Kidnapped by One Direction

Hoofdstuk 35✔

Hoi lieve lezers, ik wil jullie even bedanken voor de 700 reads van mijn boek. Ik was een beetje aan het rondkijken en toen zag ik opeens dat mijn boek al 700 reads heeft!!! Oh my carrots! (Jupp weer iets nieuws) Veel plezier met lezen!

P.o.v Liv
Met onze Starbucks lopen we naar de gate. Wat Louise nog niet weet is dat Niall allang weet dat ze komt. Perrie en Sophia zijn ook allang daar. Ik moest nog hier blijven zodat het wat geloofwaardiger over kwam. Ze weet niets van wat er allemaal staat te wachten daar.

We komen aan bij de douane, paspoort controle en dat soort dingen. Als we eindelijk door kunnen, lopen we door de gate naar het vliegtuig. Ik heb er echt zin in. Niet alleen het feest, maar ook dat ik Louis weer kan zien.

P.o.v Louise

Ik zit bij het raam, en kijk verveeld naar buiten. Ik heb echt zin om Niall weer te zien. En hij weet helemaal niet dat ik kom! Ik heb expres in de auto nog snel mijn "I <3 Niall" trui aangedaan die ik van Liv heb gekregen. Hij is echt lekker warm.

'Hey je hebt je trui aan!' Zegt Liv enthousiast. Ik knik. 'Valt je dat nu pas op?' Grinnik ik. 'Het was wel echt een gedoe om die trui te halen, in een fan shop. Want ik werd natuurlijk gelijk herkend.' Zegt ze met een zucht. 'Iedereen die in die winkel was wou met me op de foto en het werd steeds drukker. Ook paparazzi was er bij.' Ik grinnik. 'Handig.'

We zitten al een half uur in het vliegtuig. Ik ben een beetje op internet aan het rondzoeken. Tot dat ik een foto zie van Liv in de fan shop met de "I <3 Niall" trui. Er staat onder: "gaat Liv, de vriendin van Louis, vreemd?" Ik schrik en lees snel verder.

"Liv is gespot in een fan shop met een "I love Niall" trui. Waarom zou ze die gekocht hebben? Zou ze die voor haarzelf gekocht hebben, en dus vreemd gaan?"

Ik begin te lachen. Het klinkt wel erg, maar het is toch niet waar. Ik zucht en laat het aan Liv zien. Ze barst gelijk in lachen uit. 'Wat een sukkels.' Mompelt ze dan.

We zijn aangekomen in Ierland. Mijn lievelingsland. Ik heb het nog niet verteld, maar ik hou van Ierland. Niet omdat Niall er woont, want voordat ik Niall persoonlijk kende was ik ook al fan van Ierland. Ik weet niet waarom, maar sinds de eerste keer ik hier ben geweest hou ik van dit land.

We pakken onze koffers van de band af en lopen naar buiten. Zoals ik al had verwacht staat er aardig wat paparazzi. Ik wurm me er door heen en ik zie verderop Zayn staan, bij zijn auto. 'ZAYN!' Gilt Liv. Ik grinnik als ik Zayn's reactie zie. Hij had ons nog niet gezien en schrikt zich dood als wij opeens voor hem staan. 'Liv, Louise!' Zegt hij blij. We geven elkaar een knuffel, en dan stappen we in.

'We gaan naar het huis van Niall.' Zegt hij met een kleine grijns. 'En dan?' Vraag ik. 'Dan zie je Niall weer!' Zegt Liv blij. Ik lach kort en knik blij. 'Maar wat gaan we bij Niall doen?' Vraag ik weer. 'Zie je dan wel.' Zegt Zayn met nog steeds die grijns op zijn gezicht. Ik heb zo'n vermoeden dat er iets word achter gehouden. Ik haal mijn schouders op en kijk naar buiten.

'Wat heb ik Ierland gemist.' Mompel ik. 'Ben je er al een keer eerder geweest dan?' Vraagt Zayn. 'Ja toen ik nog in Nederland woonde, ging ik samen met mijn ouders en broer naar Ierland. Ik was toen geloof ik 10 toen ik er voor het eerst heen ging.' Zeg ik. 'En vanaf toen was Ierland mijn favoriete land. En toevallig woont mijn vriendje er ook nog is.' Grinnik ik. 'Trouwens, Louise.' Zegt Zayn. 'Wat is er?' 'GEFELICIFLAPSTAART!!!!' Schreeuwt hij door de auto. Ik begin keihard te lachen, en kom niet meer bij. 'Wauw, jij lijkt echt op Niall.' Grinnikt Zayn waardoor ik nog harder moet lachen. Als ik ben bijgekomen veeg ik de tranen van mijn gezicht af. 'Dankje.' Antwoord ik dan. Zayn lacht. 'Je krijgt later nog je cadeau.' Ik knik en staar weer naar buiten.

'IK HERKEN DIT!' Roep ik enthousiast. 'Van je eerste vakantie hier?' Vraagt Liv. 'Nee van mijn 2e vakantie, om precies te zijn. Toen gingen we hier op de foto, nadat we in de stad waren geweest.' Zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht. 'Mis je je ouders niet dan?' Vraagt Liv. 'Me moeder zie ik nu om de maand, en me broer woont daar ook nog. Me vader niet, want ja.' Ik voel dat ik een brok in mijn keel krijg. Liv geeft me snel een knuffel. 'Don't cry, je bent jarig!' Zegt ze dan. Ik glimlach kort.

Als we aankomen bij het huis van de ouders van Niall stappen we uit. Ik pak mijn koffer en loop naar de deur toe. Achter me loopt Liv. Zayn loopt voor me en opent de deur met de sleutel. We lopen maar binnen en ik zet mijn koffer in de hal. Het huis ziet er gezellig uit, niet al te groot, maar ook niet al te klein. We staan in een klein vierkant halletje, met een deur naar de wc waarschijnlijk en een trap. En een deur naar de woonkamer.

Alle lichten zijn uit, en ik zie helemaal niemand. 'Zayn, waar is iedereen?' Hij reageert niet. Ik draai me om, en zie hem druk bezig met zijn telefoon. 'Uhm, jongens?' Liv en ik kijken op. 'We moeten weer gaan. De jongens zijn ergens anders.' mompelt hij dan. Hij is nog steeds gefocust op zijn telefoon. Ik kijk hem aan met opgetrokken wenkbrauwen. 'Waar zijn ze dan?' Weer duurt het even tot hij antwoord.

'In het park.' is uiteindelijk zijn antwoord. Ik kijk met een vragende blik naar Liv. Zij haalt simpel haar schouders op. We stappen weer de auto in, en Zayn start de auto.

We rijden langs een wegwijsbordje. Ik focus er op, en zie dat we rechts af moeten voor het park in de binnenstad. Maar als ik voor me kijk rijd Zayn rustig door. 'Zayn?' Hij kijkt kort naar mij, en kijkt dan weer naar de weg. 'We moesten hier af.' vult Liv mij aan. 'Oh.' mompelt hij, terwijl hij gewoon verder rijd. 'Moet ik kijken voor een andere route richting het park?' vraag ik. Hij schud nee. 'Ik uhm. Ik ken het wel hier. Komt goed.' antwoord hij. Ik haal kort mijn schouders op en kijk weer naar buiten.

We stoppen bij een oud gebouwtje. Het staat midden in het bos, met alleen een lang pad richting de deur. Ik kijk Zayn verbaast aan. 'Dit komt niet eens in de buurt van een park.' mompel ik dan. Hij grinnikt alleen kort, en stapt dan uit. Liv en ik doen hetzelfde. Nu is Liv ook uitgebreid aan het glimlachen. 'Hey ik dacht dat je aan mijn kant stond!' roep ik lachend. Liv schiet in de lach, en port me in mijn zij.

Zayn pakt de sleutel van de deur, en opent hem. Ik loop braaf achter de twee aan, en het eerste wat ik zie is een schattig klein halletje. Er hangen verschillende tekeningen aan de muur, en posters van de scouting. 'Ah, een scouting gebouw.' mompel ik in mezelf. Zayn opent een grote rode deur, en als ik ook binnen stap zie ik een boel mensen staan.

Opeens beginnen ze tegelijk te roepen. 'Happy birthday!!!' Ik kijk met grote ogen in het rond. Iedereen is er. De jongens, mijn moeder, mijn broer, familie en andere vrienden. Alle mensen komen opeens op me af, en knuffelen me allemaal. Ik hoor iemand heel hard roepen: 'Groepsknuffel!'

Die stem klonk bekend..

Ik kijk om me heen, en dan vallen mijn ogen op die al te bekende blonde jongen. Mijn mondhoeken kruipen omhoog, en voor dat ik het weet heb ik me uit de groepsknuffel geduwd, en sta ik in Niall's armen.

Heei mensen! Een lekker lang hoofdstuk, omdat ik al over de 700 reads zit, en jullie wil bedanken. Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden. Als we 1000 reads hebben komt er weer een lang hoofdstuk denk ik! Vote comment of follow? Byee!