Kidnapped by One Direction

Hoofdstuk 36✔

P.o.v Niall

Ik hoor wat gemompel uit de gang komen, en even later gaat de deur open. Eerst komt Zayn naar binnen, en dan is daar eindelijk de jarige. Ze kijkt met grote ogen rond, als ze alle mensen ziet staan. Iedereen begint enthousiast te roepen, en kort daarna staan we met z'n allen in een groepsknuffel. Ik zie Louise zoekend om zich heen kijken, en dan vinden haar ogen de mijne. Ze begint te stralen, en even later staat ze in mijn armen. En loslaten is ze zeker niet van plan. Glimlachend knuffel ik terug.

•~•

P.o.v Louise

'Louise, kom even mee.' hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Louis en Liv staan. 'Okay?' ik loop braaf achter ze aan naar buiten. We lopen richting hun auto, en Louis opent de achterbak. Het eerste wat ik zie is een kattenbak. Louis pakt de bak vast, en opent het deurtje. Ik kijk naar binnen, en zie een zwarte kitten achterin het hoekje gekropen. Mijn ogen vallen bijna uit hun kassen. 'Oh my god!' roep ik blij. Ik pak de kitten er uit, en hou hem tegen me aan. Liv begint te lachen. 'Dit is zo cute.' zegt ze dan.

'Niall!!' roep ik boven de muziek uit. En een paar seconde later zie ik een blonde jongen op me afrennen. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Raad is wat ik heb gekregen?' grijns ik. Niall kijkt met een nieuwsgierige blik achter mij, waar ik de kitten vast houd.

Ik haal hem achter mijn rug vandaan, en Niall's mond valt open. 'Dit is zo schattig!' roept hij hard. Ik grinnik. Hij pakt hem van me over, en loopt ermee weg. 'Hey, mijn kitten!' ik loop snel achter Niall aan. Ik wurm me door een paar mensen heen, en zie dan Niall tegenover Harry staan. Harry heeft zijn handen voor zijn mond geslagen. 'Van wie is die?' Niall wil antwoord geven, maar Harry laat hem niet uitpraten. 'Het maakt ook niet uit, nu is hij van mij. Ik noem hem Avocado.' Harry pakt de zwarte kitten over van Niall, en knuffelt hem. Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Avocado? Serieus?' ik begin te lachen, maar Harry blijft serieus kijken. 'Ja wat? Dat is een super normale naam.' zegt hij dan.

•~•

Het is avond en we hebben het eten al op. 'Wat gaan we nu doen?' Vraag ik. 'Wij moeten weer richting huis.' Zegt Niall's moeder. 'Is goed.' Glimlach ik. 'Bedankt voor het lekkere eten!' Zegt zijn vader. 'Alsjeblieft!' Zegt Niall blij. We zwaaien zijn ouders uit, en lopen weer naar binnen. De rest is ook allemaal al naar huis, behalve de jongens.

Ik sta tegenover Niall, die mijn handen vast pakt. Er staat een lieve glimlach op zijn gezicht. Opeens houd iemand zijn handen voor mijn ogen. 'Wat gaan jullie doen?' Vraag ik geschrokken. Louis grinnikt, die dus zijn handen voor mijn ogen heeft. 'Zie je dan wel.' Lacht hij en hij duwt me rustig naar buiten. Ik word in een auto gezet en Louis haalt even zijn handen van mijn ogen af, maar dan houd Niall ze er al weer voor. Even later start de auto.

Even later staan we weer stil. Niall duwt me langzaam de auto uit met nog steeds zijn handen voor mijn ogen. Als iedereen buiten staat lopen we recht door. Ik zie niks en struikel soms bijna. Elke keer hoor ik een "sorry" achter me.

Na een tijdje stopt Niall met lopen en ik dus ook. Dan haalt hij zijn handen van mijn ogen af en ik kijk om me heen. Met mijn mond open staar ik iedereen aan. 'Louise, je vangt vliegen.' Grinnikt Louis. Ik doe snel mijn mond dicht en kijk Niall aan. 'Dit is zo mooi.' Fluister ik. Niall glimlacht en slaat een arm om me heen.

Ik kijk weer om me heen. We staan op een strand, en verder op is de helder blauwe zee. De zon gaat net onder, wat een heel mooi effect geeft. Recht voor ons staan tafeltjes met eten er op. Er omheen hangen allemaal ballonnen en lichtjes.

'Heb je dit voor mij gedaan?' Vraag ik aan Niall. 'Ja samen met hun.' Zegt hij. Opeens komen er allemaal mensen aangerend. Nee, geen fans, maar vrienden. Mijn moeder en Noah zijn er weer, en vrienden uit Nederland en een paar vrienden uit Engeland. Maar ook wat mensen die ik niet ken. Waarschijnlijk vrienden van de jongens.

Nadat ik iedereen heb begroet komt er een grote zwarte auto aanrijden. Een man in pak stapt uit en opent de deur aan de bijrijders kant. Er komt iemand uitstappen met een zonnebril en pet op.

'Wacht... Is dat?' Zeg ik zacht. Niall begint te grijnzen. 'Ik dacht, ik nodig even een vriend van ons uit.' Zegt hij dan. 'Ed sheeran!' Roep ik blij. Ed doet zijn zonnebril af en opent zijn armen. Ik ren in zijn armen en knuffel hem helemaal dood. 'Hey.' Zegt hij lachend. 'Je wilt niet weten hoe blij ik ben.' Zeg ik hyper. Hij glimlacht.

'Goed cadeau?' Zegt Zayn. Ik knik glimlachend. 'Gefeliciteerd!' Zegt Ed. 'Dankje!' Zeg ik. 'Dus je bent fan?' Vraagt hij. 'Ja heel erg!'

We hebben de hele avond nog gefeest op het strand. Ik heb van Ed Sheeran een mega grote teddybeer gekregen. Best raar om te bedenken dat ik, door Niall, nu vrienden ben met Ed.

Waar is Niall eigenlijk? Ik kijk om me heen maar zie hem nergens. Harry komt naar me toegelopen. 'Hoe vind je het?' Vraagt hij me. 'Leuk! Maar heb jij Niall gezien?' Vraag ik. Hij schud nee. 'We kunnen hem beter gaan zoeken, want de laatste keer dat ik hem zag was hij bijna dronken.' Zegt hij dan. Ik schrik. 'Dronken?' Vraag ik. 'Ja, en dan kan hij gekke dingen gaan doen, we kennen hem langer dan vandaag.'

We zoeken tussen alle mensen door. 'Misschien bij de kleedhokjes daar.' Zeg ik. 'Ja kijk maar even.' Ik loop naar de kleedhokjes toe. Ik open een voor een de kleedhokjes. Als ik bij de laatste ben valt mijn mond open van verbazing. Niall zit in het hokje, samen met Emma, een vriendin uit Nederland. Ze zoenen.

Als Niall me ziet trekt hij terug. 'Euh hoi.' Zegt hij zacht. 'Niall...' Ik gooi de deur weer dicht en ren weg. Weg van Niall, weg van de mensen en het strand. 'Louise wat ga je doen?' Hoor ik achter me. Ik negeer het en ren door. Ik steek een straat over en ren over de stoep. Na een tijdje stop ik met rennen en loop verder. Ik kom langs een steegje, waar een jongen staat. Ik schrik en wil door rennen maar ik word al bij mijn middel gegrepen en opgetild. 'Rot op!' Roep ik.

De jongen loopt het steegje in en zet me neer. Ik wil weg rennen maar ik word tegen de muur aangedrukt. 'Hey babe, ken je me nog?' Zegt hij als hij zijn muts af doet. 'Mike?' Vraag ik. 'Dus je kent me nog?' grijnst Mike. 'Wat doe je hier? Laat me gaan!' Schreeuw ik. Mike slaat me volop in me gezicht.

Mike is mijn ex, voordat ik met Kelvin had, had ik met hem. Toen ik het uitmaakte omdat ik gevoelens begon te krijgen voor Kelvin, zei hij nog dat hij me ooit terug zou vinden. Ik snapte hem toen niet, maar nu wel.

'Wat wil je van me?' Vraag ik bang. Hij probeert zijn lippen naar mijn mond te brengen, maar ik draai weg. Hij pakt mijn kin en draait mijn hoofd zo dat ik hem wel moet aankijken. Hij gaat met zijn lippen naar de mijne toe en voordat ik het weet zitten ze al op mijn lippen. De herinneringen komen naar boven, van toen we nog hadden.

Na wat lijkt een eeuwigheid te duren, hoor ik eindelijk iemand naar ons toe rennen. Mike word van me afgetrokken en dan zie ik dat het Harry is. Harry stompt Mike volop in zijn buik en hij piept het uit. Als Mike weg is gerend komt Harry naar me toe. Ik zak langzaam omlaag tegen de muur aan en verberg mijn gezicht in mijn handen.

'Gaat het?' Vraagt hij zacht. Ik schud nee en begin te huilen. 'Wie was die gozer?' 'Mike, mijn ex.' Huil ik. 'Wat deed hij hier?' Vraagt hij. Ik kijk op. 'Toen ik het uitmaakte zei hij dat hij me ooit nog terug zou vinden. En nu is dat dus gebeurd.' Fluister ik. Harry komt naast me zitten en aait me over mijn rug. 'En wat was er net aan de hand? Waarom rende je weg?'

•~•

Weer even een langer deel, gewoon omdat het kan :) groetjeesss

(16-08-17)