Lekeli Siyah

24 | SEVİLME İHTİMALİ

LEKELİ | SİYAH

Hayatım yalandı.

Karşıma çıkan her bir sevdiğim, bir amaç uğruna girmişti kalbime.

Eğer hedeflerinde bir araç olmasaydım, amaç olabilir miydim hayallerinde?

🦅

Doğan'ın kapanan göz kapaklarının ardından ölmüş bedenine daha fazla bakmadım. Gözüm net görmüyor, vücudum titremeye başlıyordu. Yine oluyordu işte.

Ben sinirlendiğimde böyle oluyordu.

Ben korktuğumda böyle oluyordum.

Yerden doğrulup Andaç'ın boğazına asıldım ve arkamızdaki duvara sırtını sertçe çarptım. İki elini havaya kaldırıp beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Sakinleşmek değil, cevaplar almak istiyordum. Silahı boynuna bastırıp daha net olmaya çalıştım.

"Hayatıma kimleri yerleştirdiniz?"

''Yemin ederim ailenden kimseye dokunmadık.''

"Arkadaşlarım? Tanıdıklarım?" Bir düşündüm. "Komşum?!"

"Kendine gel.'' Onu bir kez daha duvara çarpınca inledi. Başını vurmuştu.

Silahın kabzesini suratına çarpıp elmacık kemiklerini dağıttıktan sonra yakasını bırakıp yerden doğruldum.

Bir de başrolümüzle konuşalım.

Ben içeri dalamadan Kartal kapıdan çıkınca Andaç'a yaptığım gibi onu da duvara çarpıp silahı boynuna bastırdım. ''Ben soruyorum, sen cevap veriyorsun.''

''Ne oluyor?'' Bakabildiği kadar Andaç'ın kıvranan bedenine baktı. ''Andaç?''

Sonuçlarını düşünmeden beni ciddiye alması için Kartal'ın da burnunu kırdım. Ellerim acıyordu.

''Ben soruyorum dedim beyinsiz, iyi dinle.''

Burnuna götürmeye çalıştığı bileğini çevirdim ve acısını olabildiğince arttırdım. Acı ve öfke içinde bağırdı.

''Buna pişman olaca-!''

"Hayatıma kimleri yerleştirdin?"

"Kimseyi." Biraz daha güçlü sıktım. "Siktir!"

"Doğan neden sizi tanıyor o zaman?"

Yerde yatan bedeni sonradan görünce gözleri kocaman açıldı. "Bizi sana Doğan getirdi." Çırpınarak nefes almaya çalıştı. Konuşacağını düşünerek elimi gevşettim. "Kimseyi sokmadık. O bize ulaştı!"

Yumruklarımı art arda Kartal'ın suratına, karnına, bacaklarına geçirip onu nefessiz yere yığdım. Bunun olmasını istemiştim. İlk defa kontrolü kaybettiğim için saldırmıyordum, kontrolü kaybetmiş gibi görünmek istiyordum. Öyle olduğunda kimse bana hesap sormuyordu.