Kidnapped by One Direction

Hoofdstuk 19✔️

P.o.v Louise
Het is al weer een paar dagen verder. Hij heeft me nu al behoorlijk vaak in elkaar geslagen. Vanavond weet ik het niet meer. Op dat moment komt hij binnen lopen.

'Voor wie ga je me vanavond in elkaar slaan?' Vraag ik bang. 'Voor je moeder.' Zegt hij. 'Waarom? Ze deed toch niks verkeerd tegen over mij?' Schreeuw ik, wat me een klap in mijn gezicht op levert.

Hij maakt de touwen rustig los, wat trouwens ook al pijn doet, en pakt me bij mijn kraag op. 'Of misschien is deze avond wel voor jou. Omdat je niet mee wou met mij maar bij je fucking ontvoerders wou blijven.' Zegt hij. 'Het waren geen ontvoerders.' Zeg ik. Bij die woorden laat hij mij los, en ik val op de grond. Ik wil opstaan en wegrennen maar het doet te veel pijn.

P.o.v Louis

'HARRY!!!' Schreeuw ik als ik de kamer van Harry binnen kom rennen. 'What?' Mompelt hij en hij gaat een beetje rechtop zitten. 'JE MAG NAAR HUIS!!!' Harry legt zijn handen op zijn oren omdat ik zo schreeuw. 'Sorry.' Mompel ik grinnikend.

'Maar wacht. Wat zei je!?' Roept Harry nu ook. 'Je mag naar huis!' En ik dans door de kamer heen. Harry lacht hard, maar dan komt er een dokter binnen lopen. 'Wilt u even zachter doen, er slapen nog mensen.' Zegt hij boos. 'Ja sorry meneer maar mijn vriend mag eindelijk naar huis en we zijn-' Louis word afgekapt. 'Ja ja, leuk. Maar wel zachter doen.' zegt de dokter en zonder iets te zeggen gooit hij de deur dicht. 'Doe dan zelf ook zachtjes!' roep ik.

Harry rolt bijna zijn bed uit van het lachen. 'Au lachen doet pijn.' Lacht Harry. 'Stop dan met lachen.' Zeg ik droog waardoor Harry nog harder moet lachen.

'Help je mee Louis?' Vraagt Harry. Ik kijk op en zie dat hij zijn koffer wil inpakken. Ik loop snel naar hem toe en pak de koffer over. 'Ik doe het wel. Ga maar zitten.' zeg ik en loop naar de kast om de kleren te pakken.

Ik pak een stapel kleding en smijt die naar Harry. 'Louis!' Roept Harry die een shirt van zijn hoofd af pakt. 'Sorry.' Lach ik en ik gooi de rest van de kleding op het bed neer.

Harry pakt een setje kleding en kijkt me aan. 'Eh wat is er?' Vraag ik. 'Louis. Ik ga omkleden...' Mompelt hij. 'Oke.' Er valt even een stilte. Harry slaat zich voor zijn hoofd. 'Oh wacht, ja ik ga al!' Roep ik en ik loop de kamer uit.

Als ik op de gang zit zie ik Liam aan komen. 'Hey whatsup?' Vraag ik en ik geef hem een klopje op zijn schouder. 'Gaat wel. Met jou?' 'Heel goed!!!' Roep ik. Gelijk krijg ik een boze blik van een paar doktoren. Ik kijk onschuldig naar de doktoren en draai me dan weer naar Liam. 'Louis...' Zucht Liam. 'Nou waarom gaat het zo goed met je?' Vraagt hij.

'Nou... HARRY-' 'Louis!' Kapt Liam mijn zin af. 'Sorry.' Grinnik ik. 'Maar Harry mag naar huis!' Zeg ik blij. 'Echt? Waar is hij nu dan?' Vraagt Liam. 'Hij zit in zijn kamer. Hij is aan het omkleden dus ik wacht even hier.' Antwoord ik.

Liam springt in de lucht en maakt een dansje. 'Liam...' Zucht ik op de zelfde toon als hij net deed. Liam lacht en dan vliegt de deur open. 'Sorry dokter, we zijn gewoon hyper en-' 'Oh hoi Harry.' Zeg ik. Harry lacht en laat ons naar binnen. 'Dokter Styles vind dat patiënt Louis en patiënt Liam mijn koffer moeten in pakken.' Zegt Harry bekakt. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Die had ik al ingepakt Haz.' Hij lacht ongemakkelijk en wijst dan naar de koffer die van het bed is afgevallen, met alle kleding er naast.

We helpen Harry zijn koffer inpakken en lopen dan naar buiten. Er staan enorm veel paparazzi mensen foto's te maken van Harry. 'Wacht meneer Styles!' Roept een dokter en hij haalt Harry weer naar binnen. 'U moet thuis nog 5 dagen rust nemen, en neem deze pillen als je veel pijn krijgt.' En hij drukt Harry een doosje in zijn handen. Harry knikt en loopt dan weer naar buiten.

Als we eindelijk in mijn auto zijn rijden we weg. 'Harry ik ben zo blij dat je naar huis mag!' Zeg ik blij. Hij knikt zacht. Ik ik zie dat hij moe is. 'We zijn er bijna, ga dan maar even slapen.' Zeg ik en glimlach kort.

Als we aankomen bij mijn huis zie ik alleen Zayn op de bank zitten. Hij springt op als hij Harry ziet. Hij rent naar de deur en doet hem open. 'Harry!' Roept hij en ze geven elkaar een knuffel. 'Hey.' Zegt Harry zacht en we lopen naar binnen. 'Waar is Niall?' Vraagt Liam.

P.o.v Harry
'Wat heb ik dit gemist. Een gewoon huis, gezellig ingericht. Ik begon me echt te ergeren aan de saaie ziekenhuis kamers.' Denk ik.

'Waar is Niall.' Vraagt Liam. Zayn haalt zijn schouders op. 'We kunnen wel even naar hem toe gaan.' Stel ik voor. 'Nee jij moet rusten.' Zegt Liam. 'Ja daddy direction.' Mompel ik lachend.

'Ohja, Liv komt zo. Als je het niet wil dan moet je het even zeggen. Dan gaan we naar haar toe.' zegt louis. Ik kijk hem vragend aan. 'Wat heb ik gemist?' Louis is even stil, maar snapt me dan. 'Liv is mijn nieuwe vriendin' zegt hij met een glimlach.

Net op dat moment gaat de bel. 'Daar zul je haar hebben.' Zegt Zayn. Louis huppelt blij naar de deur toe en na een tijdje komt hij weer naar de woonkamer toegelopen.

Achter hem loopt een meisje met bruin lang haar en bruine ogen, die een beetje verlegen de kamer binnen komt. 'Hey.' Zeg ik. Ze schrikt een beetje als ze mijn wonden ziet. Ik ben al voor een groot deel van me wonden af op een paar na.

'Niks ergs aan hoor.' Zeg ik snel. Ze glimlacht en knikt dan, en gaat naast Louis op de bank zitten. 'Oke vertel maar is iets over je zelf.' Lacht Liam.

'Ik ben Liv Smith. Ik ben 20 jaar en ik zit op paardrijden en voetbal. Dat zijn dus ook mijn hobby's. Ik kan heel hyper zijn maar ook rustig.' 'Net zoals Louis dus, alleen kan hij NIET rustig zijn.' Grinnikt Zayn. Louis kijkt Zayn gekwetst aan. 'Dankje Zayn.' 'You're welcome.' glimlacht hij.

'Verder, tja, wat willen jullie nog meer weten?' Vraagt ze. 'Je lievelings dier?' Vraagt Liam. 'Paarden natuurlijk.' Zegt ze. 'Lievelings kleur?' Vraagt Louis. 'Louis toch, dat weet je toch wel van je vriendin.' Zeg ik grijnzend. Louis lacht.

'Blauw denk ik.' 'Hoe hebben jullie elkaar ontmoet dan?' Vraagt Liam. 'In de Starbucks kwam ik haar tegen. Gelijk verliefd.' Zegt Louis terwijl hij een arm om haar heen slaat.

P.o.v Niall
'Ik ben moe. Ik kan niet slapen. Ik ben bang. Ik ben bezorgd. Ik wil Louise terug.' Mompel ik. Net op dat moment gaat mijn telefoon. Ik dacht even dat het Louise was dus ik spring op. Ik grijp naar me telefoon maar zie dan dat het Harry is. Ik besluit toch op te nemen omdat ik wil weten hoe het met hem gaat.

'Hoi met Harry!' Zegt Harry vrolijk. 'Hey Harry, hoe gaat het?' Vraag ik. 'IK BEN THUIS!!!!' Schreeuwt Harry. 'Echt?' Vraag ik. 'Ja! Kom je ook?' 'Nu niet zo zin sorry. Later misschien wel een keer.' Zeg ik zacht. 'Okey jammer. Hey als er wat is mag je dat altijd aan me vertellen he!' Zegt hij. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'Dankje Harry. Beterschap nog.'

•~•

Heei vandaag lekker lang hoofdstuk omdat er gister maar 1 was. Ik probeer vanavond nog een te schrijven. Wat vinden jullie er van? En van Liv de vriendin van Louis? Laat me weten, byee!! De rol is trouwens nog steeds vrij voor de vriendin van Louise. Verdere info kijk vorige hoofdstuk het dikgedrukte onderaan.
{31-07-15}

Alle eenhoorns, ik was denk ik gewoon te verslaafd aan Wattpad ofzo. "Omdat er gister maar 1 was." Nu moeten jullie blij zijn met 1 per maand lmao.