Kidnapped by One Direction

Hoofdstuk 10✔

'Guys?' mompel ik. Ze kijken alle 5 tegelijk op. 'Mag ik een keer kleding kopen ofzo, ik loop alleen in oversized joggingbroeken van jullie rond.' Niall grinnikt. 'Ja en ik heb daardoor geen joggingbroeken meer.' 'Sorry.' lach ik. 'Maar we kunnen je niet echt mee naar buiten nemen. Straks kent iemand je hier.' zegt Harry en hij haalt zijn hand door zijn haar. 'Ohw ja.' mompel ik. 'Maar Louis en ik zijn heel goed in kleding kopen!' roept Niall. 'Ja dat kan wel.' zegt Liam.

Ik zit op de bank, naast Liam. De rest zijn allemaal meegegaan naar de stad. Ik zucht en kijk naar Liam. Hij ligt met zijn mond een stukje open te slapen op de bank. Ik grinnik zachtjes, en begin te plukken aan zijn haar. Ik pak drie plukjes en maak een klein vlechtje. En maak er daarna nog een paar.

Gaat wel lastig met zo kort haar.

Ik maak nog snel een foto van Liam, slapend op de bank met allemaal mini-vlechtjes in zijn haar. En kort daarna hoor ik de andere jongens binnen komen waardoor Liam wakker wordt. Ik sta snel op van de bank en ren naar ze toe. Voordat ze de woonkamer kunnen binnenlopen zeg ik tegen ze dat ze Hun mond moeten houden over Liams haar. Ze snappen het eerst niet maar als ze de woonkamer binnen lopen wel. Niall grinnikt zachtjes. 'Lekker bezig Louise.' zegt hij.

'Trouwens!' roept Louis als we weer op de bank zitten. Ik kijk naar hem op. 'We hebben een paar dingetjes voor je gekocht.' glimlacht hij en hij wijst naar de hal. Ik loop er heen en open de deur. 'Wat de fack!' roep ik, en ik hoor gelach op de achtergrond. Er staan minstens 10 tassen op de grond. Ik kijk er een beetje doorheen, en zie van alles. Broeken, shirts en truien. 'Hoelang willen jullie me hier houden?' Vraag ik lachend, maar als ik me bedenk dat ze me waarschijnlijk niet weg kunnen laten gaan word ik stil. De jongens blijven ook allemaal stil. 'Uh.' Mompel ik. 'Waar kan ik deze kleding neerleggen?' Vraag ik. 'Je mag het wel op mijn kamer zetten.' Roept Niall. Ik loop met alle tassen de trap op maar omdat ik niks kan zien struikel ik bijna over een traptrede en laat alles vallen. Ik sla mezelf voor mijn hoofd en kijk achter me, waar alle tassen ondersteboven liggen. Harry komt met een kleine glimlach de hal binnenlopen. 'Help gezocht?' Vraag ik, en begin te lachen als hij probeert de tassen weer op te pakken. Alles valt er uit. Ik loop de trap weer af en help hem met de tassen.

Even later staat alles boven, in Niall's kamer. Harry zucht van vermoeidheid. 'Waarom hebben we zo veel gekocht.' Grinnikt hij. Ik lach. 'Jullie keus.' Harry draait zich lachend om naar de deur toe en loopt Niall's kamer uit. Ik loop hem achterna. 'Ik ga zo even koken, wil je helpen?' Vraagt hij als we de trap aflopen. 'Ja is goed, wat ga je maken?' Vraag ik. 'Weet ik eigenlijk nog niet. Jij nog een lekker idee?' Vraagt hij aan mij. 'Ik weet wel wat!' Zeg ik en pak Harry's telefoon die uit zijn kontzak steekt. 'Wat ga je doen?' Vraagt hij een beetje geschrokken. 'Rustig, ik ga alleen het recept opzoeken.' Zeg ik terwijl ik naar Google ga.

Harry is weg naar de supermarkt in de buurt, om alle spullen te halen. We besloten burrito's te maken. Ik zit op het aanrecht wat te plukken aan Niall's onesie. Ja ik heb nieuwe kleding maar het zat te comfortabel om om te kleding. 'Hey niet mijn onesie kapot maken.' Hoor ik Niall lachend tegen me zeggen. Hij loopt de keuken binnen en pakt wat drinken uit de koelkast. Hij houd het pak drinken naar mij omhoog, als teken of ik ook wat wil. Maar ik schud nee. 'Is er iets?' Vraagt hij als ik niets zeg. Ik schud weer nee en kijk weg van hem, zodat hij niet ziet dat ik bijna huil. 'Lou?' Vraagt hij en hij zet het pak neer, en gaat voor mij staan. Ik kijk hem uiteindelijk toch aan. Er glijd een traan over mijn wang heen. 'What's wrong?' Fluistert hij en hij veegt de traan weg. 'Ik wil gewoon naar huis.' Mompel ik zacht. 'I'm sorry.' Zegt hij en hij kijkt naar beneden. 'Waarom hebben jullie me voor een stomme opdracht ontvoerd?' Vraag ik terwijl ik harder begin te huilen. 'Ik weet het niet.' Mompelt hij nog steeds zonder mij aan te kijken. 'Snappen jullie dan niet dat ik een familie heb, die jullie nu eigenlijk van me hebben afgepakt. Bedenk even hoe bezorgd mijn moeder is nu.' Huil ik en ik kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik zie de spijt in zijn ogen. 'Jullie hebben niet eens over de gevolgen van dit nagedacht.' Roep ik en spring van het aanrecht af.

De andere jongens zijn ook de keuken ingelopen. Ik duw Louis armen aan de kant als hij me wil tegen houden. 'Waarom doen jullie me dit aan?' Huil ik en ren naar boven toe.

Ik loop een random kamer binnen. Ik zie verfspullen staan en wat random meubels die nog niet in elkaar gezet zijn. Ik hoor voetstappen de trap op komen in snel tempo, en ik hoor dat het Louis is. 'Fuck.' Mompelt hij. Ik staar de kamer in, en kijk dan naar achter. Niall komt net de trap op lopen met Liam achter zich aan. 'Is dit..?' 'Jou kamer? Ja.' Zegt Louis zacht.

•~•

Sssspppaannneennddd, hehe.