Kidnapped by One Direction

Hoofstuk 1✔️

P.o.v Louise

'Jij bepaalt niet over mij, hoe ik Louise moet verzorgen!' Hoor ik beneden. 'Oh nee? Het is ook mijn kind hoor!' Schreeuwt mijn vader. Ik doe mijn oortjes van mijn mobiel in en zet de muziek lekker hard aan. Ik hoor ze nog steeds schreeuwen. Ik zucht. 'Dan maar zo...' Denk ik.

Ik trek mijn oortjes er uit en sluit mijn mobiel aan op mijn boxen. Ik zet het geluid op z'n hardst en zet hem aan. Ik luister rustig naar de harde muziek.

Dan opeens zwiept de kamerdeur open. Mijn vader stampt binnen en zet de boxen uit. 'Wat doe je?' Schreeuw ik. 'Zet die muziek niet zo ontiegelijk hard!' Zegt me vader. 'Misschien stop ik er wel mee als jullie gewoon stoppen met dat ruziën!' Gil ik nu.

'Wat moeten de buren wel niet denken van jou gegil en muziek?' Vraagt mijn vader. 'Wat zullen ze wel niet denken van jullie geschreeuw om wie mij het beste behandelt. Nou als ik mocht kiezen koos ik voor NIEMAND! Jullie behandelen mij met dat geruzie allebei niet goed.' Schreeuw ik nog harder.

'En nou moet je eens luisteren! Ik doe super mijn best om je een beetje goed te behandelen en wat doe jij? Je bent niet eens dankbaar!'

'Gaan we weer...' Zucht ik. 'Kijk pap, dit heb ik al een aantal keer uitgelegd. Inmiddels veel te vaak.' Ik zucht eens diep. 'Ik wil jullie best respecteren maar die ruzies tussen jou en mam word ik gewoon helemaal zat van. Dus daarom uit ik mijn woede lekker op die harde muziek. Snap je het nu wel?'

'Ik snap best dat je die ruzies niet leuk vind maar om zo hard de muziek aan te zetten is te gek voor woorden.' Zegt me vader inmiddels al rustiger. 'Als jullie stoppen, stop ik ook.' Zeg ik terwijl ik eigenwijs weg kijk. 'Oke deal.' Zegt hij en hij loopt weg.

Okay. Ik ben dus Louise Zeeuw. Ik woon in Maastricht, lekker in het dooie zuiden van ons land. Ik ben 17 jaar en zit in de 5e klas op havo.
Mijn moeder heet Anne, ze is 44 en ze is schoonmaakster. Mijn vader heet Ronald, hij is 46 en hij werkt als kok in een restaurant. Ik heb 1 broer, Noah, hij is 19 jaar en is al aan het studeren. En al zou je me dood slaan, ik heb geen idee wat voor studie hij doet.

Dit ben ik en dit is mijn verhaal. Veel plezier met lezen. ✨

~Next day~

'Wat kan ik er nou aan doen dat jij zo snel boos word?' Schreeuwt pap. 'Misschien mij niet boos maken!' Zegt mam. 'Oja en nu ligt het allemaal weer aan mij? Zo gaat het altijd!' Schreeuwt pap weer. Ik zucht.

Deal hè... Hele goeie deal zeg.

Ik pak mijn bureau stoel en zet die onder de deurklink zodat niemand binnen kan komen. Ik zet het raam open zodat iedereen kan horen dat ik schijt heb aan me vader.

Ik sluit mijn mobiel weer aan de boxen en zet what makes you beautiful van one direction op. Ik zet de muziek kneiters hard en luister vredig naar de muziek terwijl ik mee swing op me bed.

Ik hoor pap de trap opstampen en even later morrelt hij aan mijn deur klink. 'Doe open!' Schreeuwt hij. Ik negeer het en luister rustig verder.

'Doe nu die deur open!' Schreeuwt pap weer. Ik schreeuw: 'Nee!' terug. 'Doe nu de deur open of ik beuk hem in!' Schreeuwt hij weer. Ik weet dat hij dat toch niet gaat doen omdat het hem dan weer geld gaat kosten voor een nieuwe deur. Dus schrijf ik op een briefje:

Heey allerliefste pap,
Ik zet de muziek niet uit want jij verbrak ook je
belofte door weer te ruziën, dus ja.
Eerst sorry zeggen dan zet ik het uit.
Liefs je boze dochter Louise ❤️

Ik schuif het briefje onder de deur door. Hij pakt het op en leest het. Dan hoor ik: 'SORRY!' Aan de andere kant van de deur. Ik zet de muziek uit en open de deur.

•~•

Wat een kut hoofdstuk. Maar goed. Ik hoop dat het nu beter is, omdat ik het heb hergeschreven. Of hoe je dat ook noemt.