Lekeli Siyah

GİRİŞ

10 Ağustos, 2015

LEKELİ  |  SİYAH

"Hiçbir şey hissetmiyorum."

Boş odanın içinde dolaşırken etrafta dolaşan eski dostlarımın anılarını düşündüm. Burada birlikte geçirdiğimiz güzel zamanları, kahkahaları, içimizden taşan sevgimizi ve şimdi hepsinin ölü olmasını düşündüm. İçimde hiçbir his yoktu.

Hissetmek ister miydin?

"Canımın yanması lazımdı..." Beton zeminde yürürken acılarını düşünüp ağlamayı bekliyordum ama hiçbir şey hissedemiyordum.

Hisler tökezletir Adelya, bunu istememelisin.

"Ya hissetmem gerektiğinde de hissedemezsem?" Bu yersiz korku aniden içimde kocaman oldu.

Hissetmek istiyorsan bunu sağlayabilirim.

"Bana sen mi hissettireceksin?"

Sadece birkaç şey hatırlatacağım. Bu zamana kadar canını en çok ne acıtmıştı? Bulduğunda hissetmek istediğin şeyi hissedeceksin.

Zihnimde güzel anılara ayrılan yer çok azdı. Onlara dair bir hissim de zaten yoktu. en azından kötü olaylara tutunup acıyı hissetmek için yüzlerce kabusumun içinde dolanıp durdum. Zihnim ve anılarım korkunç bir bataklıktı ama bu zamana kadar beni yaşarken öldüren tek bir şey olmuştu. Şimdi bu bataklıktan sıçrayan çamur damlası tüm vücudumu sararken bedenim gücünü kaybetti ve diz kapaklarım beton zemine çarptı.

İşte...

İçimdeki her bir sinir ucu büyük bir acıyla kavrulurken hissettiğim duygusal işkence yüzünden yerde iki büklüm kaldım.

Hissetmek senin için böyle bir şey. İşte bu yüzden sevgili Adelya, hissetmek istemezsin. Senin ruhunun hissedeceği tek şey sonsuz bir ızdırap. Ben seni bundan koruyorum.

İçimdeki tüm hisler tekrar söküp alındığında ayağa kalktım ve gözyaşlarımı sildim. Arkamdan açılan demir kapının gıcırtısını duyduğum anda terleyen elimdeki silahı daha sıkı tuttum ve geriye kalan tek dostumu öldürmek için namluyu kaldırdım.

Ama bu cinayetin diğerlerinden bir farkı olacaktı. Bana dönük namluya bakılırsa, o da beni öldürmek için buradaydı.

Bunu da hissetmek ister miydin?

Gülümsedim. Hissediyorum zaten.

Heyecanı...