Kidnapped by One Direction

Hoofdstuk 53✔️

P.o.v Louise

We zijn aangekomen in Berlijn en lopen het vliegveld op. Wij moeten gelijk weer overstappen, dus veel tijd hebben we niet. We lopen snel richting de bagage en pakken het er af.

We lopen achter Paul aan die naar de juiste gate loopt. Als alles in orde is en de bagage weg is moeten we echt afscheid nemen. 'Ik ga je missen Nialler.' Zucht ik. 'Ik jou ook.' Niall pakt me op en geeft me een stevige knuffel. Daarna volgt er een zoen. 'Tot over 2 maanden.' Zeg ik en ik geef een laatste zoen. 'Tot dan babe.' Glimlacht hij. 'Jongens jullie moeten echt vertrekken, het vliegtuig vertrekt zo. Ja het is een privé vliegtuig, maar die kan ook niet te lang wachten.' Zegt Paul. Niall laat me los en ik loop met de rest mee. Als ze bijna om de hoek zijn zwaait hij nog een keer naar me, en dan zie ik hem niet meer.

•~•

We zijn net aangekomen op het vliegveld in Londen. Gehaast lopen we het vliegveld over naar de uitgang, opzoek naar het station. Niemand van ons heeft een auto mee, dus we moeten de trein mee nemen.

Tot ik me iets besef.

'Jongens?' Vraag ik, en iedereen stopt met lopen. 'Wat zijn we aan het doen? Perrie heeft een auto mee! Ze heeft ons ook gebracht met de auto toch.' Perrie's ogen worden groot. 'Tuurlijk, wat dom.' Lacht ze. 'We kunnen nog eventjes langs de Starbucks.' Stel ik voor. 'Ja goed idee. Lekker warme koffie.' Zegt Liv die liefdevol voor zich uitstaart. Ik grinnik en we lopen naar de Starbucks. Even later stappen we in de auto van Perrie. 'Wek me maar zodra we er zijn.' Zeg ik en doe mijn oortjes in en zet mijn muziek aan. Ik sluit mijn ogen. Al gauw val ik in slaap.

{Droom...}

Ik loop door de drukke straten van Londen heen, opzoek naar een supermarkt. 'Waarom is hier alles ook zo verdomd moeilijk te vinden.' Mompel ik in mezelf. Opeens zie ik niks meer en is alles zwart. Ik voel ook niks meer. En dan zie ik allemaal kleurtjes. Overal vliegen eenhoorns en er rennen lammetjes over het grasveld. Dan word alles opnieuw donker. Als ik mijn ogen open zie ik dat ik in een donkere kamer ben met 5 andere jongens. Ik herken ze gelijk! 'Hey one direction!' Zeg ik blij. 'Hey babe.' Zegt Niall en hij geeft me een kus. Oh my carrots Niall gaf me een kus! De andere jongens kijken hem kwaad aan. Dan slaat Zayn hem volop in zijn gezicht. 'Au!' Roept hij. 'Man doe niet zo pussy.' Zegt Liam die er bij komt staan en Niall tegen zijn scheen aantrapt waardoor hij op de grond valt. Ik wil naar ze toelopen maar Louis houd me vast. 'Geen zorgen, alles komt wel goed.' Zegt hij zacht. Ik kijk hem boos aan. 'Niall word in elkaar geslagen!' Roep ik kwaad naar hem. Ik zie hoe Niall in elkaar word getrapt en vreselijk pijn leid. Dan vallen zijn ogen dicht en de mijne ook. Alles word weer zwart.

•~•

Ik schrik wakker en kijk bang om me heen. Perrie die achter het stuur zit, kijkt me raar aan. 'Wat is er?' Vraagt ze. 'Ik had een droom... Een hele aparte droom.' 'Vertel.' Zegt Perrie. 'Ik heb toch niks beters te doen.' Ik vertel de droom en als ik klaar ben kijkt ze me geschrokken aan. 'Gelukkig zijn dromen bedrog.' Zegt ze. Ik knik.

Ik zie dat we onze straat inrijden. 'Moet ik ze wakker maken of doe jij dat?' Vraag ik. 'Doe jij maar.' Zegt Perrie. Ik schud Liv en Sophia wakker, die op de achterbank zitten. 'We zijn er.' Zeg ik. We besluiten om nog even bij Perrie wat te drinken, en daarna naar huis te gaan.

Ik open de deur van het huis van Niall en mij en pleur mijn koffer in de gang. Ik hoor een zacht belletje en zie even later mijn kat Molly aanlopen. Ze geeft me kopjes en ik aai haar. 'Hey Molly, heeft buurvrouwtje goed voor je gezorgd?' Vraag ik. Ik weet dat ik geen antwoord krijg, want het is een kat, en katten praten niet (weer wat geleerd vandaag) maar ik vind het fijn om tegen mijn kat te praten. Ik loop naar de woonkamer en vul het water- en voer bakje van Molly aan. Ik plof op de bank en pak mijn mobiel. Niall heeft gebeld. Ik klik op terugbellen en hij gaat over. Even later word er opgenomen.

'Hey love.' Zeg ik blij. 'Hey babe, ben je thuis?' Hoor ik Niall vragen. 'Ja ik ben er net, Molly is ook weer blij dat ik thuis ben.' Lach ik. Niall grinnikt ook. 'Wie heeft op haar gepast dan? Toen we we niet waren.' 'De buurvrouw.' Antwoord ik. 'Ah mooi. Ik mis je nu al.' Zucht hij. 'Ik jou ook Nialler, kunnen we Skypen?' Stel ik voor. 'We moeten nu repeteren, maar daarna kan ik even kijken.' Zegt hij. 'Is goed babe. Succes nog.' 'Dankjewel! Tot snel.' Ik glimlach. 'Tot snel.'

Ik zucht en leg mijn mobiel aan de kant, nadat ik twitter instagram en Facebook heb gecheckt. Ik heb de laatste tijd bijna geen haat meer gekregen, wat ik super fijn vind. Mijn leven is echt perfect. Ik weet wel dat niemand een perfect leven heeft, want perfectie bestaat niet. Maar ik vind mijn leven wel perfect op mijn eigen manier. Ik mis mijn moeder en broer wel. Ik ga er binnenkort wel een keer weer heen. Ik zet de tv aan en pak Molly op en zet haar op mijn schoot. Ik glimlach. Ik ben meer dan tevreden over hoe mijn leven is gegaan. In dit geval vind ik het totaal niet erg dat ik ontvoerd ben. Wat liefde allemaal met je kan doen, het is gek. Maar wat niet gek is, is mijn enorme verliefdheid op Niall. Want die jongen is van mij. Vandaag, morgen en alle andere dagen van mijn leven.

Hey mensen! Sorry, nog een hoofdstuk. :p

Eerst was dit het slot, maar ik dacht ik maak er toch gewoon het laatste hoofdstuk van! Dit is echt het laatste hoofdstuk en dan komt er binnenkort het slot nog en dan is het afgelopen. Ik zit na te denken of ik een deel twee moet schrijven of een nieuw boek moet beginnen. Ik heb nog even de tijd om na te denken :p

Het slot is trouwens 5 jaar later. Dus een stukje weer uit het leven van Niall en Louise en hoe het dan met ze gaat. Ik was trouwens Molly helemaal vergeten in het boek! Haha dus daarom komt ze nu wat meer voor. Louise is eigenlijk pas 16, en ze gaat niet meer naar school. Eigenlijk klopt dat niet helemaal, maar goed. Ze heeft ook met Niall en hij is net 22 geworden. 6 jaar verschil!! Kan wel, toch? :D

Vote comment of follow?

Byee xx

{20-09-2015}