සඳට පෙම් බඳින්නම් BOOK 02 | [COMPLETED]

141

සඳට පෙම් බඳින්නම්... 🖤🌙
141

⚡🖤⚡♥️⚡🖤⚡♥️⚡🖤⚡♥️⚡🖤⚡

"අයියේ.... ඔයාට ලොකූ කෝල් කළාද? නැත්නම් අඩු තරමේ මැසේජ් එකක්වත්?" ජනිත් විමසුවේ අරවින්ද හමුවට පැමිණයි. තම දුරකතනය පරීක්ෂා කර, තරමක් කල්පනා කළ අරවින්ද හිස සැලුවේ 'නැහැ' කීමටයි. "මොකක්හරි අවුලක් ද ජනිත්?" අරවින්දගේ හඬෙහි පැවතියේ කලබලයකි.

"නෑ.. මේ මාව හම්බවෙන්න ඕනේ කියලා කියනවා.. දැන්ම එන්නලු.." ජනිත් පැවසුවේ හිසත් කසන ගමන් ය. "එහෙනම් ඉතිං ගිහින් බලපන්" අරවින්ද පැවසුවේ තරමක් සැහැල්ලුවෙනි. "එහෙම කමක් නැද්ද අයියේ?" ජනිත් නැවත වතාවක් විමසුවේ තරමක චකිතයකිනි. "මට උඹව විශ්වාස කරන්න පුළුවන්නේ?" අරවින්ද තම රාජකාරිය පසෙකලා ජනිත් දෙස බලා විමසුවෙන් ජනිත් හිස සැලුවේ, යාන්තමට සිනාසෙමිනි.

｡☆✼★━━━━━✧・🖤🌙♥・✧━━━━━★✼☆｡

"මොකෝ මේ හදිසියේම එන්න කිව්වෙ?" ජනිත් විමසුවේ සේපාලිකාගේ නිවසට ඇතුළුවද්දීම දොරකඩ සිටී ඇයගෙනි. නමුත් ඔහුගේ අතකින් ඇදගත් සේපාලිකා ජනිත්ව ඇදගෙන ගියේ තම කුටිය තුළටය.

"ලොකූ.. මොකද මේ?"

ජනිත් ඇසුවත් එක්වරම ඔහුගේ කොපුලකට වැදුනේ සේපාලිකාගේ හස්ත ප්‍රහායකි. ජනිත්ගේ දෙනෙත් පුදුමයෙන් විසල් වද්දී ඔහු තම කම්මුල අල්ලාගෙනම සේපාලිකා වෙතට හැරුණේ පුදුමයෙනි. ඈ මෙවන් දෙයක් කරයි යැයි ඔහු හීනෙකින්වත් සිතුවේ නැත.

"ලො..කූ... ඇයි මේ? මගේ.. අතින් මොනාහරි වැරැද්දක්වත් වුණා..ද?" ජනිත් විමසුවේ මොහොතකට පසුව තරමක් සන්සුන් වූ හඬකිනි.

"වැරැද්දක්?" ඔහුගේ අනෙක් කම්මුලට ද පහරක් ඈ එල්ලකළේ එවිටමයි.

ඒ මොහොතේම එක්වරම ජනිත්ගේ කමිසයේ කොලරයෙන් අල්ලා තමා වෙතට ඔහුව ඇදගත් සේපාලිකා ඔහුගේ දෙතොල් සිපගන්නට වූයේ ජනිත් හට කිසිවක්ම නොවැටහෙද්දීයි. ඔහු විසල් කරගත් දෑස්වලින්ම හාදුවට මුහුණදෙද්දී, එක්වරම සේපාලිකා ඔහුගේ කොලරය අතහැර හාදුව අවසන් කළා.

"තව මොනාද ඔයාට ඕනේ? ආ? තව මොනාද ඕනේ?" සේපාලිකා එක්වරම යමක් සිහිවූවා මෙන් තම දෙඅත් ගෙනගියේ තමා හැඳ සිටී ගවුමේ සිපරය වෙතටයි. ඈ එය විවර කරද්දීම එක්වරම සේපාලිකාගේ කොපුලට ද ලැබුණේ කොපුල පැලෙන තරමේ තද පහරකි. සේපාලිකා බිම ඇදගෙන වැටුනේ ඒ පහරේ සැරටයි.