🍑មន្តស្នេហ៍កំលោះពោះម៉ាយ🚬 ( ចប់ )

ភាគទី២១ ខ្ញុំចាំលោកបានគ្រប់ពេល

     បន្ទាប់ពីបញ្ចប់អាហារពេលព្រឹករួចរាល់ជុងហ្គុកក៏បានបន្តទៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ដែលនោះជាភ្ញៀវសំខាន់ព្រោះនាយគឺជាអ្នកអញ្ជើញគេមកដល់ផ្ទះតែម្ដង ។

     « ទីនេះធំណាស់ សាកសមជាកន្លែងឱ្យខ្ញុំរស់នៅនិងសោយសុខបំផុត » អាល្អិតថេយ៉ុនដែលអង្គុយរងចាំគេនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ខ្លួនគេអង្គុយមិនសុខមួយកន្លែង ព្រោះថាកំពុងតែឈ្លក់វង្វេងនិងពិភពមួយនេះ ទីនេះគឺស្រស់ស្អាត ធំទូលាយនិងប្រណីត គេកំពុងតែស្រមើស្រមៃថាខ្លួនឯងបានក្លាយជាម្ចាស់តូចនៃផ្ទះមួយនេះ និងរស់នៅទីនេះមានអ្នកបម្រើឆ្វេងស្ដាំ មានប្ដីជា
មហាសេដ្ឋី

     « ចាំយូរទេ? »

     « អស៎! លោកមកហើយហ្ហេស? មិនយូរអីទេ ឱ្យតែបានជួបលោកគឺល្អណាស់ទៅហើយ » ថេយ៉ុននៅមួយកន្លែងមិនសុខ គេក្រោកនិងដើរទៅរកនាយ ឈរសំកឹងខាងមុខអ្នកសង្ហា និយាយជាមួយទឹកមុខញញឹមញញែមដាក់នាយយ៉ាងចម្លែកបំផុត

     « មានអ្វីត្រូវនិយាយដែរទេ? »
     « មាន! »
     « និយាយទៅ » ជុងហ្គុកដើរទៅដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅលើសាឡុងលើកជើងគងទាក់ខ្លា កែវភ្នែកសម្លឹងមើលអាល្អិតរាងតូចនៅខាងមុខញញឹមញញែមញាក់ភ្នែកដាក់នាយមិនឈប់ នាយប្រាកដជាដឹងពីបំណងរបស់គេ តែក៏ធ្វើជាសួរដើម្បីឱ្យអស់ចិត្ត

     « ពេលណាទើបលោកឱ្យខ្ញុំមកនៅទីនេះ? » មិនក្បាច់ក្បូរច្រើន គេនិយាយប្រាប់នាយត្រង់ៗ គឺគេចង់មករស់នៅទីនេះឡើងញ័រប្រាណអស់ទៅហើយ ណាមួយបងប្រុសគេនៅទីនេះបានចុះរឿងអីថាគេមកនៅមិនបាន

     « ក្នុងនាមអី? »
     « ជាមនុស្សរបស់លោកនោះអី ក្រែងខ្ញុំប្រាប់ហើយតើថា ខ្ញុំព្រមជាមួយលោកគ្រប់យ៉ាង ឱ្យតែលោកទទួលអាចយកខ្ញុំម្នាក់ទៀតដូចបងប្រុស » អាល្អិតពឹសពុលដើរមកទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរនាយ ដៃតូចប្រហ៊ឺនចាប់ដើមដៃអ្នកសង្ហា អ្នកទាំងពីរងាកសម្លឹងមុខគ្នា រហូតដល់ថេយ៉ុនចេះតែខិតមុខចូលមកកាន់តែជិតមានបំណងធ្វើដូចជាលើកដំបូងដែលពួកគេបានជួបគ្នានោះអី ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានដឹងទេថា មានអ្នកណាម្នាក់កំពុងតែលួចសម្លឹងមើលមកពួកគេ ដោយក្រសែភ្នែកមិនពេញចិត្ត