+ ភូមិគ្រិះវ៉ាង
សភាពជីអាគឺត្រឡប់មកវិញហើយ គឺសភាពដែលគិតតែពីធ្វើការ ទៅមើលការងារ ញុំបាយ និងគេង ជីវិតរបស់នាយគឺមិនត្រូវការស្រីទេ គឺនាយមើលមិនចូល ។ ឯពេលខ្លះនាយក៏មកមើលលោកវ៉ាង លោកវ៉ាងបានមកនៅភូមិគ្រិះវិញហើយ តែគាត់នៅព្យាបាលដោយថ្នាំនៅឡើយ
" លោកប៉ាពិសារបាយហើយមែនទេ??"ជីអាចូលមកមើលលោកវ៉ាង
" អឹម ... ប៉ាញុំហើយៗ ឯងញុំបាយហើយនៅ បើនៅទេញុំអោយហើយសិនទៅ ឯងកុំខំធ្វើការពេក មើលចុះឥឡូវឯងស្គមណាស់ "លោកវ៉ាង គាត់ក៏ដឹងថាជីអាជួបរឿងអ្វីដែរ
" មិនអីទេ ខ្ញុំមិនទាន់ឃ្លានទេ បើឃ្លានខ្ញុំនិងញុំ"ជីអាញញឹមបន្តិច នាយក៏មិនចង់អោយលោកវ៉ាងពិបាកចិត្តដែរ
" បើមានរឿងអ្វីមិនសប្បាយចិត្តអាចប្រាប់ប៉ាបាន ទោះមិនអាចដោះស្រាយបាន ក៏អាចអោយឯងនិយាយបានធូរចិត្តដែរ "លោកវ៉ាង
" ខ្ញុំនឹកគេណាស់ "ជីអានិយាយដោយអោនមុខ ពេលនឹកដល់ស៊ូសាននាយពិបាកចិត្តណាស់
" ស៊ូសានមែនទេ?? ពិបាកដែរគេរៀបការហើយនឹង " លោកវ៉ាង
" ខ្ញុំដឹង តែខ្ញុំកាត់ចិត្តពីគេមិនដាច់ទេ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើមិចទៅ លោកប៉ា?"ជីអា
" ឯងកាត់ចិត្តទៅ អាចថាពួកឯងមិនមែនគូរក៏ថាបាន " លោកវ៉ាង
" លោកប៉ា.. ហឹកៗ .. ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់... "ជីអាចូលទៅអោបលោកវ៉ាង នាយជិតនរណាម្នាក់ដែលនាយអាចយំនិយាយរៀបរាប់រឿងក្នុងចិត្ត
" យំទៅ នរណាថាកូនប្រុសយំមិនបាន យំហើយត្រូវគិតរឿងល្អមកវិញ "លោកវ៉ាងមិនដឹងត្រូវធ្វើយ៉ាងមិចមានតែអោយជីអាយំមក ទុកអោយគាត់លួងលោម គាត់មិនដែលឃើញជីអាបែបនិងទេ
" គេងចុះ ងើបឡើង អ្វីៗនិងល្អមកវិញហើយ " ជីអាយំមួយសន្ទុះក៏គេងលក់បាត់
" ស៊ូសាន បងមិនចង់បាត់បង់អូន ពួកយើងត្រូវគ្នាវិញទៅ បងសុំទោស " ជីអាគេងមមើមមាយ ស្រែកហៅឈ្មោះស៊ូសាន ឯលោកវ៉ាងបានត្រឹមតែមើលនិងស្តាប់ជីអានិយាយ
YOU ARE READING
និស្ស័យស្នេហ៏ : ពួកយើងជាគូ( ចប់ )
Romanceតើអ្នកជឿលើនិស្ស័យទេ? តើដោយសារតែនិស្ស័យ ទើបខ្ញុំបានឆ្លងទៅសម័យបុរាណបាន? ឬ ក៏ពួកយើងមានកម្មជាមួយគ្នា? "ប្រហែលជានិស្ស័យច្រើនជាង ទើបខ្ញុំបានឆ្លងទៅជួបមនុស្សខ្ញុំស្រលាញ់ ហិហិ..." ថេយ៉ុង "ចុះឯងដែលគិតទេថា ថ្ងៃណាមួយឯងមកសម័យបច្ចុប្បន្នវិញ ចុះគេទុកនៅណា?? ហើយឯងចង...
