+ ខុនដូរ
" ថេយ៍អូនចេញមកផ្ទះមុនមិចមិនប្រាប់បងផង" ជុងហ្គុក ពេលចេញពីធ្វើការ ក៏ទៅរកថេយ៍ដើម្បីទៅផ្ទះជាមួយគ្នា ដើម្បីសម្រួលទំនាក់ទំនងគេមកវិញ
" អូនចង់មកមុន" ថេយ៍កំពុងនៅផ្ទះបាយ
" ហើុយ... បងបានទិញអាហារមកខ្លះ មកញុាំជាមួយគ្នាមក" ជុងហ្គុកសម្រួលអារម្មណ៍មកវិញ ហើយរករឿងផ្សេងមកនិយាយ ជៀសវាងនិយាយរឿងឈ្លោះគ្នាទៀត
" បាទ អូនក៏ធ្វើម្ហូបខ្លះដែរ" ថេយ៍លើកម្ហូបដែលគេធ្វើមកដាក់លើកតុ ឯជុងហ្គុករៀនអាហារដែលគេយកមកដាក់ចាន
" នេះញុាំអានេះទៅ ម្ហូបអូនចូលចិត្ត" ជុងហ្គុកទិញសុទ្ធតែអារហារថេយ៍ចូលចិត្ត
" បងញុាំដែលទៅ " ការញុាំអាហារមួយពេលនេះពោរពេញទៅដោយការសោះកក្រោះ មួយៗមុខមិនរីកទេ
" ថេយ៍ពួកយើងនិយាយគ្មាសិនបានទេ" ជុងហ្គុកស្រែកហៅថេយ៍ ពេលឃើញថេយ៍រកឡើងទៅលើ
" និយាយមក" ថេយ៍មកអង្គុយជិតជុងហ្គុកនៅលើសាឡុង
" បងសុំទោស រឿងបងនិយាយខ្លាំងៗដាក់អូនថ្ងៃមិញ ដោយសារបងអន់ចិត្តដែលអូនប្រាប់អ្នកផ្សេងថាបងត្រឹមជាអ្នកវិនិយោគ មិនមែនប្រាប់គេថាពួកយើងជាសង្សារ បងប្រច័ណ្ឌអូននិងអ្នកនាងលីឡាដែលនិយាយគ្នាសប្បាយដោយមិនខ្វល់ពីបង ហើយ..." ជុងហ្គុកនិយាយអារម្មណ៍ក្នុងចិត្តមកទាំងអស់
" អូនក៏សុំទោសដែល" ថេយ៍ចាប់ផ្តើមយល់ពីអារម្មណ៍ជុងហ្គុក ពេលធ្វើការគេក៏គិតទង្វើគេមកវិញដែរ ថេយ៍ក៏ដឹងថាខ្លួនធ្វើខុសដែរ
" អូនមិនយល់ពីអារម្មណ៍បង ធ្វើអ្វីដោយមិនខ្វល់ពីអារម្មណ៍បង ធ្វើអោយបងឈឺចាប់ អូនសុំទោស" ថេយ៍ក៏អោនមុខនិយាយដែរ
" អត់ទេ អោយតែអូនយល់ពីបងទៅបានហើយ ពួកយើងត្រូវគ្នាវិញណា" ជុងហ្គុកចាប់ដៃថេយ៍
" អឹម.. ត្រូវគ្នាវិញ ពួកយើងត្រូវគ្នាវិញ " ថេយ៍ក៏ចាប់អោបជុងហ្គុកតែម្តង ពេលនេះពួកគេត្រូវគ្នាវិញហើយ
" បើលើកក្រោយមានរឿងអ្វី ត្រូវតែស្តាប់គ្នា និងនិយាយគ្នាណា បងមិនស្ងប់ចិត្តទេពេលអូនមិននិយាយរកបងនោះ បងខ្លាចអូនខឹងបងណាស់ ទើបបន់អោយតែដល់ម៉ោងចេញពីធ្វើការ អាចនិងនិយាយជាមួយអូន តែទៅដល់មិនឃើញអូន បងស្មានតែអូននៅខឹងបង ទើបបងទៅទិញម្ហូបយកមកលួងអូន" ជុងហ្គុកចង់និយាយរឿងក្នុងចិត្តអោយអស់
YOU ARE READING
និស្ស័យស្នេហ៏ : ពួកយើងជាគូ( ចប់ )
Romanceតើអ្នកជឿលើនិស្ស័យទេ? តើដោយសារតែនិស្ស័យ ទើបខ្ញុំបានឆ្លងទៅសម័យបុរាណបាន? ឬ ក៏ពួកយើងមានកម្មជាមួយគ្នា? "ប្រហែលជានិស្ស័យច្រើនជាង ទើបខ្ញុំបានឆ្លងទៅជួបមនុស្សខ្ញុំស្រលាញ់ ហិហិ..." ថេយ៉ុង "ចុះឯងដែលគិតទេថា ថ្ងៃណាមួយឯងមកសម័យបច្ចុប្បន្នវិញ ចុះគេទុកនៅណា?? ហើយឯងចង...
