Kidnapped by One Direction

Hoofdstuk 3✔️

Ik sta op mijn kamer. 'Dit moet mee, dat ook. Ieuwl nee dat niet.' ik houd een oude zak spekkies vast die ik onder me bed heb gevonden. Snel gooi ik hem in de prullenbak.

Op mijn bed ligt een grote uitpuilende koffer. Ik pak een hele stapel kleding uit de kast. 'Alles gaat mee.' zeg ik en prop het er in.

'Je moet ook nog wat hier houden voor als je nog een keer terug wil naar Nederland.' zegt mam die binnen komt lopen. 'Hm hmm.' mompel ik. Ik laat een klein stapeltje achter in mijn kast.

'Zo weinig?' zegt mam. 'Ik kom toch niet terug. Als ik naar Nederland ga dan slaap ik wel in een hotel.' zeg ik chagrijnig terwijl ik doorga met inpakken. Ik prop er nog wat boeken en schriften in en rits hem dicht.

'Eerste koffer!' roep ik. 'Eerste?' vraagt mijn moeder vol verbazing. 'Waar liggen de andere?' 'Hier heb je er nog een. Grote spullen er niet in hoor.' zegt mam. 'Ja-haa doei mam.' Ik begin met mijn tekenspullen er in te doen. Dan nog wat zooi en rits hem dicht.

Tevreden kijk ik naar mijn bijna lege kamer. Alleen mijn bed, bureau en kast staat er nog. 'Oja laptop.' denk ik. Ik pak van onder mijn bureau de laptop tas en doe hem daar in. Ik strompel met al mijn tassen naar beneden en dump de tassen in de gang.

'Ik ben klaar!' schreeuw ik door het huis. De meeste dingen staan er nog, die zijn voor papa.

Als alles in de vrachtwagen staat rijd die weg. Wij hoeven pas over 2 uur te vertrekken. 'Maaam, ik ga nog even langs Denise, Sanne en Pien!' 'Oké, half 3 thuis, dan gaan we!'

'Nog 1 uur en 50 minuten.' denk ik. Eerst langs Denise die in mijn straat woont. Ik bel aan, en de deur gaat open. 'Heei Denise!' seg ik blij. 'Hee Lou, moet jij niet al in Londen zitten?' vraagt ze. 'Nee ik heb nog even.' zeg ik. Ze geeft me een lange knuffel.

'Ga je zo missen, kom je nog wel een keer terug?' vraagt Denise. 'Ja denk het wel, eerst even afwachten. We gaan in ieder geval heel veel skypen!' Denise knikt.

'Kom binnen trouwens!' Binnen hebben we nog een heel gesprek. Ondertussen is haar moeder er bij gekomen en zitten we al aan een kop thee.

'Oh ik moet gaan!' zeg ik. 'Ga je al naar Londen?' vraagt ze. 'Nee ik ga nog langs sanne en Pien.' 'Ah oké we gaan toch wel elke dag appen?' vraagt ze. 'Tuurlijk! En skypen natuurlijk. Maar ik moet echt gaan!' Ik wil naar mijn fiets lopen maar hoor dan achter me: 'wacht!' Ik kijk om en Denise rent naar me toe.

'Mag ik mee naar de luchthaven om je uit te zwaaien?' 'Ja tuurlijk, we hebben nog plek vrij in de auto, dus Sanne en Pien kunnen ook nog mee als ze willen.'

Ze knikt en rent naar de deur, trekt haar jas aan en doet de deur dicht. Ze springt achterop mijn fiets. Samen fietsen we nog langs Pien en daarna langs Sanne en zij gaan ook mee, maar dan op hun eigen fiets.

Met z'n 4en fietsen we terug naar mijn huis. 'Mam, kunnen zij ook mee naar het vliegveld om uit te zwaaien?' vraag ik. Mam loopt heen en weer van de auto naar de gang, waar onze tassen staan. 'Ja hoor.' Zegt ze.

Als alles is ingepak zet ik mijn fiets achter op de auto op de fietsenhouder en stap in. 'Hoe komen ze weer terug dan?' Vraagt mam. 'Mijn moeder kan ons ophalen.' Zegt Pien.

'En Louise, je mag nog wel even gedag tegen papa zeggen hoor, of afscheid nemen.' Zegt mam. 'Doei pap.' Schreeuw ik en stap in. 'Geen knuffel of zoiets?' Vraagt mam. 'Nee, hij kan de pot op met zijn afscheid.' Zeg ik. Sanne en pien stappen ook in en we rijden naar Schiphol.

•~•

Don't judge me. Dit is echt mijn allerslechtste boek. Ik verwijder het alleen niet omdat het zoveel views heeft.