" អា... ពុកៗ .. កុំលក់ខ្ញុំអី... ខ្ញុំសុំអង្វរពុកៗ... កុំលក់អី...ហិ ហិ.." ក្មេងប្រុសម្នាក់បានយំអង្វរបុរសដែលមាននាមជាឪពុក ដែលបានចាប់ចងខ្លួនប្រុងនិងយកទៅលក់នៅបន់ល្បែង
" ឯងល្មមសងគុណយើងវិញ យើងចិញ្ចឹមឯង18ឆ្នាំហើយ ខាត់អង្ករច្រើនណាស់.. ឥឡូវល្មមសងវិញហើយ ...មក មកនេះ.."
" អត់ទេពុក.. អត់ទេ...ហិហិ.." ក្មេងប្រុស
" មានរឿងអ្វីនិង ?? ធាន ចូលទៅមើលបន្តិចមើល.." លោកស្រីចន ឃើញមនុស្សកំពុងរោមមើលអ្វី
" ចា៎ លោកស្រី" អ៊ំធាន
" មានរឿងអី្វនិងអ្នក??" ធាន សួរអ្នកជិតនិង ព្រមទាំងអើតមើលទៅបុរសម្នាក់កំពុងចាប់ទាញក្មេងម្នាក់ចូលទៅក្នុងបន់ល្បែង
" គឺ ឪ និងណា ចង់យកកូនខ្លួនទៅលក់ តែកូនមិនចង់ និងណា៎ អ្នក.."
" ហើយ៎ ចុះអ្នកមានអ្នកណាជួយទេអី" ធាន ឃើញគ្មាននរណាហ៊ានទៅជួយទេ
" គ្មាននរណាជួយទេព្រោះជារឿងគ្រួសារគេនិង"
" អឹម អាណិតណាស់ មិនគួរមានឪចឹងសោះ.... អរគុណអ្នក" ធាន
" ចា៎ អ្នក"" លោកស្រីដឹងហើយ រឿងគឺ###### " ធាន បានមកប្រាប់ពីរឿងដែលបានដឹងមិននេះទៅប្រាប់លោកស្រីចន
" ហឹម...អាណិតក្មេងណាស់ ហានយើងចូលទៅនិយាយជាមួយគេសិននៅ" លោកស្រីចន
" ចា៎" ធាន
" ណែ៎.. កុំបង្ខំក្មេងអី បើគេមិនចង់ទៅនោះ" លោកស្រីចន
" លោកស្រីជានរណា..ហ៊ានមកចេះដឹងរឿងរ៉ាវគ្រួសារគេចឹង" ឪពុករបស់ក្មេង
" នេះជាលោកស្រីចន ប្រពន្ធលោកសេដ្ឋីចន" ធាន
" សេដ្ឋីវាយ៉ាងមិច... នេះរឿងគ្រួសារគេតើ"
" តែអ្នកបង្ខំគេមិនត្រូវទេ" លោកស្រីចន
" វាជាកូនខ្ញុំ ខ្ញុំចឹញ្ចឹមវាមិនអស់អង្ករច្រើនណាស់.. យកវាមកលក់ក៏គ្មានខុសដែរ"
" បើអ្នកចង់បានលុយណាស់លក់គេមកអោយខ្ញុំមក " លោកស្រីចន
" លោកស្រីហ៊ានអោយប៉ុន្មានទៅ??"
ESTÁS LEYENDO
និស្ស័យស្នេហ៏ : ពួកយើងជាគូ( ចប់ )
Romanceតើអ្នកជឿលើនិស្ស័យទេ? តើដោយសារតែនិស្ស័យ ទើបខ្ញុំបានឆ្លងទៅសម័យបុរាណបាន? ឬ ក៏ពួកយើងមានកម្មជាមួយគ្នា? "ប្រហែលជានិស្ស័យច្រើនជាង ទើបខ្ញុំបានឆ្លងទៅជួបមនុស្សខ្ញុំស្រលាញ់ ហិហិ..." ថេយ៉ុង "ចុះឯងដែលគិតទេថា ថ្ងៃណាមួយឯងមកសម័យបច្ចុប្បន្នវិញ ចុះគេទុកនៅណា?? ហើយឯងចង...
