Kidnapped by One Direction

Hoofdstuk 21✔

P.o.v Niall
Dan doet ze iets wat ik nooit had verwacht van haar. Ze trapt hem nog een keer keihard tegen zijn been aan, en rent dan snel weg. Ik sluit haar in mijn armen, en knuffel haar. De politie agenten slaan hem in de boeien en slepen hem mee. Dan voel ik dat ik Louise niet meer vast heb. Ik kijk omlaag en ze is in elkaar gezakt. Ze leunt met haar hoofd tegen mijn benen aan. 'Louis bel 112 voor een ambulance!' Roep ik en ik pak haar op en til haar naar buiten. Even later komt de ambulance aan en nemen ze Louise van me over. 'Mag ik mee?' Vraag ik. Ze knikken en ik stap bij Louise in. De rest rijd in de auto er achter aan.

P.o.v Zayn
Ik zit naast Harry. Hij heeft de hele weg nog niks gezegd, en staart alleen stil uit het raam. 'Wat is er?' Vraag ik. Hij kijkt op. Ik zie dat hij vochtige ogen heeft. 'Dit doet me denken aan hoe ik vervoerd werd nadat ik terug was gevonden.' Zegt hij zacht. Ik geef hem een zacht klopje op zijn schouder.

'De dokter zei trouwens een tijdje terug tegen Louis dat het verstandig is om misschien contact te zoeken met een psycholoog.'

(A/N dit was oprecht het moeilijkste woord ever om te schrijven. Lol)

Ik kijk Harry kort aan. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik weet het niet. Al dat psychische gedoe is niks voor mij.' Zegt hij.

Voor ons rijd de ambulance met gillende sirenes. Als we bij het ziekenhuis zijn aangekomen, parkeer ik snel de auto. Louise word uit de ambulance gereden en we lopen er achter na.

P.o.v Niall
Ik loop naast Louise en ik houd haar hand vast. 'Bent u de vriend van haar?' Vraagt de dokter die naast het bed loopt. 'Nee. Nog niet.' Zeg ik zacht zodat de anderen het niet horen.

'Nog niet? Oehh dat wordt een nieuw koppel!' Roept Louis veel te hard. Iedereen kijkt ons raar aan en ik sla mezelf voor mijn hoofd. Ik geef een boze blik naar Louis en draai me dan weer om naar Louise.

We moeten blijven zitten in de gang, want net zoals bij Harry moeten ze haar eerst onderzoeken. Na een uur komt er eindelijk een dokter naar ons toe. Ik ga gelijk rechtop staan en kijk hem aan. 'Het is niet goed met haar, ze is vaak in elkaar getrapt. Ze heeft 2 gebroken ribben, een gebroken been, een gekneusde arm en een hersenschudding. Ze kan niet meer goed eten doordat haar buik overstuur is, en ze heeft heel veel wonden.' Zegt hij. Ik schrik, en probeer mijn tranen in bedwang te houden.

'Hoelang moet ze blijven?' Vraagt Harry. 'Weten we nog niet, in ieder geval nog wel een tijdje.' Vertelt hij. 'Kan ik al naar haar toe?' Vraag ik. 'Nee, het spijt me, ze ligt in een kunstmatig coma, en ze moet eerst rust hebben.' Vertelt hij. 'U kan over een week terug komen. Dan proberen we haar weer wakker te maken, zodat ze bij bewustzijn verder kan aansterken.' Ik zucht, en kijk naar de jongens. 'Laten we dan maar gaan.' Zegt Harry zacht. Ik knik en loop naar hun toe.

~Een week later~

P.o.v Louis
We lopen het grote witte gebouw weer in, oftewel het ziekenhuis. 'Als Louise weer helemaal beter is wil ik serieus op zijn minst 3 jaar niet meer in dit stink gebouw komen.' Mompel ik. 'Same.' Zegt Zayn. We lopen naar de balie, en vragen naar Louises kamer. De mevrouw vertelt ons welke kamer en welke afdeling.

Niall opent voorzichtig de deur van Louise's kamer. Er staan 4 bedden in, en links achter ligt Louise. Ze ligt met haar ogen dicht in bed, verbonden aan verschillende apparaten. Ze ziet er bleek uit. Ik slik zacht.

Niall gaat gelijk naast haar zitten op het randje van het bed. Hij pakt haar hand vast, en aait er zacht overheen. Ik glimlach zachtjes. 'Cuties.' Mompel ik. Niall hoort het wel, maar antwoord niet. Wij nemen ook allemaal plaats op bruine stoelen. Ik kijk de kamer rond, en zie dat nog twee andere bedden gevuld zijn. Het lege bed word verschoont door een zuster. In het ene bed ligt een bruinharig meisje, met haar been in het gips. En op het andere bed ligt een jongen met kleine blonde krulletjes. Ik draai me weer om naar Louise. Ik zucht. 'Ze ziet er zo sneu uit nu.' Mompel ik. Zayn knikt. 'Net als Harry, die leek toen ook echt een spook.' Zegt hij met een kleine grinnik.

We willen weer gaan, maar Niall beweegt niet. Als ik naar hem toeloop, en een hand op zijn schouder leg draait hij zijn hoofd om. Ik zie een traan over zijn wang lopen. 'Ik wil haar niet alleen laten.' Fluistert hij en hij kijkt weer naar Louise, die nog steeds stil in bed ligt. 'Je kan vragen of je hier mag blijven overnachten.' Geef ik als voorstel. Hij knikt zacht. Ik loop weer weg, de gang op. Als ik een dokter tegen kom vraag ik het direct.

De dokter vind het na enig overleg goed. Ik vertel het aan Niall, en hij glimlacht kort. 'Dankje Louis.' Zegt hij zacht. 'Welcome.' Antwoord ik.

•~•
{01-08-15}