្វើបាបខ្ញុំយ៉ាងនេះ?..អ្ហឹកៗៗ...អាយ...ឌឹបៗៗៗៗ»សើចលាយទឹកភ្នែកជាអារម្មណ៍ដែលពិបាកយល់។ឈឺដល់ថ្នាក់សើចជំនួសយំសើចកាន់តែខ្លាំងទឹកភ្នែកកាន់ហូរមកជ្រោកៗ។ថេហ្យុងអង្គុយស្រែកយំកណ្តាលផ្លូវតែម្នាក់ឯងយំផងស្រែកផងយំរហូតវង្វេងវង្វាន់ដល់ថ្នាក់យកក្បាលទៅបោកជាមួយថ្នល់គ្រួសបែកឈាមហូរហាចពេញផ្ទៃមុខ។ប៉ុន្តែសួរថាឈឺទេ?គេមុខជាឆ្លើយថា‹ឈឺមិនស្មើនឹងចិត្តរបស់ខ្ញុំពេលនេះឡើយ›។បេះដូងហាក់គាំងលេងលោតស្របពេលខ្លួនប្រាណទាំងមូលចាប់ផ្តើមសន្សឹមៗដួលដេកទៅលើថ្នល់ម្តងបន្តិចៗកែវភ្នែកមូលក្លំដក់ពេញដោយទឹកភ្នែកបើកសម្លឹងមើលទៅផ្ទៃមេឃជាលើកចុងក្រោយមុននឹងបិទជិតឈឹងមើលលេងឃើញអ្វីទាំងអស់ឃើញតែភាពខ្មៅងងឹតដែលហោះព័ទ្ធជុំវិញខ្លួននឹងសម្លេងសើចចំអកមកកាន់រូបគេ។
...........
រាត្រីកាលសែនកណ្តោចកណ្តែងក៏ឈានចូលមកដល់។យប់នេះប្លែកខុសពីយប់មុនប្លែកសូម្បីតែកន្លែងរស់នៅ។ថេហ្យុងបើកភ្នែកឡើងស្របកែវភ្នែកទាំងគូរេសម្លឹងមើលពីបរិវេណដែលគេកំពុងស្ថិតនៅ។គេមិនមែននៅកណ្តាលផ្លូវតែគេក្នុងបន្ទប់មួយដែលមានទំហំតូចគ្មានពន្លឺគ្រប់យ៉ាងនៅទីនេះគឺងងឹតមើលអ្វីក៏មិនឃើញជាហេតុធ្វើអោយថេហ្យុងចាប់ផ្តើមភ័យខ្លាចជាខ្លាំង÷
«អូយ..សឺត..ខ្ញុំនៅទីណា?»គេក្រោកអង្គុយផ្អែកខ្នងនឹងជញ្ជាំងបន្ទប់លើកដៃទប់ក្បាលដែលមានអារម្មណ៍ថាឈឺចុកពឺតតិចៗដោយសារតែមុខរបួសប៉ុន្តែរហឮបួសបានលាងនឹងបិទបង់បានយ៉ាងស្អាតធ្វើអោយកាន់តែចម្លែកចិត្តរឹតតែចង់ដឹងថាពេលនេះគេនៅទីណា?
ផឹប!!!
ភ្លើងបានបើកបំភ្លឺឡើងដោយដៃរបស់មនុស្សចំណូលថ្មីទើបនឹងដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់អម្បាញ់មិញនេះ។រាងក្រាសខ្ពស់សង្ហារឈរជ្រែងជើងស៊កដៃចូលហោប៉ាវខោប្រើក្រសែភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងមុខមនុស្សនៅចំពោះមុខឥតព្រិចមុននឹងដង្ហើយយហៅសព្វនាមរបស់គេដោយសម្លេងស្រាលខ្ញាក÷
«ពូ!!!!»

The Cuntine 💕

By: JINNA